Ο Πανούσης έχει δίκιο που λέει «όχι» σε Κουβέλη πρόεδρο

Συμπαθάτε με, αλλά δυσκολεύομαι να καταλάβω τις αντιδράσεις για το «όχι» του βουλευτή της ΔΗΜΑΡ Γιάννη Πανούση στην υποψηφιότητα του Φώτη Κουβέλη για την προεδρία της Δημοκρατίας.

Τι είπε ο καθηγητής και πυροδότησε τα αντανακλαστικά διαφόρων ΔΗΜΑΡιτών τε και μή;

Ότι είναι παράδοξο, στα όρια της πολιτικής γελοιογραφίας, το κόμμα που έφυγε από την κυβέρνηση και την κατηγορεί καθημερινώς, να βοηθήσει στην παράταση της ζωής αυτής της κυβέρνησης δια της εκλογής του προέδρου του στο ανώτατο αξίωμα, και από

την επόμενη ημέρα να συνεχίσει να καταγγέλει τα έργα και τις ημέρες της.

Συγνώμη, αλλά μήπως έχει δίκιο;
Τι θα είναι η ΔΗΜΑΡ από τη στιγμή που ο αρχηγός της θα έχει αναδειχθεί πρόεδρος από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και διάφορους ανεξάρτητους βουλευτές;

Κόμμα της συμπολίτευσης ή της αντιπολίτευσης;
Είναι δυνατόν έως τον Μάρτιο να ασκεί σφοδρή κριτική σε σχεδόν κάθε πράξη ή παράλειψη της κυβέρνησης Σαμαρά, αλλά παρόλα αυτά να συναινέσει στην πολιτική της επιβίωση, και αμέσως μετά να συνεχίσει τις καταγγελίες της -λες και δεν τρέχει τίποτα;

Αυτό θα είχε λογική μόνο αν η κυβέρνηση άλλαζε πολιτική, η ΔΗΜΑΡ συμφωνούσε μαζί της και από την αντιπολίτευση περνούσε ξανά στη συμπολίτευση.

Και σωστά, κατά τη γνώμη μου, ο Γιάννης Πανούσης, λέει ότι η άρνησή του δεν έχει καμιά σχέση με το πρόσωπο του Φώτη Κουβέλη, το οποίο ουδόλως προσβάλλει.

Αντίθετα, πιστεύω, ότι ενδεχόμενο «ναι» του προέδρου της ΔΗΜΑΡ σε πρόταση Σαμαρά -Βενιζέλου, θα έδειχνε ακραία αδιαφορία για την πολιτική επιβίωση του ίδιου του κόμματός του.

Τα γράφω όλα τούτα, αν και περνά απ’ το μυαλό μου η σκέψη ότι ο Πανούσης είναι ήδη με το ένα πόδι στον ΣΥΡΙΖΑ…

Άλλο το ένα και άλλο το άλλο…