Ο κεφαλικός φόρος και η ανεγκέφαλη(;) κυβέρνηση

Όλες οι μεταρρυθμίσεις, σε όλες τις χώρες του κόσμου, απαιτούν χωρίς αμφιβολία σχεδιασμό , στρατηγική, πολιτική βούληση , αποτελεσματικότητα και φυσικά χρόνο και για την Ελλάδα… ιδιαίτερα πολύ. Ο σχεδιασμός των ελληνικών κυβερνήσεων ελέγχεται ως ανεπιτυχής όταν, δυόμισι χρόνια μετά το Μνημόνιο, φορολογούνται ανελέητα και πληρώνουν συνεχώς οι ίδιες κοινωνικές τάξεις χωρίς να θίγονται στο ελάχιστο εκείνοι που επί χρόνια έκλεβαν το κράτος και απομυζούσαν την εθνική περιουσία. Για τους ισχυρούς…δεν τρέχει τίποτε, την ώρα

Στην Ιταλία, μπροστά σε παρόμοια φαινόμενα, ο Μόντι προχώρησε γενναία και αποφασιστικά στη δέσμευση περιουσιακών στοιχείων φοροφυγάδων, δίνοντας εντολή να τακτοποιήσουν άμεσα τις υποχρεώσεις τους στο κράτος προκειμένου να μην τα χάσουν.

Το φορολογικό έγκλημα στην Ελλάδα δεν αντιμετωπίζεται, γιατί δυστυχώς δεν υπάρχει, ως φαίνεται, η πολιτική βούληση, ενώ παράλληλα οι κυβερνώντες προκαλούν την κοινωνία με τις πράξεις τους που είναι προϊόν μιας έμμονης οικονομικίστικης σκέψης στερημένης και του ελάχιστου συναισθήματος.  Η στρατηγική, ουσιαστικά ανύπαρκτη, εξαντλείται σε λίστες φοροφυγάδων πρωτοκλασάτων πολιτικών  και μη, που κατά καιρούς ανακοινώνονται, ενώ οι εκλεκτοί συμπατριώτες μας παραμένουν προκλητικά και θρασύτατα ατιμώρητοι.

Η γνωστή φράση «η Τέχνη διά την Τέχνη» έχει μετατραπεί σε «η λίστα διά την λίστα», τη λίστα των… ληστών της Ελλάδας. Παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία και πάλι !

Ο ελληνικός λαός, κεραυνοβολημένος, ανέχεται τους ξένους εταίρους ως κατακτητές και τους κυβερνώντες τη χώρα του ως εντολοδόχους τους. Ανάμεσα στις σκέψεις των κυβερνώντων ακούστηκε ακόμη και ο κεφαλικός φόρος, ο φόρος που επί Τουρκοκρατίας επιβαλλόταν στους υπόδουλους κατά κεφαλήν για την απαλλαγή τους από στρατιωτικές υποχρεώσεις !

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν οι Έλληνες είμαστε όλοι ίσοι ενώπιον του νόμου και αν, όπως το Σύνταγμα επιτάσσει, συνεισφέρουμε χωρίς διακρίσεις στο κράτος ανάλογα με τις δυνάμεις μας. Επιτέλους, οι Έλληνες έχουμε συνειδητοποιήσει απόλυτα την ανάγκη προσφοράς στη χρεοκοπημένη πατρίδα και καθημερινά αντιμετωπίζουμε με υπομονή το ευρωπαϊκό καπίστρι. Εκείνο, όμως, που δεν είναι δυνατόν να ανεχθούμε είναι ο κατάπτυστος συνδυασμός αδικίας, υποκρισίας και παραπλάνησης, και ας το καταλάβουν πια οι πολιτικοί πριν να είναι αργά. Αιδώς Αργείοι !

* Η Καθηγήτρια Στέλλα Πριόβολου, είναι πρόεδρος του Τμήματος Ιταλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και τ.ειδική γραμματέας ΥΠΕΠΘ.