Νόμος είναι το «δίκιο του καπνιστή στην Ελλάδα», επειδή δεν υπάρχει κράτος…

Οι παλιότεροι χρησιμοποιούσαν την έκφραση «καπνίζεις σαν Τούρκος» για όποιον ήταν μονίμως με ένα τσιγάρο στο χέρι. Οι νεώτεροι είναι βέβαιο πως δεν την έχουν ακούσει καν.

Θυμήθηκα την την κουβέντα των παπούδων μας συνειδητοποιώντας τι ακριβώς συμβαίνει σε όλα ανεξαιρέτως τα ελληνικά μαγαζιά -καφέ, ζαχαροπλαστεία, μπαρ, λαϊκές ταβέρνες, αλλά και «μουράτα» εστιατόρια από το Κολωνάκι, το Ψυχικό και την Κηφισιά έως τη Θεσσαλονίκη, τον Έβρο και την Κρήτη.

Παντού

«καπνίζουν σαν Τούρκοι» και οι νέοι και οι μπαμπάδες και οι παπούδες τους, χωρίς να δίνουν δεκάρα για τους μη καπνιστές, ακόμη και για τα μικρά παιδιά που κάθονται σε διπλανά τραπέζια. Πράγμα που δεν συμβαίνει σε καμιά άλλη χώρα της Ευρώπης -αγνοώ τι γίνεται στην Αλβανία- ούτε, βέβαια, στις ΗΠΑ.

Θα ισχυριστεί, ίσως, κάποιος ότι και στην Τουρκία «καπνίζουν σαν Τούρκοι«. Και η Κωνσταντινούπολη, τουλάχιστον, ανήκει στην Ευρώπη. Και, όμως, δεν είναι έτσι, εδώ και αρκετά χρόνια. Ο Ερντογάν το πέρασε παντού: όποιος-α θέλει να κάνει το τσιγάρο του μπορεί να βγει από το μαγαζί και να καπνίσει στο πεζοδρόμιο. Και συμορφώθηκαν άπαντες -και καταστηματάρχες και πελάτες. Ό,τι γίνεται, δηλαδή, σε όλες τις κανονικές χώρες του δυτικού κόσμου.

Απέμεινε μόνο η Ελλάδα και το θρυλικά αφελές «του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει». Η απίθανη θεωρία των καπνιστών πως είναι «δικτάτορας» όποιος αντιδρά όταν του φυσάνε τον καπνό στο πρόσωπο, κυριαρχεί. Και οι μαγαζάτορες γράφουν τους νόμους στα παλιά τους παπούτσια για να μη χάσουν την πελατεία των καπνιστών.

Το εκπληκτικό στην υπόθεση είναι ότι η ίδια πελατεία έχει εδώ και χρόνια αποδεχθεί τον κανόνα «δεν επιτρέπεται το κάπνισμα στα αεροπλάνα» -είτε η πτήση είναι 30 λεπτά είτε 15 ώρες- όπως επίσης και την απαγόρευση στα μαγαζιά των άλλων χωρών. Όλοι αυτοί οι «αντιστασιακοί» Έλληνες πελάτες υπακούουν χωρίς δεύτερη κουβέντα στους κανόνες, όταν βρίσκονται σε αεροπλάνο ή στο εξωτερικό.

Πώς γίνεται αυτό; Απλούστατα, όποιος παραβιάζει τους κανόνες αποχωρεί από το μαγαζί πάραυτα, με εντολή του ιδιοκτήτη. Βλέπετε, στις άλλες χώρες, οι νόμοι ψηφίζονται για να τηρούνται. Και αν οι έλεγχοι δείξουν παραβίασή τους από κάποια επιχείρηση, πέφτει βαρύς πάνω της ο πέλεκυς.

Δεν είναι, λοιπόν, μόνο ότι είναι παντελώς αδιάφοροι οι καπνιστές για τους υπόλοιπους. Είναι, κυρίως, ότι δεν υπάρχει κράτος -ούτε σε αυτόν τον τομέα- για να επιβάλει το νόμο.