Να πως θα επιβιώσουμε εκτός ευρώ!

Σε προηγούμενο άρθρο μου, αναφέρθηκα στην ανάγκη η χώρα μας να ανακτήσει την εθνική της ανεξαρτησία, κυριαρχία και αξιοπρέπεια. Στο πλαίσιο αυτό ένα αναγκαίο βήμα είναι η ανάκτηση της νομισματικής μας κυριαρχίας.

Όπως προαναφέρθηκε, η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, εντός ΕΕ και με τη σημερινή ή παρόμοια πολιτική, θα ήταν καταστροφική.
Αρα, όποιος σήμερα αναφέρει ως λύση τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, άνευ άλλου τίνος ή δεν έχει αντιληφθεί το πρόβλημα ή συνειδητά εργάζεται για τους «δανειστές».

Αν θέλουμε να ξεφύγουμε

από τη σημερινή κατάσταση, χρειάζεται κατ αρχήν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα ανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας.

Ως πρώτο βήμα, απαιτείται η άμεση κατάργηση όλων των νόμων που επέβαλε η ΕΕ και αφορούν τον τουρισμό, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τη γεωργία την αλιεία και την κτηνοτροφία.

Το παράδειγμα ας πούμε της ελληνικής ζυθοποιίας είναι το πλέον χαρακτηριστικό του ρόλου της ΕΕ, σχετικά με την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Στο ίδιο πλαίσιο κινούνται και οι ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες καταστροφής της ελληνικής γεωργίας και της οικονομικής εξόντωσης των Ελλήνων αγροτών, η επιβολή 24% ΦΠΑ στα ελληνικά νησιά κ.λπ.

Ως εκ τούτου, η πρώτη και αναγκαία απόφαση αφορά την κατάργηση των συγκεκριμένων δολοφονικών νομοθετημάτων με άμεσο στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Ταυτόχρονα, απαιτείται κι ένα γενναίο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που θα αναθερμάνει την οικονομία και θα καταπολεμήσει την ανεργία.

Βεβαίως, θα απαντήσει κάποιος ότι οι δημόσιες επενδύσεις χρειάζονται χρήματα κι εδώ έρχεται μεταξύ άλλων η αναγκαιότητα εθνικού νομίσματος.

Εξάλλου και η μόνη η σημερινή κατάσταση που η οποιαδήποτε κυβερνητική πολιτική τελεί υπό τον όρο εγκρίσεως από τους δανειστές και χορηγήσεως χρημάτων από την ΕΚΤ , αρκεί για να καταδείξει το μέγεθος της εξάρτησης και της υποδούλωσης.
Διερωτώνται πολλοί και αποτελεί και κλασσικό φόβητρο των μνημονιακών και με το πετρέλαιο τι θα γίνει;
Που θα βρούμε συνάλλαγμα να αγοράσουμε τα προϊόντα που δεν παράγουμε.

Κατ αρχήν να πούμε ότι στη χώρα, κυκλοφορούν τραπεζογραμμάτια (χρήμα) αξίας πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ.
Χρήμα που αύριο θα αποτελέσει τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας.

Πεποίθηση μου είναι ότι από την αναθέρμανση της οικονομίας και κυρίως από την απελευθέρωση του τουρισμού από τα καταστροφικά δεσμά της ΕΕ, τα διαθέσιμα αυτά συνεχώς θα αυξάνονται.

Τέλος, υπάρχει η δυνατότητα αξιοποίησης των δυνατοτήτων που προβλέπει η ίδια η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη και μέχρι την αποχώρηση μας, για την κοπή ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες.

Είναι εκ των ουκ άνευ ότι κανένα σχέδιο απελευθέρωσης δεν μπορεί να πετύχει χωρίς την άμεση εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος.

Θεωρώ ότι με όσα προανέφερα και με εθνικοποιημένο το σύνολο του τραπεζικού συστήματος δεν θα υπάρξει συναλλαγματικό πρόβλημα.

Εξάλλου η προσέγγιση περί συναλλάγματος και εισαγωγών δεν φαίνεται να λαμβάνει υπ’ όψιν την προτίμηση πολλών χωρών στο ανταλλακτικό εμπόριο.

Το τελικό επιχείρημα που ακούω συχνά από τους θιασώτες του μνημονίου και της ΕΕ είναι πως σε περίπτωση κατάκτησης της ανεξαρτησίας μας, οι γερμανοί και οι σύμμαχοι τους, θα «βάλουν» τους Τούρκους να μας επιτεθούν.

Η προσέγγιση αυτή αποτελεί άριστο δείγμα των μεθόδων κατατρομοκράτησης του πληθυσμού.

Το πρόβλημα με αυτήν την ανάλυση είναι πως δεν λαμβάνει καθόλου υπ’ όψιν αντιθέτως αγνοεί παντελώς τα γεωστρατηγικά δεδομένα του σήμερα και ειδικότερα τα πολλαπλά ανοιχτά μέτωπα (πολλά εκ των οποίων και στρατιωτικά) που έχει η Τουρκία στα ανατολικά της σύνορα.

Η αλλιώς, δεδομένου ότι ο τουρκικός επεκτατισμός εκτός από κατευθυνόμενος είναι και εγγενής, η Τουρκία με τα σημερινά γεωπολιτικά δεδομένα έχει πάρα πολλά να χάσει παρά να κερδίσει και τίποτα να κερδίσει από την εμπλοκή της σε μια τέτοια περιπέτεια.

Σε κάθε δε περίπτωση και εφ όσον όσα αναφέρθηκαν δεν θεωρούνται επαρκή, υπάρχει και ο στίχος του Κάλβου «Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».

Τελειώνοντας, να αναφέρω πως μια κλασσική αμερικάνικη ρήση λέγει πως «όταν όλα φαντάζουν αδιέξοδα, πιο απλή και προφανής λύση είναι και η σωστή»

Μήπως τελικά και στην περίπτωση μας η προφανής λύση είναι και η σωστή.

Μήπως εν τέλει η λύση βρίσκεται στην αποχώρηση της χώρας από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Φρονώ πως αναμφισβήτητα αυτή είναι η μοναδική βιώσιμη λύση, αλλά με σχέδιο και λαϊκή συμμετοχή.