Μαμά, δεν μου άρεσε η πρώτη μέρα στο σχολείο…

Μαμά, το ξέρω – άργησα! Έφτασε 2024 για να σου γράψω τις εντυπώσεις μου για κάτι που έγινε πριν από 10 χρόνια, όταν πήγα στην πρώτη δημοτικού… Άργησα, και γιατί 6 χρόνια τώρα δεν είσαι κοντά μας. Αλλά εγώ τώρα, που έφτασα 16 χρονών, κατάλαβα γιατί. Τώρα ξέρω, καταλαβαίνω γιατί ποτέ δεν ξέχασα αυτή την ημέρα… Μαμά, δεν μου άρεσε η πρώτη μέρα στο σχολείο…

Θυμάμαι και όλη την εβδομάδα πριν την πρώτη μέρα στο σχολείο. Έπαιρνες τηλέφωνο συγγενείς και φίλους και τους έλεγες ότι τη Δευτέρα αρχίζω! Πήγαμε και μου πήρες καινούργια ρούχα, αλλά τα βράδια μάλωνες με το μπαμπά

γιατί δεν έφταναν τα λεφτά. Εσύ όμως μου πήρες πολλά! Γέλαγες, ήσουν χαρούμενη, περήφανη! Δεν σε είδα ποτέ άλλοτε τόσο χαρούμενη και περήφανη!

Δεν πρόλαβα…

Μια μέρα πριν τον Αγιασμό ήρθε το απόγευμα η μαμά του Μίλτου στο σπίτι και σου έφτιαξε τα μαλλιά… Ήσουν όμορφη!

Στον Αγιασμό καμάρωνες που με έβλεπες, εκεί, με τα άλλα παιδιά. Ήσουν πολύ όμορφη! Ποτέ άλλοτε δεν ήσουν τόσο όμορφη! Είχαμε χαζέψει με τη φάση. Ποτέ δεν μου εξήγησε κανείς, ειλικρινά, γιατί ο παπάς, μας έβρεχε με κάτι πρασινάδες και πολλοί γελάγανε. Δεν μου άρεσε. Μερικά παιδιά τότε, του φίλαγαν το χέρι. Γιατί; Δεν μου άρεσε. Όπως μου είπε ο μπαμπάς πριν λίγο καιρό, ένας άλλος ιερέας φίλαγε αυτός -όχι μόνο το χέρι- κάτι συμμαθητών μου. Δεν τους άρεσε… Τον συλλάβανε και τώρα τρέχει στα δικαστήρια… Σίγουρα δεν του αρέσει…

Τέλος πάντων…

Όταν μας μοίρασαν τα βιβλία στην τάξη, κάτι παιδάκια άρχισαν να χτυπάνε μερικά άλλα επειδή ήταν Αλβανάκια. “Να πάτε στη χώρας σας, βρωμιάρηδες”, τους φώναζαν. Αυτά κλαίγανε. “Δεν είστε Έλληνες, να φύγετε από δω”, ούρλιαζαν. Τα ίδια παιδάκια, που δέρνανε, σήμερα στο Λύκειο πήραν αποβολή γιατί πουλάγανε κάτι μεγάλα τσιγάρα στο διάλειμμα… Ανήκουν στη νεολαια ενός κόμματος. Τα Αλβανάκια έμαθα ότι πια είναι στην Αμερική και τελειώνουν εκεί στο σχολείο…

Τέλος πάντων…

Όταν βγήκαμε στο τελευταίο διάλειμμα, μερικά παιδιά είχαν στην τσέπη τους smartphones και παίζανε μανιωδώς παιχνίδα. Εγώ είχα εκείνο το καρτοκινητό που μου είχες στην τσάντα επειδή σε είχε πρήξει η θεία Ελένη που παλιά ζούσε στην Φρανκφούρτη. “Θα το έχεις στην τσάντα για ασφάλεια”, μου είχες πει. Όμως δεν είχε παιχνίδα και έκανε 50 ευρώ. Των άλλων παιδιών κόστιζαν περίπου 400 ευρώ το καθένα, και με κορόιδευαν… Ζήλευα. Όταν γύρισα στο σπίτι έκλαιγα γοερά και με παρηγορούσες λέγοντάς μου: “Θα σου πάρω άλλο, αγόρι μου, κάνε υπομονή”. Το ίδιο βράδυ σε άκουσα που το είπες στο μπαμπά και μετά φωνάζατε… Έπειτα έκλαιγες εσύ γοερά… Την άλλη μέρα δεν ήσουν καθόλου όμορφη, ενώ ήσουν κουρασμένη σα να έσκαβες…

Τέλος πάντων…

Μαμά, δεν μου άρεσε η πρώτη μέρα στο σχολείο γιατί μου την είχες παρουσιάσει αλλιώς. Δεν πειράζει όμως, σε συγχωρώ…Σε συγχωρώ και επειδή δεν είσαι πια κοντά μας, αλλά και επειδή δεν έφταιγες για όλα αυτά που έγιναν εκείνη τη μέρα…
Μα, κυρίως, γιατί εκείνη τη μέρα, το πρωί στον Αγιασμό, ήσουν πολύ όμορφη! Ποτέ άλλοτε δεν ήσουν τόσο όμορφη!

Αλλά δεν μου άρεσε η πρώτη μέρα στο σχολείο… Μου άρεσες μόνο εσύ…

Τέλος πάντων μαμά…

Σ’ αγαπώ όπου και όπως κι αν είσαι…

Ρίτσαρντ

*Follow on Twitter: @VagLiak