«Κυρία» Λαγκάρντ, η πολύ εξουσία βλάπτει σοβαρά τον εγκέφαλο!

«Λυπάμαι τα παιδιά της Αφρικής, και όχι τα Ελληνόπουλα». Αυτός ήταν ο τίτλος στα περισσότερα site. Μία δήλωση που μας έκανε πυρ και μανία. Η κυρία Λαγκάρντ, που κακώς χρησιμοποιώ τη λέξη «κυρία» για την συγκεκριμένη,  έδωσε μία συνέντευξη στην εφημερίδα «Guardian». Και καλά έκανε. Επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι, ό,τι θέλει λέει και ό,τι θέλει κάνει. Σε όλα  τα πράγματα , όμως, υπάρχει και ένα όριο. Πράγμα που ξεπέρασε για μία ακόμη φορά.

Η καθόλου συμπαθέστατη, Κριστίν, αντιθέτως θα έλεγα, αντιπαθέστατη

μέχρι και εκεί που δεν πάει, δήλωσε: «Έχω μεγαλύτερη συμπόνια και επιθυμία να βοηθήσω τα μικρά παιδιά ενός χωριού του Νίγηρα που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν παρά μόνο δύο ώρες σχολικών μαθημάτων στριμωγμένα ανά τρία σε μία καρέκλα παρά τους ανθρώπους της Αθήνας». Ναι κυρία Λαγκάρντ. Να τα βοηθήσετε. Στην πράξη, βέβαια, γιατί από λόγια έχουμε βαρυστομαχιάσει. Τι συγκρίνετε όμως; Ή τι θέλετε να μας πείτε, έμμεσα; Ότι είμαστε χειρότερα, και από μία τριτοκοσμική χώρα;

Πρέπει να σας ενημερώσει κάποιος, ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά της Αφρικής, δεν είναι τόσο η εκπαίδευση, όσο η υγεία τους. Θα πρέπει, λοιπόν, να λυπάστε για τις ανθρώπινες ζωές που χάνονται καθημερινά από διάφορες ασθένειες, όπως το aids και ο καρκίνος, και όχι επειδή κάθονται στριμωγμένα να παρακολουθήσουν δίωρα μαθήματα. Αλλά μάλλον αυτά είναι ψιλά γράμματα. Επίσης θέλω να σας ενημερώσω, ότι οι αθώες παιδικές ψυχές, που έρχονται στον κόσμο, δεν έχουν ρωτηθεί σε ποια χώρα θέλουν να ζήσουν. Δεν μπορείτε, λοιπόν, να μιλάτε για παιδιά και να τα ξεχωρίζετε, είτε αυτά ζουν στην Αφρική είτε στην Ελλάδα.

Ας περάσουμε τώρα στη δεύτερη δήλωση της «αγαπητής» Κριστίν. Αδιάλλακτη, με αυστηρό ύφος, επισημαίνει ότι οι Έλληνες γονείς θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη, εφόσον τα παιδιά τους δέχονται τις επιπτώσεις της μείωσης των δαπανών λέγοντας χαρακτηριστικά: «Οι γονείς πρέπει να πληρώσουν τους φόρους τους». Μα δεν κάνουμε και άλλη δουλειά. Από το πρωί που ξυπνάμε μέχρι το βράδυ είμαστε με ένα χαρτί και ένα μολύβι και υπολογίζουμε τι πρέπει να δώσουμε και πού. Μέχρι και στον ύπνο μας, βλέπουμε, αριθμούς και λογαριασμούς. Τι άλλο θέλετε; Να μας πάρετε τα σπίτια και να βλέπετε παιδιά να μένουν στο δρόμο και να μην έχουν να φάνε; Η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο, υπάρχουν οικογένειες με παιδιά, που εδώ και παρά πολλά χρόνια πλήρωναν τους φόρους τους, ήταν σωστοί απέναντι σε όλες τους τις υποχρεώσεις, και τώρα ψάχνουν για μια δουλειά των 500ευρώ, και αυτή δεν υπάρχει. Τα παιδιά, που είναι το μέλλον κάθε χώρας, τι φταίνε όταν οι γονείς έχασαν τη δουλειά τους; Και την έχασαν, επειδή κάποιες επιχειρήσεις, μικρομεσαίες και μεγαλύτερες, έκλεισαν λόγω χρεών.

Βέβαια για να είμαι απολύτως δίκαιη, υπήρχαν και επιχειρηματίες που έβαλαν λουκέτο στις επιχειρήσεις τους, γιατί είχαν συνηθίσει εδώ και χρόνια να φοροδιαφεύγουν. Εδώ ταιριάζει η έκφραση, «φούσκα ήταν και έσκασε» και έρχεται να κουμπώσει με την επόμενη δήλωση της Λαγκάρντ, που είναι και η μό