Κομμένος ο χαβαλές…

Αν κάτι ενοχλεί στη ρητορική της Αριστεράς είναι το πόσο εύκολα καταγγέλλει τους αντιπάλους της για αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Γιατί εξοικειώνει τον κόσμο με μία καταγγελία που, όταν γίνεται, κανονικά θα πρέπει να τους σηκώνει όλους από τους καναπέδες τους.

Η απαξίωση των όρων είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Μπορεί να την πατήσουμε όπως ο βοσκός που φώναζε ψέματα «λύκος- λύκος». Και όταν εμφανίστηκε ο πραγματικός ο λύκος κανείς δεν πήγε να τον βοηθήσει.

Αν κάτι ενοχλεί στη ρητορική των απλών ανθρώπων είναι το πόσο εύκολα πέφτουν θύματα λαϊκίστικων σχημάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα

ο αδερφός μου, ο οποίος το 2003 με υποδέχτηκε στο σπίτι του φωνάζοντας «πεινάμε».

Στο δικό του μυαλό ο δημοσιογράφος, τότε, της ΕΡΤ (σ.σ. εγώ) και ο Κώστας Σημίτης (σ.σ. ο τότε πρωθυπουργός) ήταν το ίδιο πράγμα. Και η άρνηση αυξήσεων ισοδυναμούσε με πείνα. Δεν ήξερε, δεν ρώταγε.

Ήρθε η χρεοκοπία και ήρθε στα ίσια του. Έμαθε τι σημαίνει πείνα. Δεν έχει σημασία πώς. Ελπίζω, μόνο, το πάθημα να του έγινε μάθημα.

Λοιπόν, για να μην την πατήσουμε σε πιο σοβαρά θέματα. Πιο σοβαρά από την πείνα; Ναι. Η Δημοκρατία στο δικό μου μυαλό είναι πιο σημαντική.

Η ελευθερία του να λέω και να κάνω σχεδόν ό,τι θέλω. Να γράφω, αρκεί να μη θίγω την τιμή και την υπόληψη κάποιου. Το περίφημο η ελευθερία μου σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου.

«Η δημοκρατία σου δεν τρώγεται και είναι ψεύτικη», είναι το αντεπιχείρημα.

«Τα λες επειδή είσαι με τους βολεμένους», ακολουθεί η διαβολή.

Προσοχή: κυρίες και κύριοι ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Μπορεί, όμως, να είναι η «Χρυσή Αυγή»!

Που πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι στον Άγιο Παντελεήμονα και συνοδεύει τις γριούλες στις τράπεζες και τα ψιλικατζίδικα. Όπως ο λύκος πήγε ως γιαγιά στην Κοκκινοσκουφίτσα.

Ελπίζω, μόνο, να είστε όλοι σας το ίδιο υποψιασμένοι όπως το κοριτσάκι στο παραμύθι.