Η συμβολή της Ολυμπιακής Εκεχειρίας σήμερα

Πώς και πού μπορεί να βρει εφαρμογή μία ιδέα 2.700 ετών

Η Ολυμπιακή Εκεχειρία είναι πανανθρώπινη και οικουμενική αξία που διαπνέεται από μία διαχρονική ελληνικότητα. Στα αρχαία χρόνια η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων συνδυάστηκε με την κατάπαυση του πυρός μεταξύ των κρατών-πόλεων, ώστε αθλητές, καλλιτέχνες και θεατές να ταξιδεύουν στην Ολυμπία και να επιστρέφουν στον τόπο τους ασφαλείς και υπό

ειρηνικές συνθήκες. Έτσι γεννήθηκε η Ολυμπιακή Εκεχειρία, η οποία έγινε σεβαστή για 1200 χρόνια.

Στη σύγχρονη εποχή, όπου μαίνονται συγκρούσεις σε πολλά μέρη του κόσμου, ερχόμαστε συχνά αντιμέτωποι με αδικίες, βιαιότητες, και σε κάποιες περιπτώσεις φρικαλεότητες.

Ακούω και διαβάζω κάποιους που εξαιτίας των γεγονότων στη Συρία, εν μέσω Ολυμπιακών Αγώνων, θεωρούν την Ολυμπιακή Εκεχειρία κενό γράμμα. Και άθελά τους παίζουν το παιχνίδι αυτών που δεν επιθυμούν το διεθνές σύστημα να διέπεται από κανόνες. Μα οι κανόνες, ακόμη και όταν καταστρατηγούνται στην πράξη, προσφέρουν μία, έστω υποτυπώδη, προστασία, έναντι της αναρχίας.

Και ναι μεν η Συρία, όπως και άλλες χώρες (ειδικότερα της Αφρικανικής Ηπείρου), δεν σέβονται ένα θεσμό που άντεξε στον χρόνο, εντούτοις, είναι παρήγορο ότι αγνοώντας επιδεικτικά τις υπογραφές τους βρίσκονται ανεπανόρθωτα εκτεθειμένες, γεγονός που συμβάλλει στην περαιτέρω περιθωριοποίηση τους, αφυπνίζοντας τόσο τη Διεθνή Κοινότητα όσο και τη διεθνή κοινή γνώμη.

Αν η πρώτη αδυνατεί να παρέμβει αποτελεσματικά ή ολιγωρεί, δεν ευθύνεται ο θεσμός αλλά αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις. Άλλωστε, σκοπός μας δεν είναι να υποκαταστήσουμε τη διεθνή πολιτική τάξη ή τους αντίστοιχους οργανισμούς αλλά να δημιουργήσουμε, με όχημα τον αθλητισμό, ευνοϊκότερες συνθήκες για την ειρήνη.

Υπογραμμίζω σε αυτό το σημείο πως στις 17 Οκτωβρίου του 2011 υιοθετήθηκε από όλα τα κράτη-μέλη των Ηνωμένων Εθνών ψήφισμα υπέρ της διατήρησης της Ολυμπιακής Εκεχειρίας κατά τη διάρκεια των αγώνων του Λονδίνου.

Η Ολυμπιακή Εκεχειρία δεν είναι μία πολιτική διαδικασία, όπως π.χ. η Ανακωχή, συνεπώς δεν υπάρχει διασφάλιση ότι θα γίνει σεβαστή. Ούτε μπορεί ένας διεθνής οργανισμός να την επιβάλλει στα κράτη -μέλη του, ούτε προβλέπονται κυρώσεις για τους «παραβάτες».

Ο αθλητισμός δεν φέρνει την Ειρήνη, ωστόσο, μπορεί να αποτελέσει το εργαλείο προώθησης ιδανικών που θα αναδείξουν τη σημασία της και θα εμπεδώσουν τα νοήματά της. Αυτό έχουμε επιχειρήσει και εν πολλοίς καταφέρει σε μεταβατικές κοινωνίες που επουλώνουν τις πληγές τους ως αποτέλεσμα παρατεταμένων συγκρούσεων. Συνεπώς, δεν επεμβαίνουμε στη διάρκεια μιας σύγκρουσης, για την οποία δεν έχουμε τα απαραίτητα στοιχεία για να διαχωρίσουμε το λάθος απο το σωστό, το δίκαιο από το άδικο, αλλά κατόπιν αυτής, όταν οι πολίτες έχουν ακόμη περισσότερο την ανάγκη μας. Όταν κάποιοι αποχωρούν έχοντας ολοκληρώσει το έργο τους, η Ολυμπιακή Εκεχειρία είναι παρούσα για να δώσει ελπίδα και προοπτική ειρήνης. Για να καλλιεργήσει και να εμπεδώσει, μέσω του αθλη