Η Αριστερά του Κυρίου

Ηταν στον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησης, όταν ο Αντρέας έλαβε …πνεύμα επουράνιον, και διέταξε το υπουργικό συμβούλιο να ακροβολισθεί τον Δεκαπενταύγουστο στις Παναγιές της χώρας, προκειμένου να κατασιγάζει, ή έστω να καλμάρει, τον από άμβωνος πυρφόρο αντιπασοκικό λόγο των κληρικών, στις εκκλησίες της επικράτειας, για το, υποτίθεται, άθρησκο ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος είχε επιλέξει να παραστεί στην παναγία Σουμελά, σε μια εθνικοθρησκευτικής διάστασης παρωδία, παγώνοντας την σοσιαλιστική τάση του κόμματός του (ναι , υπήρχε και τέτοια, τότε).

Στα

βήματά του – για μια ακόμη φορά – και ο Αλέξης, εν Αθω αυτός, σε ένα χοντροκομμένο μηντιακό κατασκεύασμα, εν όψει πολυπόθητης εξουσίας. Απεφάνθη μάλιστα, ότι όποιος δεν έχει πάει εκεί, αδικεί τον εαυτό του – ωστόσο αν κάποιος αδίκησε τον εαυτό του είναι ο ίδιος, προβαίνοντας σε μια αγοραία επίδειξη θεατρικής θρησκευτικότητας, που καταφανώς δεν τον εκφράζει.

Ο γράφων δεν έχει «περί πολλού» τις αναλυτικές δυνατότητες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Σέβεται ωστόσο απεριόριστα το γεγονός ότι τόσο ο κ. Τσίπρας, όσο και η κ. Δούρου, δεν βάδισαν υποταγμένοι τα ανέφελα μονοπάτια της κοινωνικής συμβατικότητας και της πολιτικής ορθότητας, στην προσωπική και οικογενειακή τους ζωή. Επέλεξαν γενναία να τα διαβούν σύμφωνα με την κοσμοθεωρία τους. Δυστυχώς όμως ήταν οι πρώτοι από το χώρο τους που προσέτρεξαν να ελεηθούν ψηφοθηρικά από τον εδραιωμένο κληρικαλισμό!

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, εν τη …μέθεξη του «προσκυνήματος», προσέδωσε στους, διαβιούντες εν σιωπή υποτίθεται, μοναχούς του Αγίου Ορους, ανύπαρκτα κοινωνικολαϊκά χαρακτηριστικά και εκκοσμικευμένη αγωνιστική διάθεση, την οποία δεν διαθέτουν. Σκιαγράφησε αυθαίρετα τη ζωή τους και την εξομοίωσε με αυτή των Ζαπατίστας, αποδίδοντας το σύνθημά τους «Όλα για όλους, τίποτα για μας»! (Πάλι καλά που δεν τους έχρισε και εκπροσώπους της … «θεολογίας της απελευθέρωσης» εν Ελλάδι – μια και αρέσκεται να αντλεί παραδείγματα από την πολιτική πραγματικότητα της λατινικής Αμερικής και τα προσαρμόζει εντοπίως!)

Δικαίως το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ κα Ελένη Πορτάλιου (στο blog της Ένωσης Οπαδών της Συσπείρωσης της Ριζοσπαστικής Αριστεράς), θεωρεί ότι η συγκεκριμένη φράση «αποτελεί προσβολή όχι μόνο για τους Ζαπατίστας αλλά και για τους απανταχού της γης υποστηρικτές τους», και καλεί την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να ξεκαθαρίσει τη θέση της απέναντι στην Εκκλησία όχι «με την αγιαστούρα του πολιτικού, αλλά με ρήξεις σε θέματα όπως η ιδιοκτησία και η φορολογία της εκκλησιαστικής περιουσίας, τα εκκρεμή σκάνδαλα όπως αυτό του Βατοπεδίου, ο έλεγχος των χρηματοδοτήσεων του Αγίου Όρους, ο χωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος.

Επ’ αυτών δεν αναφέρθηκε η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ επιδόθηκε σε φιλοσοφικές και υπαρξιακές αναζητήσεις για τον …Νίτσε και τον Ηράκλειτο(!), με την κ. Πορτάλιου δικαίως να σχολιάζει δηλητηριωδώς: «αναφορές στο Νίτσε και τον Ηράκλειτο – μυστήριο τι είπαν επ’ αυτών οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ – καλύτερα να μείνουν ασχολίαστες». (Εχει προφανώς επίγνωση της φιλοσοφικής παιδείας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ…).

Ο κ. Τσίπρας με τις πολιτικές παλινδρομήσεις δίνει την εντύπωση ενός μετανοημένου αριστερού, πριν καν δρέψει τους καρπούς της εξουσίας! Αποτυπώνει μια εικόνα έντονης ιδεολογικής, προγραμματικής και πολιτικής διολίσθησης, αναζητώντας πολιτικά και πνευματικά στηρίγματα τα οποία απάδουν προς την κοσμοθεωρία του, με αποτέλεσμα να ενσπείρει ανησυχία και στους φανατικότερους των οπαδών του!

Η πολιτική του «ευελιξία» λαμβάνει μορφή χιονοστιβάδας. Με τους μοναχούς τους Αγίου Ορους μιλά για συνεργασία (σ.σ. είναι άλλο ο σεβασμός – ιστορικός, φιλοσοφικός, υπαρξιακός, μυστικιστικός, θρησκευτικός, κοινωνικός – σε μια χιλιόχρονη παράδοση). Με τον ΣΕΒ μιλά για συνεργασία, με τους φοροφυγάδες κάνει εκπτώσεις, με τη διαπλοκή του καταλογίζονται επαφές. Αποτέλεσμα είναι να αναπτύσσονται, αν όχι να γιγαντώνονται, διαμαρτυρίες και τάσεις αμφισβήτησης στο εσωτερικό του κόμματος.

Οσοι του ασκούν κριτική έχουν σημείο αναφοράς τις θέσεις του συνεδρίου, που με τόση αψηφισιά και εξεγερσιακή μεγαλοστομία προώθησε, ενώ ο ίδιος τώρα, ενόψει του πραγματισμού που επιβάλει η στόχευση της εξουσίας, φαίνεται να τις παραβιάζει!

Εν όψει της ΔΕΘ, της εκεί παρουσίας του και των θέσεων που θα παρουσιάσει, μάλλον θα πρέπει επανέλθει στην ιδεολογική και πολιτική συνέπεια, γιατί δεν θα αρκεί η ιερή σκέπη του Αγίου Ορους να τον προφυλάξει…