Γίνε παιδί μου παίκτης «Survivor»….

Συναντάω τυχαία στο δρόμο μία γνωστή μου που ο γιος της έδωσε φέτος Πανελλήνιες εξετάσεις. Ένα ευφυέστατο πλάσμα, εξαιρετικός μαθητής, με όνειρα που ξεκινούσαν πάντα από τον ουρανό και ταξίδευαν στο άπειρο, αφού από μικρός δήλωνε με σιγουριά ότι θα γίνει αστροφυσικός.

«Πώς πήγε το παιδί;» τη ρωτάω και το σκοτείνιασμα στο βλέμμα της με προϊδεάζει για την απάντηση.

«Πώς να πάει, ρε Μαρία;

«Μη στενοχωριέσαι. Για κανένα παιδί δεν είναι το τέλος οι Πανελλήνιες, είτε καταφέρει να πιάσει τον στόχο του είτε όχι. Βλέπεις είναι και το σύστημα των εξετάσεων που επιβραβεύει την παπαγαλία, ήταν δύσκολα και τα Μαθηματικά και η Βιολογία φέτος…», αραδιάζω όλα τα κλισέ μαζί εγώ.

«Κουραφέξαλα δύσκολα ήταν. Μακάρι να ήταν δύσκολα. Άλυτα να ήταν, μπορούσαν; Να μην ήξερε ο γιος πού πάνε τα τέσσερα. Αυτό ήθελα», την ακούω να λέει και μπερδεύομαι ελαφρώς.

«Και να πεις ότι δεν προσπαθήσαμε; Όλο το χειμώνα, του πιλατεύαμε το κεφάλι. “Άσε το διάβασμα καμάρι μου. Έλα κάτσε λίγο μαζί μας να δεις τηλεόραση να χαλαρώσεις, που όλη μέρα κοιτάς τον ουρανό κι όλη νύχτα τα άστρα”. Τίποτα! Αγύριστο κεφάλι! Ίδιος η πεθερά μου. Και να τώρα τα αποτελέσματα. Μπαίνει με τα τσαρούχια στο Φυσικό Αθήνας. Θα σκάσω Μαρία μου, θα σκάσω», καταλήγει το ξέσπασμά της, κι εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα!

«Συγγνώμη κιόλας, αλλά θα σκάσεις επειδή ο γιος σου μπαίνει στο Φυσικό ή επειδή δεν μπαίνει;», ρωτάω με ύφος χαμένο για να εισπράξω ένα βλέμμα-κεραυνό εκ μέρους της.

«Είναι ερώτηση αυτή; Επειδή μπαίνει θα σκάσω. Φταίμε κι εμείς βέβαια! Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα, που λέει ο σοφός λαός. Γιατί αν ξέραμε πριν από δέκα χρόνια ποιο θα ήταν το επάγγελμα του μέλλοντος, δεν θα τον τρέχαμε στα φροντιστήρια, που να μου κοβόταν το χέρι κάθε φορά που πλήρωνα έναν σκασμό λεφτά. Θα του δείχναμε τον σωστό δρόμο. Να γίνει ποδοσφαιριστής. Μοντέλο. Δάσκαλος σκι. Πρώην μισθοφόρος. Μάνατζερ ράγκμπι στην ανάγκη. Κάτι που να του ανοίξει διάπλατα τις πόρτες για το επάγγελμα του μέλλοντος».

«Το οποίο είναι….;»

«Παίκτης ‘‘Survivor’’, καλή μου! Πού ζεις ήθελα να ’ξερα; Και αν δεν σου κάτσει το παίκτης ‘‘Survivor’’ στον ΣΚΑΪ, παίκτης Νομάδων στον ΑΝΤ1. Για να μη σου πω παίκτης ‘‘Survival’’ στο Epsilon και με θεωρήσεις υπερβολική. Εμείς, πάντως, στείλαμε σε όλα αιτήσεις για λογαριασμό του γιου μας, χωρίς να του πούμε τίποτα. Να βάλει ο Θεός του Ντάνου το χέρι του να γίνει δεκτό το παιδί μας. Και αντί να τρέχει να σπουδάζει Αστροφυσικός για να είναι άνεργος μεθαύριο, να γίνει μαχητής. Ή διάσημος. Το μέλλον δεν είναι στα άστρα, Μαρία. Στις καρύδες είναι.

Κανείς δεν υποδέχτηκε τον Νανόπουλο με τιμές αρχηγού κράτους. Τον Αγγελόπουλο όμως;».

Εφημερίδα Κυριακάτικη