Για τη σημαία ρε γ@μ#το

Η ζωή των Ελλήνων έφθασε να εξαρτάται από την ΤΎΧΗ, τη θεότητα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, που ήταν η προσωποποίηση της ευμάρειας και του πλούτου. Ο λαός παρακολουθεί καθημερινά με αγωνία ποιον θα πλήξει η ευρωπαϊκή λιτότητα: τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους ή και τους δυο μαζί, γιατί οι μεγάλοι του χρήματος μονίμως προστατεύονται και τώρα για… πρώτη φορά αριστερόθεν! Πού θα κάτσει, λοιπόν, η μπάλα, κατά τη λαϊκή έκφραση; Το μέλλον επαφίεται στην Τύχη.

Σε ένα τέτοιο κοινωνικό περιβάλλον πώς είναι δυνατόν να επιβιώσουν τα σύμβολα; Θα ακολουθήσουν και αυτά το δρόμο της Τύχης.

Εξάλλου, ας μη λησμονούμε ότι και ως ευρωπαίοι πολίτες έχουμε λησμονήσει τις αρχές, τις αξίες, τα ανθρωπιστικά ιδεώδη και ανήκουμε σε μια καθαρά ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ Ένωση. Το «πάντων χρημάτων μέτρον Άνθρωπος» κατέληξε «πάντων ανθρώπων μέτρον Χρήμα».

Οι αυριανοί έλληνες μαθητές του δημοτικού θα διδάσκονται ότι ένας Όμηρος, σχεδόν τρεις χιλιάδες χρόνια πριν, περιέγραψε με τους στίχους του «το ιδεώδες» για τη διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας: «Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων». Η έννοια αυτή της αριστείας είναι έννοια καθολική και αφορά εκείνους, που δεν αρέσκονται στο εύκολο αλλά αναζητούν το ξεχωριστό και αγωνίζονται και συναγωνίζονται γι’ αυτό.

Όμως, ενώ κατά τον Όμηρο, η αριστεία επιβραβεύεται , από τώρα και στο εξής θα επιβραβεύεται η Τύχη. «Αν έχεις Τύχη, διαβαίνεις», αλλά και «αν έχεις Τύχη, αριστεύεις», μια αναστροφή εννοιών, συμβατή με τη νοοτροπία της εποχής μας! Όλοι ίσοι και ο…τυχερός πρώτος.

Πώς θα παρηγορήσει αύριο η μητέρα την κόρη της, που ενώ κατάφερε να αριστεύσει δεν αξιώθηκε να κρατήσει τη σημαία; Μα, η λύση και πάλι θα βρεθεί από την πολιτεία : η μητέρα θα της πει απλά «μη στενοχωριέσαι, χρυσό μου, μπορεί η Τύχη να μη σε βοήθησε για τη σημαία, θα σε βοηθήσει όμως για έναν καλό γαμβρό!!!»