Για εκείνους που δεν είπαν ποτέ «χρόνια πολλά μαμά»…

Ο άντρας μου, έχασε την μαμά του, την Καλυψώ, όταν ήταν μόλις 5 ετών. Είχε μείνει ήδη ορφανός από πατέρα λίγους μήνες αφού γεννήθηκε και η απώλεια της μητέρας, του μοναδικού στηρίγματος που είχε ο ίδιος και η αδελφή του, ήταν ένα απερίγραπτα οδυνηρό πλήγμα.

Η Καλυψώ, πόντια στην καταγωγή, δεν πρόλαβε να δει τα παιδιά της, την Ελένη και τον Κώστα να μεγαλώνουν, κι εκείνα έμειναν με μοναδική «περιουσία» από τους δυο γονείς τους λίγες φωτογραφίες και ακόμη λιγότερες μνήμες.

Μέσα στην τραγική ατυχία τους, η μοίρα τους έστειλε έναν υπέροχο άνθρωπο, τον δεύτερο σύζυγο της μαμάς

τους, που ξαφνικά βρέθηκε ολομόναχος με δύο ξένα παιδιά αλλά δεν διανοήθηκε ούτε λεπτό να τα εγκαταλείψει ή να τα στείλει σε κάποιο ίδρυμα. Σε αντίθεση με τους συγγενείς τους εξ αίματος, θείους και θείες, που είδαν τα δύο ορφανά σαν «βάρος» και τους γύρισαν απάνθρωπα την πλάτη, ο άνθρωπος αυτός τα σκέπασε με τις φτερούγες του και τα αγάπησε περισσότερο και από δικά του.

Ο Κώστας τον αποκαλούσε πάντα «μπαμπά» και ακόμη και σήμερα, όταν μιλάει γι αυτόν, διευκρινίζει «ο δεύτερος μπαμπάς μου». Ποτέ «ο πατριός μου». Δεν συμβαίνει. όμως. το ίδιο και για την γυναίκα που παντρεύτηκε ο «δεύτερος μπαμπάς» και μεγάλωσε τον μικρό Κώστα μέχρι την ενηλικίωσή του και την αποχώρηση του από το πατρικό σπίτι. Εκείνη, δεν την είπε ποτέ «μαμά». Γιατί δεν την ένιωσε ποτέ «μαμά». Η μαμά του ήταν μόνο η Καλυψώ. Όχι γιατί τον γέννησε, αλλά κυρίως γιατί η μητριά του δεν κατάφερε να του δώσει την ανυπέρβλητη αγάπη μιας μαμάς.

Επειδή εμείς –«τα τυχερά» παιδιά της ζωής- μεγαλώσαμε θεωρώντας δεδομένη και αυτονόητη την αγάπης της μάνας μας (ανεξάρτητα αν είναι η φυσική που μας έφερε στη ζωή ή εκείνη που μας λάτρεψε και μας ανέθρεψε)… επειδή συχνά «ενοχλούμαστε» από την υπεροπροστασία της… θυμώνουμε με τις φοβίες της…βαριόμαστε να της ευχηθούμε στη γιορτή της… ένιωσα την ανάγκη να αναφερθώ σήμερα και στους «άτυχους». Εκείνους που δεν γνωρίζουν τι είναι το μητρικό νοιάξιμο ή το μάλωμα, η μητρική έννοια ή η φροντίδα… και όλη τους τη ζωή αγωνίζονται να «μπαλώσουν» το δυσαναπλήρωτο κενό… Εκείνους που δεν είπαν ποτέ «χρόνια πολλά μαμά» στη γιορτή της μητέρας…

Στη φωτογραφία είναι η μαμά του άντρα μου, η Καλυψώ… Που σήμερα γιορτάζει… έστω και από μακριά…

thisismarias.com

Follow me on facebook