Φοβερός ντι Κάπριο, αλλά σε «μάπα» ταινία…

Το ξέρω, είμαι εν θερμώ αυτή την ώρα, αλλά και μετά από έναν χρόνο πάλι τα ίδια και μάλλον χειρότερα θα έγραφα γι αυτό το «πράγμα» που η προπαγάνδα του Χόλιγουντ ονομάζει «κινηματογραφική ταινία». Μόλις μπήκα σπίτι μου μετά το σινεμά. Δυστυχώς, κλαίω τα λεφτά μου και ξέρετε οκτώ ευρώ είναι πάρα πολλά στις μέρες μας. Με οκτώ ευρώ θα τρώγαμε ένα πλούσιο γεύμα στο σπίτι, ή θα έβαζα βενζίνη στη μηχανή μου γιά μία εβδομάδα, ή θα αγόραζα ένα εκπληκτικό βιβλίο που έχω «στο μάτι» ή να πάρει η ευχή θα πήγαινα να δω μία κανονική ταινία.

Θα σας έλεγα σε μιά περίληψη λίγων λέξεων περί τίνος

πρόκειται αυτή η αηδία με τον τίτλο «Η επιστροφή», αγγλιστί «Τhe revenant» του πολυδιαφημισμένου σκηνοθέτη Αλεχάντρο Ινιαρίτου, ο οποίος -να με θυμηθείτε- μετά το συγκλονιστικό οσκαρικό Birdman θα τελματώσει και θα συντηρεί τον μύθο του από το βρώμικο κύκλωμα της σόου μπιζ. Αντί αυτού θα παρακαλέσω όποιον τύχει και διαβάσει αυτό το κείμενο να μην κάνει το λάθος και παρασυρθεί από τις διαφημίσεις και κυρίως τις κριτικές που χαρακτηρίζουν το φιλμ «εμβληματικό, αριστούργημα, καθηλωτικό, ανεπανάληπτο» και άλλα βαρύγδουπα και πομπώδη που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα.

Μία πολύ σοβαρή επισήμανση γιά να μην με πάρει κανείς που έχει δει ή θα δει την ταινία γιά τρελό, κυριολεκτικά όμως γιά τρελό. Η ταινία είναι «μάπα» και άνετα θα σάρωνε στα «χρυσά βατόμουρα» τα γνωστά βραβεία αντιόσκαρ. Όμως ο Λεονάρντο ντι Κάπριο «δεν υπάρχει». Ο άνθρωπος «κάνει παπάδες» και «καταπίνει» την οθόνη. Μακράν ο κορυφαίος νέος (σχετικό το νέος) ηθοποιός του πλανήτη μας. Δεν ξέρω από πότε ηθοποιός έχει «μιλήσει με τον Θεό» σε ερμηνεία του. Ο ντι Κάπριο το έκανε και έγραψε ιστορία.

Δεν θα εκπλαγώ καθόλου, μάλιστα, αν αυτοί οι τζιτζιφιόγκοι της Αμερικανιικής Ακαδημίας Κινηματογράφου δεν του δώσουν το όσκαρ. Κατά την αποψή μου – σοβαρολογώ – φέτος δεν θα έπρεπε να υπάρξει άλλη υποψηφιότητα, ή έστω στο κομμάτι «πρώτος ανδρικός ρόλος» να του στείλουν με κούριερ το χρυσό αγαλματίδιο στο σπίτι του. Ο ερωτιάρης πιτσιρικάς του «Τιτανικού» πριν από ακριβώς είκοσι χρόνια «είχε δείξει τα δόντια του». Φέτος είκοσι χρόνια μετά με τον ρόλο του ιχνηλάτη Χιου Γκλας, ο ντι Κάπριο περνάει πανάξια στο πάνθεο των «γιγάντων» της έβδομης τέχνης. Ο ξανθούλης που έχει αμφισβητηθεί πολύ τα πρώτα χρόνια, αφήνει γιά πάντα ανεξίτηλη την καλλιτεχνική του υπογραφή στη μεγάλη οθόνη. Θυμηθείτε στην αρχή τη σκηνή με την αρκούδα και στο τέλος με το άλογο.

Συμπέρασμα: ελεεινή ταινία, ρόλος ζωής γιά τον Λεονάρντο ντι Κάπριο και τυχεροί όσοι τον απόλαυσαν ή θα τον απολαύσουν, αφού όμως αντέξουν όλο το υπόλοιπο σπλάτερ από b-movie, τα ινδιάνικα «οράματα» και τις ατέρμονες σκηνές σαν ντοκιμαντέρ του National Geographik.

Άντε χαλάλι τα οκτώ ευρώ. Αλλά να είμαστε εξηγημένοι, μόνο για τον ντι Κάπριο!

Υ.Γ. Εναλλακτικά όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου στον υπέροχο Σιλβέστερ Σταλόνε γιά την ερμηνεία του στο «Κριντ». Καλύτερη ταινία, μακράν «Το μεγάλο σορτάρισμα».