Ευθανασία

Έχω καταλήξει πως αν το παρομοίαζε κάποιος με ιατρική ορολογία την κατάσταση της χώρας, θα έλεγε σίγουρα ότι αυτή μοιάζει με ένα καρκινοπαθή τελικού σταδίου, ο οποίος αυτή τη στιγμή είναι υπό παρακολούθηση από .. το ελληνικό κοινοβουλίο.

Την Κυριακή το βράδυ το σώμα των βουλευτών θα πρέπει να λάβει μία απόφαση που σε κάθε περίπτωση θα αλλάξει δραματικά την ζωή όλων μας, είτε ψηφιστεί η νέα δανειακή σύμβαση

είτε όχι.  Δραματικές άλλωστε και οι στιγμές. Αυτές τις μέρες βιώσαμε σκηνές εθνικής απομόνωσης –αυτές του Βενιζέλου στο Eurogroup- ενώ όλο αυτό το διάστημα ζούσαμε στιγμές εθνικής απόγνωσης, για όλα αυτά τα δυσβάσταχτα μέτρα που σύμφωνα με την τρόικα και τους εταίρους τίθενται ως προϋπόθεση της υπογραφής της νέας δανειακής σύμβασης.

Αφού πια τα μέτρα εγκρίθηκαν από τους αρχηγούς, είναι πλέον στην δικαιοδοσία  των βουλευτών τους η τύχη τους και συνακόλουθα οι τύχες μας. Η εξουσία όμως έχει πάντα σχέση με την σκοπιμότητα. ΄Ερχονται άλλωστε εκλογές τιμωρίας και οργής. Οι παράμετροι που θα κρίνουν την απόφαση της Βουλής θα είναι τρεις: η κομματική πειθαρχεία, τα ζητήματα συνείδησης, καθώς και τα ζητούμενα επανεκλογής (το τελευταίο αναφέρεται σαφώς λιγότερο στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ) .

Τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να γίνουν χειρότερα. Η χρεοκοπία έχει ήδη έρθει. Η πραγματική οικονομία έχει χρεοκοπήσει προ πολλού. Μια μικρή βόλτα στην αγορά και είναι οφθαλμοφανές. Ας χρεοκοπήσει και το κράτος. Ας μην πληρώσουμε το ομόλογο που λήγει το Μάρτιο και ας την κηρύξουμε και επίσημα. Ας επιστρέψουμε στη δραχμή και ας γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί όχι μέσα από την μείωση του μισθολογικού κόστους, αλλά μέσω της υποτίμησης του νομίσματος.  Δεν μπορούμε να παίρνουμε κάθε τρίμηνο σχεδόν νέα μέτρα και να μας θέτουν και  νέα εκβιαστικά διλήμματα. Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να ζει μέσα σε αυτή την οικονομική ανέχεια και να βιώνει αυτή την εθνική αναξιοπρέπεια. Είναι πλέον ζήτημα εθνικής υπερηφάνειας. Άλλωστε με το νέο δάνειο τα ομόλογα που θα εκδοθούν  θα υπάγονται στο βρετανικό δίκαιο, δηλαδή οι πιστωτές θα έχουν πλέον ως εγγύηση για την αποπληρωμή των χρωστούμενων όλη την περιουσία του ελληνικού κράτους, πράγμα που σημαίνει εκχώρηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Και όλα αυτά για να τους αποπληρώνουμε  τους τόκους του χρέους, χωρίς ούτε ένα ευρώ να μπαίνει στην πραγματική οικονομία. Αν τελικά πάρουμε το δάνειο, όλο θα πάει στην εξυπηρέτηση αναγκών των δευτερογενών ελλειμμάτων της ελληνικής οικονομίας. Αυτή η συλλογιστική έχει «φορεθεί» τελευταία από πολλούς επίσημα, είναι άλλωστε χαρακτηριστικές οι μαζικές παραιτήσεις κομμάτων και προσώπων απο την κυβέρνηση  τα τελευταία 24ωρα. Και από ακόμη περισσότερους ανεπίσημα.

Αλλά νομίζω θα γίνω και πάλι ντεμοντέ. Υπάρχει ένας απαρέγκλητος εθνικός στόχος που είναι  η διατήρηση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου ζωής του μέσου Έλληνα  που διασφαλίζεται μετά την είσοδό μας στην Ευρωζώνη μόνο μέσα από την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Ο κυνισμός των Γερμανών και οι ειρωνείες του Κεντρικού Τραπεζίτη δεν το α