Εδώ σε θέλω Έλληνα.Τι κάνεις με τους Τούρκους αξιωματικούς;

Ιλαροτραγωδία με τους Τούρκους στρατιωτικούς που ζήτησαν άσυλο. Το εφετείο, τη μια λέει «όχι» στην έκδοση τριών και την επόμενη μέρα λέει «ναι» στην έκδοση τριών άλλων, από την ομάδα των οκτώ. Χθες, για τρεις αποφασίστηκε μη έκδοση στην Τουρκία, σήμερα με άλλη σύνθεση δικαστηρίου, για άλλους τρεις αποφασίστηκε έκδοση. Οι Τούρκοι εκδίδουν τελεσίγραφα και αυξάνουν τις παραβιάσεις.

Απίθανα πράγματα σε μια ιστορία που θυμίζει σαφέστατα Οτσαλάν, οριζοντίως και καθέτως. Να δώσουμε τους οκτώ στον Ερντογάν, καταδικάζοντάς τους σε βασανιστήρια, αιώνια φυλάκιση, πιθανό θάνατο,

προς χάριν των ανύπαρκτων καλών μας σχέσεων με την Τουρκία; Αξίζει περισσότερο η εθνική μας ηρεμία από τη ζωή οκτώ Τούρκων, που μπορεί να είναι και πραξικοπηματίες;

Να κάνουμε ό,τι επιβάλλουν οι διεθνείς νόμοι και να τους κρατήσουμε, διακινδυνεύοντας νέες εντάσεις με τον Σουλτάνο και τη δικτατορική του κυβέρνηση; Οι Τούρκοι θα σταματήσουν τις μαγκιές και τις προκλήσεις αν τους εκδώσουμε; Θα βελτιωθούν οι σχέσεις μας γιατί θα είμαστε «καλά παιδιά» για τον Ερντογάν; Θα σταματήσουν εντάσεις και απειλές να είναι στο καθημερινό μενού της γείτονος;

Τι λένε οι διεθνείς νόμοι; Να τους κρατήσουμε εδώ. Αλλιώς, να μην τους είχαμε δεχτεί από την αρχή. Εάν τους εκδώσουμε αμφιβάλλει κανείς για το τι τους περιμένει στην Τουρκία του Ερντογάν;

Υπάρχει και η Σολομώντειος λύση: Ας αποφασίσουν όλοι μαζί: Ε.Ε, Κομισιόν και ΝΑΤΟ. Νόμος και κοινή λογική συμβαδίζουν ή όχι; Νόμος και ανθρωπιά; Και, τελικά, ό,τι είναι αληθινό είναι εθνικό; Όπως και να έχει, η ζωή έστω και ενός ανθρώπου είναι κάτι το ιερό και οφείλουμε να την προστατεύσουμε. Η ηρεμία μας με την οποιαδήποτε χώρα δεν είναι προϊόν έκδοσης οκτώ ανθρώπων αλλά μία σειρά από γεγονότα και πολιτικές πρακτικές.

Ίσως να πρέπει ξεκινήσουμε από τα πιο απλά… να μη χασμουριόμαστε, ας πούμε, μπροστά στον πρόεδρο των ΗΠΑ και μετά πάμε και σε πιο διπλωματικού τύπου κινήσεις… Εκτός και αν η Κούβα τρέξει να μας βοηθήσει σε τυχόν επεισόδιο.. Ας δούμε το γενικό κάδρο. Δεξιά ή αριστερά μνημόνια, στα εθνικά θέματα θα παιχτεί η διαφορά.

Πρέπει οι Έλληνες να ξαναβρούμε την εθνική μας ταυτότητα. Η ιστορία διδάσκει. Ο πολιτισμός του πολεμιστή, φαίνεται στο πως φέρεται στον αιχμάλωτο… Ανατρέξτε στην αρχαιότητα και θυμηθείτε το Κυλώνειο Άγος… Δε σκοτώνεις ποτέ ικέτες, έστω και έμμεσα παραδίδοντάς τους στους εκτελεστές τους. Διότι ακολουθεί «λοιμός» … (** 632π.Χ . Οι οπαδοί του Κύλωνα κατέφυγαν ικέτες στον βωμό της Πολιάδος Αθηνάς. Οι οπαδοί όμως του Μεγακλή, ενώ τους υποσχέθηκαν πως, αν βγουν από το ιερό, δεν θα τους πείραζαν, παραβαίνοντας το πανελλήνιο εκείνο ιερό έθιμο, τους φόνευσαν προ του ιερού των Ευμενίδων. Το έγκλημα αυτό των ικετών προκάλεσε τη φρίκη των Αθηναίων και τη γενική κατακραυγή και εκτός της Αθήνας. Ακολούθως, λοιμός έπληξε την Αθήνα, με πολλούς θανάτους, τον οποίο οι πολίτες θεώρησαν ως θεία δίκη για το έγκλημα. Τότε λέγεται πως πάνω από την πόλη εμφανίσθηκαν να πλανώνται ψυχές νεκρών και ένας δεισιδαίμονας φόβος κατέλαβε τους Αθηναίους. Η έκφραση Κυλώνειο άγος χρησιμοποιείται σήμερα για κάθε πράξη που μπορεί να επισύρει ντροπή σε πόλη ή κράτος.)