Δημοψήφισμα δημιουργικής ασάφειας…

Στην αρχαία Αθήνα γεννήθηκε η δημοκρατία . Τότε, δεν υπήρχαν εφημερίδες και ραδιόφωνο, ούτε τηλεόραση και νέες τεχνολογίες. Υπήρχε μόνον ο λόγος, που μπορούσε να απευθύνεται σε όλους και ήταν “κυρίαρχος” στη Εκκλησία του Δήμου. Στην πόλη αυτή σήμερα είναι φυσικό και επόμενο, το «δημοψήφισμα» να θεωρείται πράξη άμεσης δημοκρατίας με ειδική μάλιστα αναφορά στο Σύνταγμα της Ελλάδας.

Oυδείς, όμως, θα μπορούσε να φανταστεί ότι τον 21ο αιώνα ο κυβερνήτης αυτής της χώρας θα είχε την έμπνευση για «δημοψήφισμα δημιουργικής ασάφειας» με διαδικασίες που ουδεμία σχέση έχουν με την ίδια τη δημοκρατία.

Για το «θέατρο του παραλόγου» της σημερινής κυβέρνησης είχα πρόσφατα μιλήσει, όμως ποτέ δεν φανταζόμουν ότι η «δημιουργική ασάφεια»θα έφθανε να προσβάλει ως ιός ένα δημοψήφισμα που θέτει το εξής πρωτότυπο ερώτημα: Εγκρίνεις την καταστροφή που ζητούν οι δανειστές σου; ναι ή όχι. Το εύλογο «όχι» υφαρπάζεται, ενώ στην πραγματικότητα το ερώτημα είναι: «εντός ή εκτός Ευρώπης, ευρώ ή δραχμή».

Εξαρτάται, επομένως, το μέλλον της χώρας μας από την απόφαση του κυρίαρχου λαού, που καλείται να αποφασίσει αυτό που του υποδεικνύει η κυβέρνηση , όταν η ίδια δεν μπορεί να πείσει ούτε τα μέλη της για τις επιλογές της. Το εύλογο και σαφές ερώτημα, που με ειλικρίνεια και αξιοπρέπεια θα μπορούσε να τεθεί σε δημοψήφισμα ως μια πράξη ενδεικτική της άμεσης δημοκρατίας, που αξίζει στον ελληνικό λαό με την γνωστή παράδοσή του, θα έπρεπε να αφορά την πρόταση των 8 δισεκατομμυρίων ευρώ,που φέρει την υπογραφή του πρωθυπουργού. Στην περίπτωση αυτή θα εξασφαλιζόταν ο κατάλληλος τρόπος και κυρίως ο κατάλληλος χρόνος για ένα δημοψήφισμα.

«Game is over» ακούστηκε προς το τέλος των μακροχρόνιων διαπραγματεύσεων και ο πρωθυπουργός περήφανα και αποστομωτικά απάντησε «Η Ελλάδα δεν είναι παιχνίδι» και θα περιμέναμε η ίδια απάντηση να ισχύει και… εντός Ελλάδος.

Τρία ζητήματα αξίζει να επισημανθούν σχετικά με την όλη διαδικασία του δημοψηφίσματος.Το πρώτο είναι η έντονη αντίδραση των κομμάτων και η αποδοχή του δημοψηφίσματος, που πρότεινε η κυβέρνηση, ουσιαστικά ΜΟΝΟΝ από τη Χρυσή Αυγή. Το δεύτερο, και ιδιαίτερα σημαντικό, είναι ότι η δημοκρατία δεν επιτρέπει «στρατευμένο δημοψήφισμα». Και το τρίτο, και σπουδαιότερο, είναι ότι το δημοψήφισμα αυτό έχει ήδη διχάσει τον ελληνικό λαό. ΔΙΧΑΣΜΟΣ και πάλι…τι κατάρα !!

Ας είμαστε ρεαλιστές…ποτέ δυστυχώς η χώρα μας δεν κατάφερε να προχωρήσει και να προοδεύσει χωρίς την στήριξη των ξένων. Αρκεί, βέβαια, η στήριξη αυτή να γίνεται με εντιμότητα και αξιοπρέπεια. Αυτή δυστυχώς είναι η μοίρα μιας μικρής χώρας , με μεγάλο πολιτισμό και σημαντική γεωγραφική θέση, μιας χώρας που λάμπει από ομορφιά και ανεβαίνειδιαχρονικά το Γολγοθά της. Ας μη γίνουμε και εμείς ΜΟΙΡΑΙΟΙ. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, λέει ο λαός μας, αλλά και οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Και ο νοών νοείτω!