Χρήστες ναρκωτικών- Ο αστυνομικός είναι τιμωρός ή παιδαγωγός;

Στις μέρες μας, η χρήση ναρκωτικών ειδικά από ανήλικους έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Όλο και περισσότεροι έφηβοι είτε από περιέργεια, είτε από επιρροή της παρέας, κάνουν χρήση ναρκωτικών.

Το εφιαλτικό είναι ότι δεν μένουν στη δοκιμή, αλλά μετατρέπονται σε περιστασιακούς χρήστες. Η παραβατική αυτή συμπεριφορά, εκδηλώνεται σε πολλούς χώρους, πλατείες, πάρκα, κέντρα διασκέδασης, μπαρ, γήπεδα, αλλά ακόμη και μέσα στα σχολεία!

Η αντιμετώπιση του κοινωνικού προβλήματος εξαρτάται από τη συνεργασία πολλών

προσώπων ή και οργανισμών, όπως η οικογένεια, το σχολείο και οι καθηγητές, οι καταστηματάρχες, αλλά και ο αστυνομικός. Όλοι έχουν υποχρέωση να προστατέψουν αρχικά τα παιδιά αλλά και τους εαυτούς τους ή ακόμη και τις περιουσίες τους. Σκεφτείτε έναν καταστηματάρχη όταν εις γνώση του γίνεται χρήση ναρκωτικών στην επιχείρηση του ή έναν καθηγητή σχολείου που γνωρίζει ότι τις ώρες λειτουργίας του σχολείου γίνεται χρήση ναρκωτικών στον χώρο.

Ίσως ο πιο σημαντικός «κρίκος» – φορέας στην αντιμετώπιση της χρήσης ναρκωτικών από ανηλίκους αλλά και πρόληψης χρήσης είναι ο αστυνομικός. Με βάση την εμπειρία, τα στατιστικά δεδομένα, αλλά και την νόμιμη τακτική, σχεδόν όλοι οι οργανισμοί ή τα πρόσωπα καταλήγουν στην αστυνομία για την αντιμετώπιση του φαινομένου.

Ο αστυνομικός όμως έχει να υποστεί το μεγαλύτερο φορτίο αυτής της διαδικασίας, όχι μόνο από πλευράς νομοθετικής αλλά κοινωνικής. Και αυτό γιατί πολλές φορές θα τεθεί το ηθικό δίλημμα, αν θα επιβάλλει απόλυτα το νόμο ως οφείλει και έχει ορκιστεί ή αν θα λειτουργήσει και ως κοινωνικός λειτουργός – παιδαγωγός.

Ας αναλογιστούμε μία απλή περίπτωση ενός ανήλικου μαθητή, ο οποίος έχει την περιέργεια, να δοκιμάσει το περιβόητο «χασίς». Τότε δημιουργείται το ηθικό δίλημμα, απόλυτης επιβολής του νόμου και ταυτοχρόνως του «μαυρίσματος» του ποινικού φακέλου ενός ανηλίκου με μία κατηγορία που πιθανόν να τον ακολουθεί για πολλά χρόνια.

Κι αυτό ασχέτως της ποινικής εξέλιξης της υπόθεσης, ή της συμβουλευτικής και παιδαγωγικής αντιμετώπισης από τον αστυνομικό ώστε να αντιληφθεί ο ανήλικος την πράξη του. Έτσι και ο ίδιος από μόνος του θα σταματήσει αυτό που κάνει, αλλά και γιατί όχι θα αποτρέψει και άλλους συνομήλικους του από την χρήση ναρκωτικών.

Μία πολύ λεπτή γραμμή και θέση στην οποία μπορεί να βρεθεί ο κάθε αστυνομικός και η οποία επιδέχεται βασανιστική ανάλυση. Ο αστυνομικός οφείλει βέβαια να επιβάλλει τον νόμο και την τάξη στην κοινωνία, μέρος της οποίας είναι και ο ίδιος ως πολίτης.

Μπορεί όμως παράλληλα να λειτουργήσει και ως κοινωνικός λειτουργός – παιδαγωγός και να συνδράμει εις διπλούν στον περιορισμό και την πάταξη αυτού του φαινομένου.