Mega Restart… Άσπρα ή μαύρα ψέμματα;

Δευτέρα 2 Γενάρη 2017 το Mega Ζωντανεύει, κόβει την κασέτα με το αρχείο και παλεύει για ενημερωτικό πρόγραμμα.

Zωντανό πρωινό, φρέσκιες ειδήσεις!

Ο Βασίλης Δεληβοριάς, νομικός σύμβουλος του σταθμού, είναι ο τελευταίος των μοϊκανών, από τα στελέχη που θέλουν αλλά κυρίως που έχουν κάτι να πουν, το σίγουρο είναι ότι έχει πάθος και μια αόριστη βεβαιότητα.

Το γνωρίζει από επαφές με τους μετόχους ή απλά ενστερνίζεται μια επιθυμία του συνόλου των εργαζομένων και με θάρρος βγαίνει μπροστά;

Η περασμένη Παρασκευή,

2 Δεκέμβρη, για τους εργάτες του σταθμού μοιάζει με απεγκλωβισμός από ορυχείο!

Όχι πως βγήκαμε στον ήλιο, είμαστε ακόμη βαθιά κάτω, παραμένουμε βρεμένοι μέχρι το κόκκαλο, όμως σα να γκρεμίστηκε ένας σωρός από πέτρες και βγήκαμε σε ένα διπλανό τούνελ και το σκάψιμο συνεχίζεται με εντατικούς ρυθμούς.

Από τα επτά χρωστούμενα μηνιάτικα δόθηκε το ένα! Με χρήματα από τον κ. Φώτη Μπόμπολα, ενώ περιμένουμε να κάνει το ίδιο και η πλευρά Βαρδινογιάννη, έτσι φυσικά δεν λύνονται τα συσσωρευμένα προβλήματα κάθε οικογένειας, όμως φαίνεται κάποιος να νοιάστηκε, ότι ο λόγος του μεγαλομετόχου κρατήθηκε κι εκεί που έσβηνε και το τελευταίο χνάρι από την ελπίδα πετάχτηκε ένας σπινθήρας και έγινε ένα τσάφ!

Μα θέλαμε τόσο να σπάσει η μονοτονία και η πίκρα της αδιαφορίας!

Κάπως έτσι η καρδιά του Megaλου καναλιού συνεχίζει να χτυπά.

Αξίζει να θυμηθούμε ότι το περασμένο καλοκαίρι έβγαναν ένα σωρό μάντεις, φιλόσοφοι και οικονομολόγοι από τα λαγούμια τους, τότε έβλεπαν τον δεδομένο θάνατο του σταθμού και μάλιστα προσυπέγραφαν τη δρομολογημένη καταδίκη του. Έλεγαν πως χρώσταγε πολλά και σε πολλούς, ακόμη πως οι μεγαλομέτοχοι δεν το είχαν πια ανάγκη και πως η τωρινή κυβέρνηση, αφού θα το έλιωνε, έπειτα θα το κατάπινε αμάσητο.

Να που πέρασε το καλοκαίρι, πιάνουμε Χριστούγεννα κι όμως ο σταθμός αθόρυβα παραμένει στον αέρα. Το αναγκαίο οξυγόνο βγήκε από τα πνεμόνια των παθιασμένων εργατών (ειδικά τους τελευταίους μήνες κάποια απλήρωτα τμήματα συνεχίζουν να κάνουν απίστευτη δουλειά), αλλά και των θεατών, που δεν ακούνε μικρομέγαλα συμφέροντα, αφού το Μega εξακολουθεί να έχει ζηλευτή θέση στην καρδιά τους.

Θα περίμενε κανείς όλους εκείνους που έφαγαν μια μπουκιά ψωμί να μοιράσουν λίγες στάλες αισιοδοξίας, τουλάχιστον να καμαρώνουν τους εργάτες του καναλιού, που στις κρίσιμες στιγμές δεν την κοπάνισαν σαν τα φοβισμένα ποντικάκια, όμως η ιστορία δεν γράφτηκε έτσι. Ποτέ δεν είναι αργά, ακόμη και σήμερα θα θέλαμε να νιώσουμε έναν χάδι, έναν καλό λόγο.

Το μέλλον του σταθμού παραμένει αβέβαιο, αλλά και εκείνος που δηλώνει σίγουρος, απόλυτος για την ζωή του, παρακαλώ να σηκώσει το χέρι του.

Πέρα από τα χρέη των δανείων, που να σημειώσουμε ότι βγαίνουν κανονικότατα, το Μega κάθε μέρα που περνά γίνεται πιο δυνατό, γιατί η επόμενη και πιο δύσκολη φάση της ζωής, βρίσκει τους εργάτες του πιο δεμένους από κάθε άλλη φορά κι αυτό είναι η μεγαλύτερη προίκα μιας επιχείρησης που παλεύει για να ζήσει στην πιο άγρια τρικυμία.