Θέμα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, (μετά τις εκλογές), θέτει ο Γ. Ραγκούσης

Με ένα άρθρο-παρέμβαση, που αναρτήθηκε στην προσωπική του ιστοσελίδα, ο πρώην υπουργός και υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Γ. Ραγκούσης, http://www.ragkousis.gr/ θέτει την ανάγκη επαναθεμελίωσης της δημοκρατικής παράταξης, μέσα από τη ριζική ανανέωσή της και την ουσιαστική αλλαγή υποδείγματος, από την κορυφή μέχρι τη βάση.
Ο Γ. Ραγκούσης, επιτίθεται και στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ, επισημαίνοντας, ότι το PSI και η νέα δανειακή σύμβαση, αποτελούν επιτυχία του Γ. Παπανδρέου, τονίζοντας, ότι με την ανάληψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, από τον Ευ. Βενιζέλο, το κόμμα, έπαψε να αποτελεί την κυρίαρχη πολιτική δύναμη στη χώρα.

Ακολουθεί, ολόλκηρο το άρθρο-παρέμβαση του πρώην υπουργού και υποψήφιου βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Γ. Ραγκούση

Οι υπεύθυνοι της επερχόμενης εθνικής τραγωδίας

1. Αυτή την ώρα συντελείται ένα εθνικό έγκλημα. Είναι δεδομένο ότι η οικονομία έχει ουσιαστικά παραλύσει, ότι επαπειλείται άμεσα στάση πληρωμών, ότι η εκτέλεση του προϋπολογισμού είναι εκτός στόχων, λόγω της ύφεσης που υπερβαίνει κάθε πρόβλεψη και όχι μόνον, ότι κινδυνεύουμε να βρεθούμε οριστικά στο ευρωπαϊκό περιθώριο, ακόμα και εκτός ευρωζώνης. Το γνωρίζουν όλοι ότι η χώρα βρίσκεται και πάλι στο χείλος της αβύσσου. Κοινός παρονομαστής για τα παραπάνω είναι η αναβίωση της πιθανότητας χρεοκοπίας και επιστροφής στη δραχμή. 2. Η πολιτική κρίση και η αστάθεια επανέφεραν το φόβο και την ανησυχία που είχαμε καταφέρει μέχρι πριν τρεις μήνες σχεδόν να ξεχαστούν. Αυτός ο φόβος είναι που έχει διαλύσει την ελληνική οικονομία ,αυτός είναι η βασική αιτία της ύφεσης και της ανεργίας . Αυτός ο φόβος είναι η πιο αντιλαϊκή , ανάλγητη και καταστροφική πολιτική . Αυτός είναι που σε τελική ανάλυση κλείνει επιχειρήσεις, αποσύρει καταθέσεις, διώχνει επενδυτές, κρατεί στο σπίτι τους καταναλωτές, στέλνει χιλιάδες στην ανεργία και μειώνει εισοδήματα . Τα προηγούμενα χρόνια αυτός ο φόβος εγκαταστάθηκε στη χώρα εξαιτίας αυτών που στους τομείς ευθύνης τους, για να αποφύγουν το πολιτικό κόστος, δεν προχώρησαν τις αυτονόητες διαρθρωτικές αλλαγές. Αυτός ο φόβος επανήλθε δριμύτερος εξαιτίας των εμπρηστών της κυβέρνησης Καραμανλή που κατέκαψαν τη χώρα αλλά και εκείνων που οδήγησαν τη χώρα στην πολιτική κρίση και άνοιξαν ξανά τη συζήτηση, όχι για τα επιμέρους, αλλά για την κεντρική κατεύθυνση της χώρας και τις στρατηγικές της επιλογές. Και όμως. Τίποτα δεν φαίνεται αρκετό να ανακόψει αυτήν την μοιραία πορεία. Η Ελλάδα ζει μια προεκλογική αντιπαράθεση διαμετρικά αντίθετη με αυτά τα αυταπόδεικτα, τα καταφανή γεγονότα που συνθέτουν το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας. Ποτέ δεν ήταν πιο μακριά ο δημόσιος διάλογος από τις ανάγκες της χώρας - και μάλιστα για πρώτη φορά χωρίς καμία μα καμία δικαιολογία - για μη γνώση όλων των δεδομένων. 3. Από τη μια, η απύθμενη επιπολαιότητα και ο άφρων τυχοδιωκτισμός του κυρίου Σαμαρά έσυρε τη χώρα σε εκλογές, σε αποτελμάτωση και διχασμό. Την ώρα που στοιχειώδης αίσθηση εθνικού καθήκοντος επέβαλλε την συστράτευση όλων σε μια κυβέρν