Τέλος εποχής για τον Γ. Χουβαρδά στο Εθνικό Θέατρο

«Έγιναν όλα σωστά αυτά τα έξι χρόνια; Φυσικά όχι. Και λάθη έγιναν, και παραλείψεις. Όμως, πάντα μέλημά μας ήταν να προλαβαίνουμε, ώστε οι επιπτώσεις των λαθών να είναι ελεγχόμενες και αναστρέψιμες και οι παραλείψεις να αναπληρώνονται από ισοδύναμες ή και ακόμα πιο αποτελεσματικές ενέργειες. Σήμερα δεν υπάρχει κανένας τομέας, κανένα τμήμα του Εθνικού Θεάτρου που να μην έχει καθαρή εικόνα της αποστολής του και σαφείς αρμοδιότητες. Το κάθε κτίριο, ο κάθε χώρος, αποτελεί εξάρτημα ενός συνολικού μηχανισμού που λειτουργεί συντονισμένα. Και είναι στην ευχέρεια της επόμενης διοίκησης να τον αξιοποιήσει ακόμα πιο αποτελεσματικά».

Η θητεία του Γιάννη Χουβαρδά ως καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού θεάτρου (2007-2013) λήγει σε δύο μέρες και σήμερα ο ίδιος, με τους συνεργάτες του στο πλευρό του, έκανε τον απολογισμό της θητείας αυτής σε ειδική συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της πρώτης κρατικής σκηνής, ευχαριστώντας όλους όσοι στάθηκαν στο πλευρό του τα τελευταία χρόνια, καθώς και τον προκάτοχό του, αείμνηστο Νίκο Κούρκουλο.

Έκανε την αυτοκριτική του, ζητώντας συγγνώμη αν αδίκησε -όπως είπε- κάποιους εργαζόμενους, συνεργάτες ή επαγγελματικές ομάδες. «Έγινε χωρίς πρόθεση. Πάλευα πάντα για το καλό του συνόλου, που λέγεται Εθνικό Θέατρο» είπε.

Σχολίασε όσα δεν έγιναν, λόγω «παράλειψης, έλλειψης χρόνου ή χρημάτων, ανθρώπινων λαθών, ή λανθασμένων επιλογών», όπως η επιλογή ενός ακόμη πιο διευρυμένου κύκλου καλλιτεχνικών συνεργατών και περισσότερων ελληνικών έργων (κυρίως για τα πρώτα χρόνια), περισσότερες ευκαιρίες στους νέους, αλλά και η δημιουργία ακόμα πιο σύγχρονων χώρων εργασίας για το προσωπικό (αληθινή ανακαίνιση στο εργοτάξιο του Ρουφ, η Παιδική Σκηνή να βγει από το «ασφυκτικό» περιβάλλον του υπογείου).

Ο κ. Χουβαρδάς δεν παρέλειψε να αναφερθεί στους βασικούς πυλώνες, στους οποίους στήριξε την πολιτική του, στα οικονομικά στοιχεία, καθώς και σε σειρά πρωτοβουλιών, που αντιστοιχούν σε ευρύ φάσμα δράσεων -από την παράδοση του κτιρίου Τσίλλερ, τον εκσυγχρονισμό στη λειτουργία του θεάτρου, έως τη σύναψη συλλογικής σύμβασης εργασίας για τους εργαζόμενους του Εθνικού και την ανάληψη του κοινωνικού του ρόλου, πρωτοβουλίες, που -όπως είπε- βοήθησαν την πρώτη κρατική σκηνή να εκσυγχρονιστεί και να λειτουργήσει με βάση του όρους λειτουργίας ενός ευρωπαϊκού θεάτρου.
Πολυφωνία, εξωστρέφεια, ανανέωση, ανοιχτός «διάλογος» με την κοινωνία, συστηματική επαφή και άνοιγμα στο εξωτερικό: σε αυτούς τους άξονες στήριξε ο απερχόμενος διευθυντής του Εθνικού την πορεία του Εθνικού Θεάτρου στα έξι χρόνια της θητείας του, με «αιχμή του δόρατος» ένα στοχευμένο και πολυπρισματικό ρεπερτόριο χωρίς στεγανά, που υποστηρίχτηκε από ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνών.

Σε ό,τι αφορά τον οικονομικό απολογισμό, ο Γιάννης Χουβαρδάς σημείωσε πως προσωπικό του στοίχημα, όταν ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού θεάτρου, ήταν να παραδώσει ένα οικονομικά υγιές θέατρο, όπως ακριβώς το παρέλαβε.

«Το Εθνικό Θέατρο, παρά τις δυσκολίες της κρίσης, καθώς και του ύψους και της ροής της κρατικής χρηματοδότησης, κατόρθωσε να μην καθυστερήσει ούτε μία μέρα πληρωμής αμοιβών στο προσωπικό του και δεν χρωστάει σε κανέναν ασφαλιστικό φορέα, ή προμηθευτή, χρήματα, έχει δε στις τράπεζες ένα σοβαρό ταμειακό απόθεμα δια παν ενδεχόμενο» είπε.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η ολοκλήρωση της εξαετίας βρίσκει το Εθνικό θέατρο να έχει «μια ισχυρή δυναμική, με καλλιτεχνική συνέχεια και οργανωτική συνέπεια, με εμπεδωμένο κύρος στη συνείδηση του θεατρόφιλου κοινού». «Σήμερα, έξι χρόνια μετά, αισθανόμαστε ότι με καιρό και με κόπο πραγματοποιήσαμε μια καλή πορεία, πολύ κοντά στο όραμα που είχαμε όταν αναλαμβάναμε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου» ανέφερε.

Όπως εξήγησε, αν και ειδικά η δεύτερη τριετία κύλησε με το βάρος της επώδυνης οικονομικής κρίσης –χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στην πρώτη δεν υπήρξαν αντίστοιχα προβλήματα, με σημαντικότερο την καθυστέρηση της παράδοσης του κτιρίου Τσίλλερ- οι επιλογές που έγιναν και οι προτάσεις, που υλοποιήθηκαν, απορρόφησαν τους κραδασμούς και οδήγησαν σε θετικά αποτελέσματα.

«Στην εξαετία αυτή, δοκιμάσαμε, μέσω του ρεπερτορίου μας, να καταδείξουμε με ποιον τρόπο μπορούν να συμβαδίσουν δημιουργικά πολλαπλές τάσεις και ποικίλες ιδεολογικές, αισθητικές και ερμηνευτικές κατευθύνσεις, με την προϋπόθεση να πηγάζουν από καλλιτέχνες που θεωρούσαμε ότι έχουν να καταθέσουν μια γόνιμη πρόταση, αλλά και να εντάσσονται σε μια γενικότερη φιλοσοφία για κάθε σεζόν. Ταυτόχρονα, βασική μας πρόθεση ήταν να δημιουργήσουμε ένα Εθνικό Θέατρο - ζωντανό κύτταρο της πόλης, να αφουγκραστούμε τα αιτούμενα του σήμερα, και να επιβεβαιώσουμε την καθοριστική συμβολή του θεάτρου στο να δοθούν απαντήσεις για τα καίρια θέματα που μας απασχολούν» σημείωσε.

Παράλληλα με το ρεπερτόριο -όπως είπε- επένδυσαν, με μια πιο μακροπρόθεσμη προοπτική, στη λειτουργία για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο νέων χώρων, δράσεων, θεσμών και οργανωτικών πλαισίων (εφαρμογή εναλλασσόμενου ρεπερτορίου, σύσταση και λειτουργία εναλλακτικής σκηνής, οργάνωση των Αναγνώσεων, εικαστικές εκδηλώσεις με τίτλο «Κοινή Θέα», μήνες θεάτρου για νέους, λειτουργία εξειδικευμένου βιβλιοπωλείου στο κτίριο Τσίλλερ κ.α) που θέλει να πιστεύει ότι θα έχουν συνέχεια ή θα αποτελέσουν ένα γερό υπόβαθρο για τη μετεξέλιξη και πιθανή βελτίωσή τους.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τον ίδιο, το Εθνικό Θέατρο εκτός από ισοσκελισμένους, αλλά και ταυτόχρονα ρεαλιστικούς προϋπολογισμούς εσόδων - εξόδων, παρουσιάζει από την περίοδο 2009 – 2010 και πλεονασματικούς απολογισμούς. «Και αυτό, παρά τη μείωση της επιχορήγησης κατά 40% από το 2009 έως σήμερα και την πολλές φορές ακραία καθυστερημένη εκταμίευσή της» πρόσθεσε.

Τέλος, ο απερχόμενος διευθυντής του Εθνικού αναφέρθηκε στις «σοβαρές εκκρεμότητες που υπάρχουν» και που θα χρειαστεί να αντιμετωπισθούν κατά προτεραιότητα από το επόμενο Διοικητικό Συμβούλιο, όπως η τροποποίηση και ο εκσυγχρονισμός του εσωτερικού κανονισμού, η ολοκλήρωση της ανακαίνισης και του εκσυγχρονισμού ολόκληρου του κτιριακού συγκροτήματος του ΡΕΞ και η αναβάθμιση της Παιδικής Σκηνής μέσα από την “έξοδό” της από το υπόγειο του ΡΕΞ και την εγκατάστασή της στο ισόγειο.

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)