Π. Κούτρας: Στην Ελλάδα ισχύει ο νόμος του "αίματος" όχι του "εδάφους"

Με δύναμη από τις Κάνες, διθυραμβικές κριτικές και την αγάπη του ευρωπαϊκού κοινού, καταφτάνει στις ελληνικές αίθουσες στις 2 Οκτωβρίου, η ταινία του Πάνου Κούτρα, «Xenia». Ένα «Ξενία» που παραπέμπει στην φιλοξενία που αναζητούν δύο αδέλφια, κατά το ήμισυ Αλβανοί, σε μια χώρα που τα απαρνείται.

Ο Πάνος Κούτρας, ο «Ελληνας Αλμδοδόβαρ» όπως τον έχει χαρακτηρίσει γαλλική εφημερίδα, αποτυπώνει με τρυφερότητα τη φαντασία, την επιθυμία, τα όνειρα και την ηθική αγανάκτηση των δύο παιδιών ,σ΄ έναν κόσμο υποκριτικό.

Ερ.Θίγετε πολλά θέματα στην ταινία. Ποιές ήταν οι βασικές ιδέες σας ;

Απ: Οι αφετηρίες και οι παράλληλες γραμμές του σεναρίου και της ταινίας, αφορούν τρία ζητήματα: την ενηλικίωση, τη μετανάστευση και τη μνήμη. Η ταινία μιλά για τη χαμένη παιδικότητα. Το ξενοδοχείο, (σ.σ.το ερειπωμένο εδώ και χρόνια Ξενία), της γνωστής αλυσίδας που κατασκεύασε ο 'Αρης Κωνσταντινίδης) είναι κάτι που έχει φύγει κι είναι στο παρελθόν, όπως κι ο άλλος ήρωας, ο Τάσος ( Αγγελος Παπαδημητρίου). Επομένως, θα έλεγα ότι είναι μια ταινία πάνω στον χρόνο, στην ενηλικίωση- σαν teeneage film- και μια πλευρά του μεταναστευτικού, γιατί είναι κάτι που με απασχολεί πάρα πολύ, όπως όλους μας, με κάποιο τρόπο.

Ερ: Η ιστορία των παιδιών είναι πραγματική;

Απ: Είναι 100% μυθοπλασία, απλά αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, υπάρχουν περίπου 200 χιλιάδες παιδιά μεταναστών που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα των δύο ηρώων της ταινίας, χωρίς χαρτιά, χωρίς ταυτότητα. Μέχρι 18 χρόνων προστατεύονται από το ευρωπαϊκό δίκαιο, σαν ανήλικοι. Στην Ελλάδα ισχύει ο νόμος του «αίματος» όχι του «εδάφους». Δηλαδή, αν γεννηθείς στην Ελλάδα, πας σχολείο στην Ελλάδα, μεγαλώσεις σαν Έλληνας, δεν μπορείς να πάρεις την ιθαγένεια. Στην Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία και αλλού, από τη στιγμή που γεννήθηκες εκεί παίρνεις την αντίστοιχη υπηκοότητα.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ