Ομως... τα Μυρμήγκια έριξαν το δέντρο

Αν δεν ήταν αδήριτη ανάγκη να συστρατευθούμε άπαντες για να βάλουμε φρένο στη φοροδιαφυγή, θα μπορούσαμε και να «διασκεδάζουμε» με τα τερτίπια, τα κόλπα, τα τρικ, που μηχανεύονται εστιάτορες, μικρέμποροι και μικρομαγαζάτορες στην περιφέρεια, προκειμένου να μην κόψουν απόδειξη. Ενα διήμερο σε πόλη της Κεντρικής Ελλάδας -για να μην την κατονομάσω, για την ώρα-, που όμως δέχεται επισκέπτες όλο το χρόνο, επιβεβαίωσε την άποψή μου ότι ο Γιάννης Στουρνάρας και όλο το επιτελείο του υπουργείου Οικονομικών ματαιοπονούν, αν περιμένουν από τη μια μέρα στην άλλη να γίνουν «οι κατεργαραίοι» νοικοκυραίοι και να σκεφτούν επιπλέον πατριωτικά, ότι δηλαδή με το να φοροκλέπτουν ζημιώνουν το κράτος αλλά και τους συμπολίτες τους. Θα αναφερθώ σε μερικές περιπτώσεις, αν και νομίζω -και από τις επιστολές των αναγνωστών μας για το θέμα αυτό- ότι έχουμε όλοι ανάλογη εμπειρία.
Περίπτωση πρώτη: Ζητάς το λογαριασμό και σου φέρνουν το χαρτί της παραγγελίας με γραμμένες τις τιμές σε κάθε είδος, που είχες παραγγείλει. Πληρώνεις αλλά αν δεν ζητήσεις -επιμόνως- απόδειξη, απόδειξη δεν βλέπεις.
Περίπτωση δεύτερη: Ζητάς λογαριασμό και σου λένε προφορικά και χαμογελαστά τι οφείλεις. Πληρώνεις, αλλά η απόδειξη δεν έρχεται. Ερχεται όμως είτε γλυκό του κουταλιού είτε καμιά φέτα καρπούζι και υποθέτουν ότι έτσι έχουν «πατσίσει». Το χειρότερο είναι ότι αν ζητήσεις και απόδειξη, πέφτουν επάνω σου οι ομοτράπεζοι να σου υπενθυμίσουν ότι «ο καημένος έφερε επιδόρπιο, που δεν μας το χρέωσε και επομένως θα είναι αγένεια να του ζητήσεις και απόδειξη!».
Το πόσο «καημένοι» είναι οι ίδιοι από τέτοιου είδους φοροκλοπές ούτε που το διανοούνται.
Περίπτωση τρίτη: Μπαίνεις στο κομμωτήριο και σου λένε: «Εμείς απόδειξη δεν δίνουμε. Αν θέλετε απόδειξη, δεν θα μπορέσουμε να σας εξυπηρετήσουμε». Τουλάχιστον, αυτές είναι ειλικρινείς...
Περίπτωση τέταρτη: Μπαίνεις σε ψιλικατζίδικο για να αγοράσεις μικροπράγματα, έχοντας παρκάρει στην άκρη. Οταν πληρώσεις, μαθαίνεις από τον ψιλικατζή ότι η μηχανή δεν έχει χαρτί και χρειάζεται τουλάχιστον ένα τέταρτο για να το τοποθετήσει. Εσύ όμως βιάζεσαι. Ωστόσο, και μετά από μισή ώρα που ξαναπεράσαμε για κάτι άλλο και πάλι το χαρτί ήθελε ένα τέταρτο! Η παραλλαγή είναι με τη «μηχανή, που δυστυχώς μόλις χάλασε».
Περίπτωση πέμπτη: Πληρώνεις και περιμένεις να πάρεις απόδειξη. Σε κοιτάζουν βλοσυρά και σου απαντούν: «Εγώ δεν κόβω απόδειξη για να εισπράξει το κράτος, που είναι σάπιο και όλοι οι κλέφτες τρώνε. Είμαι ιδεολόγος». Οτι και ο ίδιος είναι «κλέφτης και τρώει» το θεωρεί αγωνιστική στάση και την υποστηρίζει και με ιδεολογικό υπόβαθρο. Εχετε ποτέ ακούσει εσείς κόμμα της Αριστεράς να ζητά να συλληφθεί η φοροκλοπή από τους χιλιάδες μικρέμπορους, μικρομεταπράτες, από τους επαγγελματίες, έστω τον υδραυλικό, τον ηλεκτρολόγο ή τον οδοντογιατρό και το δικηγόρο; Ούτε και θα ακούσετε. Για την Αριστερά υπάρχουν καλοί και κακοί φοροκλέφτες. Και κακοί είναι μόνον το κεφάλαιο!