Λαγός την φτέρη έσειε...

«Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν είναι σαν αυτούς που γνώριζαν μέχρι σήμερα... ΑΥΤΟΙ λοιπόν, έμπλεξαν άσχημα!!! Ετσι γενναία και με αποφασιστικότητα θα αντιμετωπίσουμε και τις επόμενες προκλήσεις, γιατί έτσι έχουμε μάθει σαν χρυσαυγίτες...». Αυτό είναι ένα ελάχιστο απόσπασμα από το χθεσινό «επαναστατικό σάλπισμα» του Γιάννη Λαγού, «βουλευτή», υπευθύνου για το τάγμα χρυσαυγιτών της Νίκαιας και των δαδοφόρων της νύχτας των Θερμοπυλών, παραλείποντας το «αλήτες, κλέφτες, μεγαλοπολιτικοί, τιποτένιοι» και τα συνακόλουθα, που συνήθως κοσμούν τις αγορεύσεις του, είτε ενώπιον «συναγωνιστών», είτε και από βήματος Βουλής. Αλλωστε, ελάχιστοι εκ των χρυσαυγιτών μπορούν να αρθρώσουν έναν λόγο, έστω και του επιπέδου Λαγού. Η απαιδευσία, η αγραμματοσύνη, η κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας βρήκαν καταφύγιο στην «ομάδα» των χρυσαυγιτών, που κατέχει το άκρον δεξιά της αίθουσας του Κοινοβουλίου.
Το γεγονός ότι ο Λαγός ομιλεί άπταιστα «γαλλικά» δεν χρειαζόταν να το διαπιστώσουμε από το υπόλοιπο κείμενο, το οποίο και παραλείπω. Είχαμε πολλές ευκαιρίες ως τώρα, μέσα και έξω από τη Βουλή: Αρχής γενομένης από την πρώτη του εμφάνιση στο Θέατρο «Χυτήριο», στο Μεταξουργείο, μέχρι τις τελευταίες δηλώσεις του για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Αλλά η «παιδεία», «ο πολιτικός πολιτισμός», «ο σεβασμός του πολιτικού αντιπάλου» ακόμη και της ανθρώπινης ζωής δεν είναι ποιότητες, που αντέχουν σε σοβαρή συζήτηση σε ό,τι αφορούν στους χρυσαυγίτες. Ο Λαγός είναι σαφής: «Η Χρυσή Αυγή δεν είναι σαν αυτούς που γνώριζαν ως τώρα κι έμπλεξαν άσχημα». Δεν μπορώ παρά να δικαιώσω την ειλικρίνειά του: Το πόσο μπλέξαμε αποτυπώθηκε, με τον δραματικότερο τρόπο, στη δολοφονία του Π. Φύσσα, που θα αποτελούσε τον πρόλογο νέων σελίδων της φασιστικής τρομοκρατίας, που σχεδίαζε να γράψει η Χρυσή Αυγή, μέσω λαγών και κασιδιάρηδων.
Το πόσο άσχημα μπλέξαμε αποδείχτηκε περίτρανα, όταν κάποιοι από μας θεωρήσαμε ως «γραφικότητες» ότι οι «γενναίοι» χρυσαυγίτες παρήλαυναν, στις καταθέσεις στεφάνων, ως στρατός, φορώντας τα μελανο-τίσερτ, τα άρβυλα και τα παντελόνια παραλλαγής, κρατώντας ρόπαλα, που στην άκρη τους είχαν δεμένη μια σημαία, για «ξεκάρφωμα». Δεν βλέπαμε το απολύτως προφανές: Οτι ήταν εκπαιδευμένοι να υπακούουν εντολές, με σεβασμό σε μια «αόρατη» ιεραρχία. Το πόσο άσχημα μπλέξαμε έπρεπε να το είχαμε καταλάβει από τις φωτογραφίες, που δημοσιοποιήθηκαν από «περήφανους» χρυσαυγίτες από τη θητεία τους στις «κατασκηνώσεις», όπου εκτελούσαν ασκήσεις στρατιωτικές. Εμείς κοροϊδεύαμε για τις «μάχες με τις ασπίδες», ως γιαλαντζί Σπαρτιάτες, στις οποίες επιδίδονταν. Ωστόσο, η Δημοκρατία μας δεν φοβάται ούτε τις ασπίδες, ούτε τα ρόπαλα, ούτε τα μελανο-τίσερτ, ούτε τις δάδες, ούτε τα παραγγέλματα, ούτε τα φασιστικά τραγούδια γύρω από τη φωτιά. Εχει τους νόμους, που την υπερασπίζονται. Εκεί ας σταθούμε και νόμιμα να πράξουμε. Δεν χρειάζονται απάντηση οι απειλές του Λαγού, γιατί ως γνωστόν... λαγός την φτέρη έσειε, κακό της κεφαλής του!