Γαλλία: Πέθανε ο Ζορζ Μουστακί

Ο ελληνικής καταγωγής διάσημος Γάλλος τραγουδιστής και συνθέτης Ζωρζ Μουστακί, δημιουργός τραγουδιών που έγιναν κλασικά, όπως τα "Milord" και "Le Meteque", απεβίωσε σήμερα το πρωί σε ηλικία 79 ετών, έγινε γνωστό από το περιβάλλον του.

Το 2011, ο Μουστακί, ο οποίος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από Έλληνες γονείς, είχε κάνει γνωστό πως έπασχε από αναπνευστικά προβλήματα και πως η "μη αναστρέψιμη" ασθένειά του τον καθιστούσε "οριστικά ανίκανο να τραγουδά".

Ο Ζωρζ Μουστακί, το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Γιούσεφ Μουστακί, γεννήθηκε στις 3 Μαΐου 1934 στην Αλεξάνδρεια. Οι γονείς του ήταν Έλληνες σεφαραδίτες εβραίοι από την Κέρκυρα, οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει στην Αίγυπτο.

Το 1951 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου συνάντησε τον Ζωρζ Μπρασένς και υιοθέτησε το μικρό του όνομα εκφράζοντας το θαυμασμό του προς αυτόν.
Ο Μουστακί έγραψε περίπου 300 τραγούδια για τους μεγαλύτερους γάλλους ερμηνευτές, όπως η Εντίτ Πιάφ ή ο Υβ Μοντάν, πριν τα τραγουδήσει ο ίδιος με επιτυχία.

Τα πιο διάσημα τραγούδια του παραμένουν το "Milord" (1958), γραμμένο για την Εντίτ Πιάφ και μεταφρασμένο σ' ολόκληρο τον κόσμο, μετά το "Le Meteque" (Ο Μέτοικος, 1969), που τραγουδήθηκε αρχικά από την Πία Κολόμπο και το ρεφρέν του έχει κάνει το γύρο του πλανήτη.
Πολλά άλλα από τα τραγούδια του έγιναν κλασικά, όπως αυτά που ερμήνευσε το 1966 ο Σερζ Ρεζιανί, ("Sarah", "Ma liberte", "Ma solitude", "Votre fille a vingt ans"), αλλά επίσης τα "La Dame Brune" (το τραγούδησε η Μπαρμπαρά το 1968) ή ακόμη τα "Joseph" και "La Marche de Sacco et Vanzetti".
Ο Ζωρζ Μουστακί, ο οποίος ήταν επίσης ζωγράφος, ζούσε εδώ και πάνω από 40 χρόνια στο Ιλ Σεν-Λουί, στο Παρίσι.

"Ήταν γαλήνιος", ανέφερε μόνο το περιβάλλον του, διευκρινίζοντας πως η σορός του θα μεταφερθεί στο Παρίσι.

Μακριά μαλλιά και πυκνά γένεια, γαλάζιο λαμπερό βλέμμα, μποέμικη ανεμελιά: με τη "μούρη" του "μέτοικου", ενός από τα "καλτ" τραγούδια του, ο Ζωρζ Μουστακί δημιούργησε περισσότερα από 300 τραγούδια για τους μεγαλύτερους γάλλους ερμηνευτές, όπως η Εντίτ Πιάφ, ο Υβ Μοντάν, η Μπαρμπαρά ή ο Σερζ Ρεζιανί.

Τον περασμένο Φεβρουάριο, ενώ βρισκόταν σε τεχνητή οξυγόνωση, είχε πει σε μια τελευταία συνέντευξή του στην εφημερίδα "Νις Ματέν" πως εγκαταστάθηκε στη Νίκαια για να γλιτώσει από τη μόλυνση και το κρύο του Παρισιού, όπου ζούσε για περισσότερο από 40 χρόνια.

"Λυπάμαι που δεν τραγουδώ στο μπάνιο μου. Δεν λυπάμαι όμως που δεν τραγουδώ δημόσια. Έκανα το γύρο. Το γύρο του κόσμου και το γύρο των αιθουσών, μεγάλων ή μικρών.

Έζησα μαγικά πράγματα. Έμαθα πως αυτό που θεωρούμε κεκτημένο δεν είναι παρά ένα απειροελάχιστο μέρος αυτού που απομένει να ανακαλυφθεί", είχε πει προσθέτοντας πως "εξακολουθεί να σημειώνει μερικές ιδέες (για τραγούδια). Χωρίς βιασύνη".

"Θέλω να γράφω και να ζωγραφίζω. Να αφιερώνω τον καιρό μου σ' αυτό που με ευχαριστεί, όπως έκανα πάντα", είχε προσθέσει.

"Ο Μέτοικος", που μεταφράσθηκε και τραγουδήθηκε σε μια ντουζίνα γλώσσες, τον ανέδειξε το 1969 ως ερμηνευτή. Όμως εργαζόταν ήδη για περισσότερο από δέκα χρόνια ως στιχουργός και συνθέτης.

Το 1959 είχε υπογράψει τους στίχους του "Milord" για την Εντίτ Πιάφ, την οποία είχε γνωρίσει την προηγούμενη χρονιά και με την οποία είχε μια σχέση.

"Είχα μια εικόνα ζιγκολό όταν ήμουν με την Πιάφ. Μετά οι άνθρωποι είδαν πως ήμουν ένας στιχουργός και αυτή η εικόνα έσβησε", παραδεχόταν αυτός ο αιώνιος λάτρης των γυναικών.

Οι γυναίκες σημάδεψαν τη ζωή αυτού που η φίλη του, η Μπαρμπαρά, επονόμαζε "ο τρυφερός μου". "Όποιος δηλώνει γόης απατάται. Οι γυναίκες είναι αυτές που αποφασίζουν αν θα αφεθούν να γοητευθούν", αρεσκόταν να λέει.

Άλλα τραγουδια του έγιναν κλασικά όπως αυτά που ερμήνευσε το 1966 ο Ρεζιανί, "Sarah", "Ma liberte", "Ma solitude", "Votre fille a vingt ans", αλλά επίσης το "La Dame Brune" (Μπαρμπαρά, 1968) ή ακόμη τα "Joseph" και "La Marche de Sacco et Vanzetti".

Η ανακοίνωση του θανάτου του προκάλεσε αμέσως ζωηρή συγκίνηση και πολυάριθμες αντιδράσεις.

"Ο Ζωρζ Μουστακί μας άφησε: μια απέραντη θλίψη. Ένας στρατευμένος καλλιτέχνης φορέας των ανθρωπιστικών αξιών, ένας μεγάλος ποιητής", αντέδρασε η υπουργός Πολιτισμού Ορελί Φιλιπετί στο Twitter.

"Ήταν ένας απολύτως εξαίσιος άνδρας, ένας άνδρας με καλή ανατροφή, ήταν ένας άνδρας ραφιναρισμένος, ήταν ένας άνδρας κομψός που είχε μια ατέλειωτη γλύκα και το ταλέντο", δήλωσε στο RTL η Ζουλιέτ Γκρεκό.

"Ο Ζωρζ ήταν ένας σοφός. Μας αφήνει υπέροχα τραγούδια. Διέτρεξε τον κόσμο με την κιθάρα του, τραγουδώντας παντού τα γαλλικά. Ήταν πολύ προστατευτικός και σκεφτόταν τους άλλους", δήλωσε η Λιν Ρενό στο Γαλλικό Πρακτορείο, ενώ η Μιρέιγ Ματιέ χαιρέτισε "έναν από τους μεγαλύτερους πρεσβευτές του γαλλικού τραγουδιού", του οποίου τα τραγούδια "είναι αιώνια".