Φόρμουλα Ένα: Οι οδηγοί των ομάδων για το 2014

Η λίστα με τους οδηγούς της Φόρμουλα Ένα για το 2014 και τα νούμερα των μονοθεσίων τους έχουν ως εξής: RED BULL
1. Σεμπάστιαν Φέτελ (Γερμανία)
3. Ντανιέλ Ρικιάρντο (Αυστραλία)

MERCEDES
6. Νίκο Ρόσμπεργκ (Γερμανία)
44. Λιούις Χάμιλτον (Βρετανία)

ΦΕΡΑΡΙ
7. Κίμι Ραϊκόνεν (Φινλανδία)
14. Φερνάντο Αλόνσο (Ισπανία)

LOTUS
8. Ρομέν Γκροζάν (Γαλλία)
13. Παστόρ Μαλντονάντο (Βενεζουέλα)

ΜΑΚΛΑΡΕΝ
20. Κέβιν Μάγκνουσεν (Δανία)
22. Τζένσον Μπάτον (Βρετανία)

FORCE INDIA
11. Σέρχιο Πέρες (Μεξικό)
27. Νίκο Χούλκενμπεργκ (Γερμανία)

ΖΑΟΥΜΠΕΡ
21. Εστέμπαν Γκουτιέρες (Μεξικό)
99. Άντριαν Σούτιλ (Γερμανία)

TORO ROSSO
25. Ζαν-Ερίκ Βερν (Γαλλία)
26. Ντανιίλ Κβιάτ (Ρωσία)

ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ
19. Φελίπε Μάσα (Βραζιλία)
77. Βαλτέρι Μπότας (Φινλανδία)

MARUSSIA
4. Μαξ Τσίλτον (Βρετανία)
17. Ζιλ Μπιανσί (Γαλλία)

CATERHAM
9. Μάρκους Έρικσον (Σουηδία)
10. Καμούι Κομπαγιάσι (Ιαπωνία)

Τα βιογραφικά των «πιλότων» που θα «τρέξουν» στο πρωτάθλημα της Φόρμουλα Ένα για το 2014 έχουν ως εξής: ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΦΕΤΕΛ
================
Ομάδα : Red Bull
Χώρα : Γερμανία
Ημερομηνία γέννησης : 03/07/1987
Τόπος γέννησης : Χεπενχάιμ
Συμμετοχές σε γκραν πρι : 120
Παγκόσμια πρωταθλήματα : 4 (2010, 2011, 2012, 2013)
Υψηλότερη θέση τερματισμού : 1η (39 φορές)
Υψηλότερη θέση στην εκκίνηση: 1η (45 φορές)
Φορές στο βάθρο : 62
Βαθμοί : 1451
Καριέρα : BMW Ζάουμπερ (2007), Toro Rosso (2007-2008), Red
Bull (2009-2013)
Διαδικτυακή διεύθυνση : www.sebastianvettel.de
2001: «Τρέχει» σε αγώνες καρτ και κατακτά τους τίτλους Γερμανίας και Ευρώπης σε επίπεδο Junior.
2003: Σημειώνει πέντε νίκες σε 19 αγώνες και κατακτά τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα Formula BMW ADAC.
2004: Κατακτά τον τίτλο στο πρωτάθλημα Formula BMW ADAC. Ανεβαίνει στο βάθρο των νικητών και στους 20 αγώνες της διοργάνωσης, σημειώνοντας 18 νίκες.
2005: Κατατάσσεται πέμπτος στο πρωτάθλημα Formula 3 Euro series, όπου ανεβαίνει πέντε φορές στο βάθρο των νικητών και ανακηρύσσεται καλύτερος «ρούκι» οδηγός. Παίρνει την πρώτη «γεύση» από τον κόσμο της Φόρμουλα Ένα, καθώς δοκιμάζεται από την BMW Γουίλιαμς στη Χερέθ.
2006: Κατακτά τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα Formula 3 Euro series, έχοντας σημειώσει τρεις νίκες. Επίσης, μετέχει σε τρεις αγώνες του πρωταθλήματος World Series by Renault, όπου πανηγυρίζει δύο νίκες. Ανακοινώνεται από την BMW Ζάουμπερ ότι θα οδηγεί το μονοθέσιό της στα ελεύθερα δοκιμαστικά της Παρασκευής, όπου πραγματοποιεί πολύ καλές εμφανίσεις, και πως θα είναι αναπληρωματικός οδηγός της ομάδας.
2007: Γίνεται ο νεώτερος οδηγός στην ιστορία της Φόρμουλα Ένα που βαθμολογείται, όταν παίρνει τη θέση του Ρόμπερτ Κούμπιτσα (BMW Ζάουμπερ) στην Ινδιανάπολη, και τερματίζει όγδοος. Εξασφαλίζει θέση οδηγού αγώνων στην Toro Rosso από το ουγγρικό γκραν πρι του Αυγούστου και φέρνει το καλύτερο αποτέλεσμα της ομάδας μέχρι τότε, με την τέταρτη θέση στην Κίνα.
2008: Στην πρώτη πλήρη σεζόν του στη Φόρμουλα Ένα, αναδεικνύεται o νεώτερος νικητής σε αγώνα, όταν επικρατεί υπό βροχή στη Μόντσα. Καταλαμβάνει την όγδοη θέση στους οδηγούς με συγκομιδή 35 βαθμών και ανταμείβεται με τη «μεταγραφή» από την Toro Rosso στην «αδελφή» Red Bull για το 2009.
2009: Παίρνει την «παρθενική» pole position και νίκη της Red Bull στην Κίνα, ενώ τερματίζει εκ νέου πρώτος στο Σιλβερστόουν και τη Σουζούκα. Η «πρωτιά» του στο «παρθενικό» γκραν πρι του Αμπού Ντάμπι, στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, τον βοηθάει να κατακτήσει τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα οδηγών.
2010: Παρά ορισμένα οδηγικά λάθη και κάποια τεχνικά προβλήματα, καθώς και τον έντονο ανταγωνισμό με τον «ομόσταυλό» του, Μαρκ Γουέμπερ, ο ανώτερος ρυθμός του τού χαρίζει 10 pole positions και πέντε νίκες, με αποτέλεσμα να γίνει ο νεώτερος παγκόσμιος πρωταθλητής στην ιστορία της Φόρμουλα Ένα. Καταφέρνει να κατακτήσει τον τίτλο στο γκραν πρι του Αμπού Ντάμπι, το οποίο είναι το τελευταίο της σεζόν, μολονότι ήταν τρίτος στην βαθμολογία των οδηγών πριν από αυτόν τον αγώνα.
2011: Είναι ο απόλυτος κυρίαρχος της σεζόν για τη Red Bull, με αποτέλεσμα να γίνει ο νεώτερος δις παγκόσμιος πρωταθλητής στην ιστορία της Φόρμουλα Ένα, τέσσερις αγώνες πριν από το τέλος της χρονιάς. Τελειώνει τη σεζόν με 11 νίκες και τον αριθμό ρεκόρ των 15 pole positions.
2012: Αργεί να προσαρμοστεί στην RB8 χωρίς τους διαχύτες και περιμένει έως τον τέταρτο αγώνα της χρονιάς, στο Μπαχρέιν, για να κατακτήσει την πρώτη pole position και την πρώτη νίκη του στη σεζόν. Ένα ξέσπασμα προς το τέλος της σεζόν, στο οποίο πετυχαίνει τέσσερις διαδοχικές νίκες, τον βοηθά να στεφθεί για τρίτη φορά στην καριέρα του παγκόσμιος πρωταθλητής.
2013: Προκαλεί συζητήσεις η επιλογή του να αγνοήσει τις εντολές τις ομάδας και να προσπεράσει τον «ομόσταυλό» του, Μαρκ Γουέμπερ, προκειμένου να πάρει τη νίκη στο γκραν πρι της Μαλαισίας. Παίρνει την «πρωτιά» σε άλλους 12 αγώνες, συμπεριλαμβανομένων των τελευταίων εννέα γκραν πρι, και ισοφαρίζει το ρεκόρ των 13 νικών σε μια σεζόν του Μίκαελ Σουμάχερ, ενώ κατακτά τον τέταρτο διαδοχικό τίτλο του στους οδηγούς.
ΝΤΑΝΙΕΛ ΡΙΚΙΑΡΝΤΟ
=================
Ομάδα : Red Bull
Χώρα : Αυστραλία
Ημερομηνία γέννησης : 01/07/1989
Τόπος γέννησης : Περθ
Συμμετοχές σε γκραν πρι : 50
Παγκόσμια πρωταθλήματα : -
Υψηλότερη θέση τερματισμού : 7η (2 φορές)
Υψηλότερη θέση στην εκκίνηση: 5η (1 φορά)
Φορές στο βάθρο : -
Βαθμοί : 30
Καριέρα : HRT (2011), Toro Rosso (2012-2013)
Διαδικτυακή διεύθυνση : www.danielricciardo.com
2006: «Τρέχει» με την Eurasia Motorsport στο πρωτάθλημα Formula BMW Asia και κατακτά την τρίτη θέση με απολογισμό δύο νίκες, 12 ανόδους στο βάθρο, μια pole position και τρεις ταχύτερους γύρους. Κατατάσσεται πέμπτος στο πρωτάθλημα Formula BMW World με την Fortec Motorsport.
2007: Κατατάσσεται έκτος στο ιταλικό πρωτάθλημα Formula Renault 2.0, όπου ανεβαίνει μια φορά στο βάθρο των νικητών.
2008: Κατακτά τον τίτλο στο πρωτάθλημα Formula Renault 2.0 WEC με οκτώ νίκες, 11 ανόδους στο βάθρο, 10 pole positions και επτά ταχύτερους γύρους. Παίρνει τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα Formula Renault 2.0 Euro series με έξι νίκες, επτά ανόδους στο βάθρο, πέντε pole positions και πέντε ταχύτερους γύρους.
2009: Κυριαρχεί στο βρετανικό πρωτάθλημα Φόρμουλα 3, όπου κατακτά τον τίτλο με έξι νίκες, 12 ανόδους στο βάθρο, έξι pole positions και τέσσερις ταχύτερους γύρους. Δοκιμάζεται στη Φόρμουλα Ένα από τη Red Bull.
2010: Παίρνει τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα Formula Renault 3.5 με την Tech 1 Racing, με απολογισμό τέσσερις νίκες, οκτώ ανόδους στο βάθρο, οκτώ pole positions και τέσσερις ταχύτερους γύρους. Γίνεται οδηγός δοκιμών της Toro Rosso.
2011: Ως «αναπληρωματικός πιλότος» της Red Bull, εντυπωσιάζει στα ελεύθερα δοκιμαστικά της Παρασκευής για την Toro Rosso στα πρώτα οκτώ γκραν πρι. «Δανείζεται» στην HRT και «τρέχει» στα γκραν πρι από το Σίλβερστοουν και μετά, κάνοντας καλές εμφανίσεις έναντι του έμπειρου «ομόσταυλού» του, Βιταντόνιο Λιούτσι. Συνεχίζει να μετέχει στο πρωτάθλημα Formula Renault 3.5. Εξασφαλίζει θέση οδηγού αγώνων στην Toro Rosso για το 2012.
2012: Η ένατη θέση στο εναρκτήριο γκραν πρι της χρονιάς, στην Αυστραλία, αποτελεί καλό οιωνό για το υπόλοιπο της σεζόν, ωστόσο τα προβλήματα της STR7 εμποδίζουν την προσπάθειά του. Το καλύτερο σερί του είναι τρεις αγώνες, στους οποίους βαθμολογείται (Σιγκαπούρη, Ιαπωνία και Νότια Κορέα), ενώ η Toro Rosso τον διατηρεί στο δυναμικό της για το 2013.
2013: Επιδεικνύει αυξανόμενη ταχύτητα και ωριμότητα, υπερτερώντας έναντι του «ομόσταυλού» του στην Toro Rosso, Ζαν-Ερίκ Βερν, με αποτέλεσμα να εξασφαλίσει θέση οδηγού στην «αδελφή» Red Bull για το 2014. Εμφανίζεται τακτικά στο τρίτο μέρος των επίσημων δοκιμαστικών, με τα καλύτερα αποτελέσματά του σε αγώνες να είναι δύο έβδομες θέσεις σε Κίνα και Ιταλία.
ΝΙΚΟ ΡΟΣΜΠΕΡΓΚ
==============
Ομάδα : Mercedes
Χώρα : Γερμανία
Ημερομηνία γέννησης : 27/06/1985
Τόπος γέννησης : Βισμπάντεν
Συμμετοχές σε γκραν πρι : 147
Παγκόσμια πρωταθλήματα : -
Υψηλότερη θέση τερματισμού : 1η (3 φορές)
Υψηλότερη θέση στην εκκίνηση: 1η (4 φορές)
Φορές στο βάθρο : 11
Βαθμοί : 570,5
Καριέρα : Γουίλιαμς (2006-2009), Mercedes (2010-2013)
Διαδικτυακή διεύθυνση : www.nicorosberg.com
2002: Κάνει εντυπωσιακό ντεμπούτο στα μονοθέσια, όπου κατακτά τον τίτλο στο πρωτάθλημα Φόρμουλα ADAC με εννέα νίκες. Τον δοκιμάζει η Γουίλιαμς και γίνεται, σε ηλικία 17 ετών, ο νεώτερος άνθρωπος που οδήγησε μονοθέσιο της Φόρμουλα Ενα.
2003: Μετέχει στο πρωτάθλημα Formula Three Euro Series με την Team Rosberg. Σημειώνει μία νίκη και καταλαμβάνει την όγδοη θέση στη διοργάνωση.
2004: Παίρνει άλλες τρεις νίκες στο πρωτάθλημα Formula Three Euro Series.
2005: Κατακτά τον τίτλο στο «παρθενικό» πρωτάθλημα GP2, τη διοργάνωση που αντικατέστησε τη Φόρμουλα 3000. Η Γουίλιαμς τον αποκτά το Μάιο ως οδηγό δοκιμών, ενώ στη συνέχεια κερδίζει συμβόλαιο οδηγού αγώνων με την ομάδα για το 2006.
2006: Δύσκολη χρονιά-ντεμπούτο με τη Γουίλιαμς. Σημειώνει τον ταχύτερο γύρο στο γκραν πρι του Μπαχρέιν, με το οποίο άνοιξε η «αυλαία» της σεζόν, και εκκινεί από την τρίτη θέση στη Μαλαισία, ωστόσο στη συνέχεια ο συνδυασμός ατυχημάτων και χαμηλής αξιοπιστίας αποδυναμώνουν τις προσπάθειές του. Κατακτά τη 14η θέση στη βαθμολογία των οδηγών, μένοντας τρεις θέσεις πίσω από τον πιο έμπειρο «ομόσταυλό» του, Μαρκ Γουέμπερ.
2007: Αποδεικνύεται ωριμότερος και ακόμη πιο γρήγορος στη δεύτερη χρονιά του με τη Γουίλιαμς. Το καλύτερο αποτέλεσμά του είναι η τέταρτη θέση στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, στη Βραζιλία, και κατατάσσεται ένατος στους οδηγούς με 20 βαθμούς.
2008: Αρχίζει ιδανικά τη σεζόν, ανεβαίνοντας για πρώτη φορά στην καριέρα του στο βάθρο των νικητών στο γκραν πρι της Αυστραλίας. Μέσα στη χρονιά κατακτά τη δεύτερη θέση στη Σιγκαπούρη, ωστόσο στο ενδιάμεσο αντιμετωπίζει προβλήματα με τον αγωνιστικό ρυθμό της FW30. Τρεις όγδοες θέσεις είναι τα υπόλοιπα αποτελέσματά του σε αγώνες, στους οποίους βαθμολογείται, με αποτέλεσμα να μείνει στη 13η θέση της κατάταξης των οδηγών.
2009: Συνεχίζει να παίρνει το καλύτερο από το μονοθέσιό του, καθώς «προκρίνεται» στο τρίτο μέρος των χρονομετρημένων δοκιμαστικών σχεδόν σε κάθε αγώνα και πλησιάζει ακόμη περισσότερο στο βάθρο των νικητών, όσο περνάει η χρονιά. Η τέταρτη θέση σε Γερμανία και Ουγγαρία είναι τελικά τα καλύτερα αποτελέσματά του. Ανακοινώνει την αποχώρησή του από τη Γουίλιαμς και υπογράφει στη νέα ομάδα της Μερτσέντες για το 2010.
2010: Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει με το μονοθέσιο της Μερτσέντες, το οδηγεί στο βάθρο των νικητών σε αρκετές περιπτώσεις, καθώς εντυπωσιάζει με την κυριαρχία του έναντι του «ομόσταυλού» του και επτά φορές παγκόσμιου πρωταθλητή, Μίκαελ Σουμάχερ, ο οποίος επέστρεψε στους αγώνες και τη Φόρμουλα Ένα. Συγκεντρώνει σχεδόν τους διπλάσιους βαθμούς σε σχέση με τον συμπατριώτη του και κατακτά την έβδομη θέση στους οδηγούς.
2011: Επεκτείνει τη φήμη του ως ένα από τα πιο ολοκληρωμένα «πακέτα» οδηγών της Φόρμουλα Ένα. Κατακτά την έβδομη θέση στη βαθμολογία των οδηγών, αφήνοντας όγδοο τον «ομόσταυλό» του, Μίκαελ Σουμάχερ, αλλά δυσκολεύεται να φτάσει σε πολύ καλά αποτελέσματα και νίκες, λόγω της έλλειψης ρυθμού από την MGP W02.
2012: Παίρνει την «παρθενική» pole position και εν συνεχεία την πρώτη νίκη της καριέρας του στη Φόρμουλα Ένα στον τρίτο αγώνα της χρονιάς, στην Κίνα. Στη συνέχεια η Μερτσέντες παρουσιάζει μεγάλη πτώση στην απόδοσή της και ο Γερμανός δυσκολεύεται τακτικά να βαθμολογηθεί, τελειώνοντας τη σεζόν στην ένατη θέση των οδηγών.
2013: Δεν ανεβαίνει στο βάθρο στο γκραν πρι της Μαλαισίας, λόγω εντολής της ομάδας (σ.σ. την τρίτη θέση κατέκτησε ο «ομόσταυλός» του, Λιούις Χάμιλτον), ωστόσο παίρνει στη συνέχεια τρεις διαδοχικές pole positions και ανταμείβεται με τη νίκη στο Μονακό. Επικρατεί εκ νέου στη Μεγάλη Βρετανία και κατακτά την έκτη θέση στη βαθμολογία των οδηγών.
ΛΙΟΥΙΣ ΧΑΜΙΛΤΟΝ
===============
Ομάδα : Mercedes
Χώρα : Βρετανία
Ημερομηνία γέννησης : 07/01/1985
Τόπος γέννησης : Στίβενεϊτζ
Συμμετοχές σε γκραν πρι : 129
Παγκόσμια πρωταθλήματα : 1 (2008)
Υψηλότερη θέση τερματισμού : 1η (22 φορές)
Υψηλότερη θέση στην εκκίνηση: 1η (31 φορές)
Φορές στο βάθρο : 54
Βαθμοί : 1102
Καριέρα : ΜακΛάρεν (2007-2012), Mercedes (2013)
Διαδικτυακή διεύθυνση : www.lewishamilton.com
2002: Μεταπηδά από τους αγώνες καρτ στα μονοθέσια, κατακτώντας την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα Formula Renault.
2003: Κατακτά τον τίτλο στο πρωτάθλημα Formula Renault, δύο αγώνες πριν από την ολοκλήρωσή του, με απολογισμό 10 νίκες, εννέα ταχύτερους γύρους και 11 pole positions.
2004: Μετέχει στο πρωτάθλημα Formula Three Euroseries. Κατακτά την πέμπτη θέση στη διοργάνωση, έχοντας μία νίκη και άλλες δύο ανόδους στο βάθρο.
2005: Κυριαρχεί στο πρωτάθλημα Formula Three Euroseries, όπου κατακτά τον τίτλο με 15 νίκες, 10 ταχύτερους γύρους και 13 pole positions.
2006: Ο επί μακρόν προστατευόμενος της ΜακΛάρεν κατακτά τον τίτλο στο πρωτάθλημα GP2, στην πρώτη προσπάθειά του. Έτσι, «αποκτά» τη δυνατότητα να δοκιμαστεί για πρώτη φορά στην καριέρα του στη Φόρμουλα Ένα και να πάρει τη μία από τις δύο θέσεις οδηγών στη ΜακΛάρεν για το 2007.
2007: Εξαιρετικός στη χρονιά-ντεμπούτο του, όπου ανεβαίνει στο βάθρο των νικητών στους πρώτους εννέα αγώνες της σεζόν. Παίρνει τέσσερις νίκες και έξι pole positions, καθώς ξεπερνά σε απόδοση τον «ομόσταυλό» του και παγκόσμιο πρωταθλητή, Φερνάντο Αλόνσο. Είναι το φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, ωστόσο λάθη στα τελευταία δύο γκραν πρι της σεζόν τον «ρίχνουν» στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας των οδηγών, πίσω από τον Κίμι Ραϊκόνεν.
2008: Σε ηλικία 23 ετών, γίνεται ο νεώτερος παγκόσμιος πρωταθλητής στην ιστορία της Φόρμουλα Ένα (σ.σ. το συγκεκριμένο επίτευγμα σημείωσε το 2010 ο Σεμπάστιαν Φέτελ). Ο απολογισμός των πέντε νικών και άλλων πέντε ανόδων στο βάθρο του χαρίζει τον τίτλο -στη δεύτερη χρονιά του στο πρωτάθλημα- με διαφορά μόλις ενός βαθμού από τον Φελίπε Μάσα. Φτάνει σε συμφωνία με τους ανθρώπους της ΜακΛάρεν, προκειμένου να συνεχίσουν τη συνεργασία τους έως το τέλος του 2012.
2009: Ακυρώνεται στο γκραν πρι της Αυστραλίας, όπου κατέκτησε την τέταρτη θέση, αφού κρίνεται ένοχος για παραπλάνηση των αγωνοδικών. Συγκεντρώνει κατά μέσο όρο ένα βαθμό ανά αγώνα έως το δέκατο γκραν πρι της σεζόν, όπου κατακτά τη νίκη στην Ουγγαρία. Τέσσερις πρώτες θέσεις στην εκκίνηση και άλλες τέσσερις άνοδοι στο βάθρο των νικητών, συμπεριλαμβανομένης της «πρωτιάς» στη Σιγκαπούρη, έχουν ως αποτέλεσμα να τελειώσει πολύ καλά τη χρονιά.
2010: Κάνει στους πρώτους αγώνες της χρονιάς καλές εμφανίσεις, τις οποίες ωστόσο δυσκολεύουν οι αβέβαιης έκβασης αποφάσεις στρατηγικής των ανθρώπων της ομάδας, αλλά μπαίνει στη «μάχη» της διεκδίκησης του τίτλου στους οδηγούς, ύστερα από τις διαδοχικές νίκες του σε Τουρκία και Καναδά. Χάνει στην Ιταλία το προβάδισμα στη βαθμολογία των οδηγών, καθώς τα μονοθέσια της Red Bull και της Φεράρι είναι ολοένα και πιο γρήγορα από την MP4-25. Παίρνει τη νίκη στο βελγικό γκραν πρι και κατακτά την τέταρτη θέση στη βαθμολογία των οδηγών.
2011: Κατακτά για πρώτη φορά χαμηλότερη θέση από «ομόσταυλό» του στο πρωτάθλημα οδηγών, ύστερα από μια απογοητευτική σεζόν με το δεύτερο πιο γρήγορο μονοθέσιο στο γκριντ. Σημειώνει τρεις νίκες, ωστόσο παρουσιάζεται αρκετές φορές ενώπιον των αγωνοδικών και του επιβάλλονται ποινές, συχνά μετά από συγκρούσεις με τη Φεράρι του Φελίπε Μάσα. Καταλαμβάνει την πέμπτη θέση στη βαθμολογία των οδηγών.
2012: Η MP4-27 είναι ανταγωνιστική, ωστόσο η ατυχία δεν του επιτρέπει να πανηγυρίσει κάποια νίκη πριν από το γκραν πρι του Καναδά. Ακολουθούν οι «πρωτιές» σε Ουγγαρία, Ιταλία και Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο μηχανικά προβλήματα «πλήττουν» την προσπάθειά του για τον τίτλο. Υπογράφει στη Μερτσέντες για το 2013.
2013: Απολαμβάνει μια σχετικά ομαλή μετάβαση από τη ΜακΛάρεν στη Μερτσέντες, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει για να προσαρμοστεί στο σύστημα πέδησης της F1 W04. Σημειώνει μια νίκη, ανεβαίνει τέσσερις φορές στο βάθρο των νικητών και παίρνει πέντε pole positions, ενώ κατατάσσεται τέταρτος στο πρωτάθλημα οδηγών, δύο θέσεις πάνω από τον «ομόσταυλό» του, Νίκο Ρόσμπεργκ.
ΚΙΜΙ ΡΑΪΚΟΝΕΝ
=============
Ομάδα : Φεράρι
Χώρα : Φινλανδία
Ημερομηνία γέννησης : 17/10/1979
Τόπος γέννησης : Έσποο
Συμμετοχές σε γκραν πρι : 194
Παγκόσμια πρωταθλήματα : 1 (2007)
Υψηλότερη θέση τερματισμού : 1η (20 φορές)
Υψηλότερη θέση στην εκκίνηση: 1η (16 φορές)
Φορές στο βάθρο : 77
Βαθμοί : 969
Καριέρα : Ζάουμπερ (2001), ΜακΛάρεν (2002-2006),
Φεράρι (2007-2009), Lotus (2012-2013)
Διαδικτυακή διεύθυνση : www.kimiraikkonen.com

1998: Ανακηρύσσεται πρωταθλητής Φινλανδίας στα καρτ, ενώ πραγματοποιεί πολύ καλές εμφανίσεις και σε αρκετούς διεθνείς αγώνες.
1999: Λαμβάνει μέρος στα πρωταθλήματα Formula Ford και Formula Renault της Βρετανίας και κατακτά τον τίτλο στο δεύτερο.
2000: Κατακτά τον τίτλο στο βρετανικό πρωτάθλημα Formula Renault. Λαμβάνει μέρος σε τρεις αγώνες του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Formula Renault και κατακτά δύο νίκες, δύο pole positions, ενώ σημειώνει δύο φορές ταχύτερο γύρο.
2001: Κάνει δυναμικό ντεμπούτο στη Φόρμουλα Ενα με τη Ζάουμπερ. Συγκεντρώνει 9 βαθμούς και κατακτά τη 10η θέση στο πρωτάθλημα οδηγών.
2002: «Μετακομίζει» στη ΜακΛάρεν και κατακτά μία δεύτερη και τρεις τρίτες θέσεις στην πρώτη σεζόν του στην ομάδα.
2003: Σημειώνει την «παρθενική» νίκη της καριέρας του στο γκραν πρι της Μαλαισίας, ενώ ανεβαίνει συνολικά 10 φορές στο βάθρο των νικητών. Αναδεικνύεται ο πιο σταθερός ανταγωνιστής του Μίκαελ Σουμάχερ για τον τίτλο. Κατακτά τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα των οδηγών, μένοντας μόλις δύο βαθμούς πίσω από τον Γερμανό.
2004: Τα προβλήματα αξιοπιστίας του μονοθεσίου της ΜακΛάρεν στις αρχές της σεζόν βάζουν πρόωρο τέλος στις ελπίδες του για τη διεκδίκηση του τίτλου. Ο ίδιος, όμως, αποδεικνύει την... ανθεκτικότητά του, καθώς κατακτά την pole position στο Σιλβερστόουν και τη νίκη στο γκραν πρι του Βελγίου επί του Μίκαελ Σουμάχερ.
2005: Ο απολογισμός του είναι πέντε pole positions, επτά νίκες και πέντε άνοδοι στο βάθρο των νικητών, αλλά περιορίζεται στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος οδηγών, εξαιτίας προβλημάτων αξιοπιστίας του μονοθεσίου του, τα οποία έχουν σαν αποτέλεσμα να εκκινεί σε αρκετά γκραν πρι με ποινή 10 θέσεων. Η καλύτερη στιγμή της χρονιάς είναι το γκραν πρι στη Σουζούκα, όπου εκκινεί από την 17η θέση και κατακτά τελικά τη νίκη, προσπερνώντας στον τελευταίο γύρο τον Τζιανκάρλο Φιζικέλα της Ρενό.
2006: Δεν καταφέρνει να σημειώσει νίκη στην τελευταία σεζόν του στη ΜακΛάρεν, της οποίας το μονοθέσιο δεν μπορεί να συναγωνιστεί σε απόδοση αυτά των Ρενό και Φεράρι. Παρ' όλα αυτά, βαθμολογείται σε κάθε αγώνα, στον οποίο τερματίζει, και κατακτά την πέμπτη θέση στους οδηγούς. Υπογράφει συμβόλαιο συνεργασίας με τη Φεράρι για το 2007.
2007: Παίρνει τη νίκη στο ντεμπούτο του με τη Φεράρι στην Αυστραλία. Πανηγυρίζει την «πρωτιά» σε άλλα πέντε γκραν πρι, συμπεριλαμβανομένου του τελευταίου αγώνα της χρονιάς στη Βραζιλία, όπου κατακτά με διαφορά μόλις ενός βαθμού τον «παρθενικό» τίτλο της καριέρας του στους οδηγούς.
2008: Ξεκινάει δυνατά στη σεζόν, ωστόσο στη συνέχεια χάνει τον ρυθμό, ο οποίος τον βοήθησε να κατακτήσει τον τίτλο το 2007. Τελειώνει τη χρονιά διαδραματίζοντας δεύτερο ρόλο πίσω από τον «ομόσταυλό» του, Φελίπε Μάσα, παρότι ισοφαρίζει το ρεκόρ των 10 ταχύτερων γύρων σε μία χρονιά. Ανανεώνει γι' ακόμη δύο χρόνια τη συνεργασία του με τη Φεράρι.
2009: Οι μέτριες εμφανίσεις του στους πρώτους αγώνες της χρονιάς ωθούν τους επικριτές του να μιλήσουν για έλλειψη ενδιαφέροντος, ωστόσο επιστρέφει στο βάθρο των νικητών με την τρίτη θέση στο Μονακό, τη δεύτερη στην Ουγγαρία και στη συνέχεια τη μοναδική νίκη της Φεράρι για το 2009 στο Βέλγιο. Χάνει τον ρυθμό του στους τελευταίους αγώνες της χρονιάς, καθώς η ομάδα σταματάει την εξέλιξη της F60. Χάνει από τον Φερνάντο Αλόνσο τη θέση του στη «σκουντερία» για το 2010.
2010: Φεύγει από τη Φόρμουλα Ένα, για να ακολουθήσει καριέρα στους αγώνες ράλι. Μετέχει σε 11 αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι (WRC) και το καλύτερο αποτέλεσμά του είναι η 5η θέση στην Τουρκία.
2011: Μετέχει για δεύτερη σεζόν στο WRC. Δυσκολεύεται να εντυπωσιάσει και υπογράφει την επιστροφή του στη Φόρμουλα Ένα με τη Lotus για το 2012.
2012: Οι πέντε άνοδοι στο βάθρο, συμπεριλαμβανομένων τριών δεύτερων θέσεων, στα πρώτα 11 γκραν πρι της σεζόν αποτελούν εξαιρετικό ξεκίνημα στην επιστροφή του Φινλανδού στη Φόρμουλα Ένα, ωστόσο περιμένει έως τον 18ο αγώνα της χρονιάς, στο Αμπού Ντάμπι, για να πανηγυρίσει τη νίκη. Αυτή η «πρωτιά», σε συνδυασμό με τη σταθερότητά του, τον βοηθάει να κατακτήσει την τρίτη θέση στη βαθμολογία των οδηγών.
2013: Προβάλλει από νωρίς ως διεκδικητής του τίτλου, μετά τη νίκη του στο εναρκτήριο γκραν πρι της χρονιάς, στην Αυστραλία, και τρεις διαδοχικές δεύτερες θέσεις (σε Κίνα, Μπαχρέιν και Ισπανία), προτού η Lotus παρουσιάσει μικρή κάμψη στην απόδοσή της. Υπογράφει τον Σεπτέμβριο στη Φεράρι για το 2014 και χάνει τους τελευταίους δύο αγώνες της χρονιάς, λόγω επέμβασης στην πλάτη.
ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΑΛΟΝΣΟ
===============
Ομάδα : Φεράρι
Χώρα : Ισπανία
Ημερομηνία γέννησης : 29/07/1981
Τόπος γέννησης : Οβιέδο
Συμμετοχές σε γκραν πρι : 217
Παγκόσμια πρωταθλήματα : 2 (2005, 2006)
Υψηλότερη θέση τερματισμού : 1η (32 φορές)
Υψηλότερη θέση στην εκκίνηση: 1η (22 φορές)
Φορές στο βάθρο : 95
Βαθμοί : 1606
Καριέρα : Μινάρντι (2001), Ρενό (2003-2006), ΜακΛάρεν
(2007), Ρενό (2008-2009), Φεράρι (2010-2013)
Διαδικτυακή διεύθυνση : www.fernandoalonso.com/en
1998: Δεύτερος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα καρτ.
1999: Κατακτά τον τίτλο στο πρωτάθλημα Euro-Open Movistar Nissan single-seater series, με εννέα pole positions και έξι νίκες.
2000: «Μετακομίζει» στη Φόρμουλα 3000 και κατακτά με την Astromega τη νίκη στην πίστα του Σπα. Κατατάσσεται τέταρτος στο πρωτάθλημα.
2001: Κάνει ντεμπούτο στη Φόρμουλα Ενα με τη Μινάρντι. Κάνει την καλύτερη εμφάνισή του στη χρονιά στη Γερμανία, όπου κατακτά τη 10η θέση.
2002: Γίνεται επίσημος οδηγός δοκιμών στη Ρενό. Επίσης, δοκιμάζεται και από την Τζάγκουαρ.
2003: Ως οδηγός αγώνων της Ρενό, χαρακτηρίζεται γρήγορα από πολλούς ως ο επόμενος Μίκαελ Σουμάχερ. Στη Μαλαισία γίνεται ο νεώτερος οδηγός στην ιστορία που κατακτά την pole position ενός γκραν πρι (σ.σ. το συγκεκριμένο επίτευγμα σημείωσε ο Σεμπάστιαν Φέτελ το 2008). Παίρνει την pole position και τη νίκη στην Ουγγαρία, καταφέρνοντας, μάλιστα, να «ρίξει γύρο» στον Μίκαελ Σουμάχερ. Κατακτά την έκτη θέση στο πρωτάθλημα των οδηγών.
2004: Δυνατή, αν και απογοητευτική στο τέλος της, σεζόν. Κυριαρχεί έναντι του «ομόσταυλού» του, Γιάρνο Τρούλι, και κατακτά την τέταρτη θέση στη βαθμολογία των οδηγών. Παίρνει την pole position στο Μανί-Κουρ και ανεβαίνει τέσσερις φορές στο βάθρο των νικητών στη διάρκεια της χρονιάς, συμπεριλαμβανομένης της δεύτερης θέσης στο γαλλικό γκραν πρι.
2005: Σημειώνει επτά νίκες και γίνεται ο νεώτερος σε ηλικία παγκόσμιος πρωταθλητής στη Φόρμουλα Ένα, μόλις στα 24 του (σ.σ. το 2008 ο Λιούις Χάμιλτον του «έκλεψε» το συγκεκριμένο επίτευγμα, ενώ πλέον αυτή την «πρωτιά» κατέχει ο Σεμπάστιαν Φέτελ). Οι ώριμες και μετρημένες εμφανίσεις του στους τελευταίους αγώνες τού χαρίζουν τον τίτλο, δύο γκραν πρι πριν από το τέλος της χρονιάς, με αποτέλεσμα να αφήσει πίσω του τον Κίμι Ραϊκόνεν με την πιο γρήγορη ΜακΛάρεν.
2006: Κυριαρχεί στο πρώτο μισό της σεζόν με τη Ρενό, όπου σημειώνει έξι νίκες σε εννέα αγώνες, ενώ στη συνέχεια αντέχει στην αντεπίθεση του Μίκαελ Σουμάχερ και της Φεράρι, με αποτέλεσμα να υπερασπιστεί τον τίτλο του στους οδηγούς.
2007: Στην πρώτη χρονιά του στη ΜακΛάρεν κατακτά την τρίτη θέση στους οδηγούς, ισοβαθμώντας στην κατάταξη με τον «ρούκι» ομόσταυλό του, Λιούις Χάμιλτον. Σημειώνει τέσσερις νίκες, αλλά έρχεται σε ρήξη με την ομάδα μετά το σκάνδαλο κατασκοπείας της Φεράρι. Στο τέλος της σεζόν οι δύο πλευρές λύνουν τη συνεργασία τους και επιστρέφει στη Ρενό για το 2008.
2008: Βοηθάει στη «μεταμόρφωση» της R28 από ένα... άοσμο αυτοκίνητο σε ένα μονοθέσιο ικανό να πάρει νίκες. Παίρνει την «πρωτιά» σε δύο διαδοχικούς αγώνες προς το τέλος της σεζόν, συμπεριλαμβανομένου του νυχτερινού γκραν πρι στη Σιγκαπούρη. Κατακτά την πέμπτη θέση στους οδηγούς και δεσμεύεται με την ομάδα γι' ακόμη δύο χρόνια.
2009: Το μη ανταγωνιστικό μονοθέσιο της Ρενό δεν τον βοηθάει να ξεχωρίσει. Κάνει την έκπληξη και παίρνει την pole position στην Ουγγαρία, ωστόσο εγκαταλείπει στον αγώνα, όταν χάνει τον ένα τροχό, τον οποίο δεν έχουν βιδώσει καλά οι μηχανικοί του σε πιτ-στοπ. Ανεβαίνει στο βάθρο των νικητών στη Σιγκαπούρη και υπογράφει στη Φεράρι για το 2010.
2010: Επιβάλει την κυριαρχία του έναντι του «ομόσταυλού» του, Φελίπε Μάσα, κατακτώντας τη νίκη στο γκραν πρι του Μπαχρέιν, στο ντεμπούτο του με τη Φεράρι. Αντιμετωπίζει προβλήματα με το μονοθέσιο στους επόμενους αγώνες, ωστόσο επιστρέφει στις καλές εμφανίσεις μέχρι τον Ιούλιο. Καλύπτει χάντικαπ 47 βαθμών και «σκαρφαλώνει» στην κορυφή της κατάταξης των οδηγών πριν από τον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, όπου η λανθασμένη στρατηγική των πιτ-στοπ του κοστίζει τον τίτλο, παρότι έχει σημειώσει πέντε νίκες στη διάρκεια της σεζόν.
2011: Εξαντλεί τις δυνατότητες του μονοθεσίου του, το οποίο είναι ξεκάθαρα κατώτερο από αυτά των Red Bull και ΜακΛάρεν, και έχει απολογισμό μια νίκη και εννέα ανόδους στο βάθρο, «συντρίβοντας» στην πορεία τον «ομόσταυλό» του, Φελίπε Μάσα. Χάνει για ένα βαθμό την τρίτη θέση στην κατάταξη των οδηγών από τον Μαρκ Γουέμπερ της Red Bull (258 έναντι 257).
2012: Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει αρχικά με την F2012, ο Αλόνσο οδηγεί άψογα και παίρνει τη νίκη σε Μαλαισία, Βαλένθια και Γερμανία, με αποτέλεσμα να βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας των οδηγών με την καλοκαιρινή διακοπή. Αυτο το προβάδισμα «εξαφανίζεται» από τον Φέτελ στο δεύτερο μισό της σεζόν, ωστόσο ο Αλόνσο διεκδικεί τον τίτλο έως τον τελευταίο αγώνα της χρονιάς.
2013: Είναι ασταθής στους πρώτους αγώνες της σεζόν, ωστόσο οι νίκες του σε Κίνα και Ισπανία, καθώς και η άνοδος στο βάθρο σε άλλους επτά αγώνες του επιτρέπουν να κατακτήσει με διαφορά τη δεύτερη θέση -πίσω από τον Σεμπάστιαν Φέτελ της Red Bull- στην κατάταξη των οδηγών, παρότι η Φεράρι δεν ήταν καν το δεύτερο καλύτερο μονοθέσιο.
ΡΟΜΕΝ ΓΚΡΟΖΑΝ
=============
Ομάδα : Lotus
Χώρα : Γαλλία
Ημερομηνία γέννησης : 17/04/1986
Τόπος γέννησης : Γενεύη, Ελβετία
Συμμετοχές σε γκραν πρι : 45
Παγκόσμια πρωταθλήματα : -
Υψηλότερη θέση τερματισμού : 2η (2 φορές)
Υψηλότερη θέση στην εκκίνηση: 2η (1 φορά)
Φορές στο βάθρο : 9
Βαθμοί : 228
Καριέρα : Ρενό (2009), Lotus (2012-2013)
Διαδικτυακή διεύθυνση : www.romaingrosjean.com
2003: Μεταπηδά από τους αγώνες καρτ στα μονοθέσια και μετέχει στο πρωτάθλημα Formula Renault της Ελβετίας, όπου κατακτά τον τίτλο με έξι νίκες.
2004: Μετέχει στο Γαλλικό και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Formula Renault. Ανακηρύσσεται δεύτερος καλύτερος «ρούκι» στο Γαλλικό πρωτάθλημα, αφού σημειώνει μια νίκη και ανεβαίνει άλλες τρεις φορές στο βάθρο των νικητών.
2005: Συνεχίζει στο Γαλλικό και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Formula Renault για δεύτερη σεζόν. Κατακτά τον τίτλο στο Γαλλικό Πρωτάθλημα, όπου κυριαρχεί με δέκα νίκες, ενώ ανεβαίνει δύο φορές στο βάθρο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
2006: «Μετακομίζει» στη Φόρμουλα 3. Τελειώνει 13ος το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, χάρη σε δύο νίκες που σημείωσε επί γαλλικού εδάφους.
2007: Μένει στη Φόρμουλα 3 για δεύτερη σεζόν. Κατακτά τον τίτλο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με έξι νίκες, έξι ανόδους στο βάθρο και τέσσερις pole positions.
2008: «Τρέχει» για λογαριασμό της ART Grand Prix στο πρωτάθλημα GP2 Asia και κατακτά τον τίτλο με τέσσερις νίκες. Επίσης, σημειώνει δύο νίκες στο κυρίως GP2. Συνδυάζει τις υποχρεώσεις του στο GP2 με τις ευθύνες του ως οδηγός δοκιμών της Ρενό στη Φόρμουλα Ένα.
2009: Είναι ο τρίτος «πιλότος» της Ρενό. «Αναβαθμίζεται» σε οδηγό αγώνων δίπλα στον Φερνάντο Αλόνσο για το Ευρωπαϊκό γκραν πρι του Αυγούστου, όταν η ομάδα «κόβει» τον Νελσίνιο Πικέ. Μένει στη «σκιά» του έμπειρου «ομόσταυλού» του, ενώ τα καλύτερα αποτελέσματά του είναι η 12η θέση της εκκίνησης στην Ιταλία και η 13η θέση στο γκραν πρι της Βραζιλίας.
2010: Στέφεται πρωταθλητής στο Auto GP με απολογισμό τέσσερις νίκες, επτά ανόδους στο βάθρο και τρεις pole positions. Επίσης, σημειώνει δύο νίκες στο πρωτάθλημα FIA GT και ανεβαίνει δύο φορές στο βάθρο των νικητών σε αγώνες του GP2, ενώ μετέχει στους αγώνες 24 ωρών του Λε Μαν και του Σπα.
2011: Κατακτά τον τίτλο στο GP2 και το GP2 Asia, με συνολικά έξι νίκες. Ως οδηγός δοκιμών της Ρενό, μετέχει στα ελεύθερα δοκιμαστικά της Παρασκευής σε δύο γκραν πρι και κερδίζει τη δεύτερη θέση «πιλότου» στην ομάδα για το 2012.
2012: Επιστρέφει στους αγώνες της Φόρμουλα Ένα με τη Lotus. Η απειρία του φαίνεται στους πρώτους αγώνες της χρονιάς, ωστόσο στη συνέχεια ανεβαίνει στο βάθρο των νικητών σε τρία γκραν πρι. Το δεύτερο μισό της σεζόν χαρακτηρίζεται από αρκετά ατυχήματα, συμπεριλαμβανομένου αυτού στο Βέλγιο, για το οποίο του επιβλήθηκε αποκλεισμός από έναν αγώνα, ωστόσο διατηρεί τη θέση του για το 2013.
2013: Βελτιώνει τη φήμη του με μια σεζόν αρκετά ώριμης, μετρημένης και γρήγορης οδήγησης. Ανεβαίνει έξι φορές στο βάθρο των νικητών, συμπεριλαμβανομένης της δεύτερης θέσης στο Όστιν, ενώ στους τελευταίους αγώνες της χρονιάς πραγματοποιεί καλύτερες εμφανίσεις από τον (παγκόσμιο πρωταθλητή του 2007) «ομόσταυλό» του, Κίμι Ραϊκόνεν. Η Lotus τον διατηρεί στο δυναμικό της για το 2014.
ΠΑΣΤΟΡ ΜΑΛΝΤΟΝΑΝΤΟ
==================
Ομάδα : Lotus
Χώρα : Βενεζουέλα
Ημερομηνία γέννησης : 09/03/1985
Τόπος γέννησης : Μαρακάι
Συμμετοχές σε γκραν πρι : 58
Παγκόσμια πρωταθλήματα : -
Υψηλότερη θέση τερματισμού : 1η (1 φορά)
Υψηλότερη θέση στην εκκίνηση: 1η (1 φορά)
Φορές στο βάθρο : 1
Βαθμοί : 47
Καριέρα : Γουίλιαμς (2011-2013)
Διαδικτυακή διεύθυνση : www.pastormaldonado.com
2003: Έβδομος στο ιταλικό πρωτάθλημα Formula Renault 2.0 με την Cram Competition, ενώ κατακτά τον τίτλο στο χειμερινό πρωτάθλημα.
2004: Κατακτά τον τίτλο στο ιταλικό πρωτάθλημα Formula Renault 2.0 με την Cram Competition. Παίρνει οκτώ νίκες, ανεβαίνει 12 φορές στο βάθρο, κατακτά έξι pole positions, ενώ σημειώνει 11 ταχύτερους γύρους.
2005: Κάνει ντεμπούτο στις δοκιμές Φόρμουλα Ένα με τη Μινάρντι στην Ιταλία. Μετέχει στα πρωταθλήματα World Series by Renault και Italian F3000.
2006: Τρίτος στο πρωτάθλημα World Series by Renault με τρεις νίκες, έξι ανόδους στο βάθρο, πέντε pole positions και έξι ταχύτερους γύρους.
2007: Κατέλαβε την 11η θέση στο πρωτάθλημα GP2 Series με την Trident, παρότι έχασε οκτώ αγώνες λόγω τραυματισμού. Παίρνει τη νίκη στο Μονακό.
2008: Πέμπτος στο GP2 Series με την Piquet Sports. Ο απολογισμός του είναι μια νίκη, έξι άνοδοι στο βάθρο, δύο pole positions και δύο ταχύτεροι γύροι.
2009: Έκτος στο GP2 Series με την ART Grand Prix. Σημειώνει δύο νίκες και ανεβαίνει δύο φορές στο βάθρο των νικητών.
2010: Στέφεται πρωταθλητής στο GP2 Series, όντας ο μοναδικός οδηγός που σημείωσε έξι διαδοχικές νίκες σε μία σεζόν. Δοκιμάζεται από δύο ομάδες της Φόρμουλα Ένα, την Hispania Racing (HRT) και τη Γουίλιαμς, και εξασφαλίζει θέση οδηγού στη δεύτερη για το 2011.
2011: Οδηγεί τη -μη ανταγωνιστική- FW33 στο τρίτο μέρος των χρονομετρημένων δοκιμαστικών σε τρεις αγώνες, ωστόσο τα αποτελέσματά του στους αγώνες δεν είναι το ίδιο καλά, αφού συγκεντρώνει μόλις ένα βαθμό στην «παρθενική» χρονιά του στη Φόρμουλα Ένα, με τη δέκατη θέση στο Βέλγιο.
2012: Παίρνει την «παρθενική» pole position και νίκη της καριέρας του στην Ισπανία και γίνεται ο πρώτος οδηγός από τη Βενεζουέλα που ανεβαίνει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου σε αγώνα της Φόρμουλα Ένα. Στη συνέχεια δεν καταφέρνει να βαθμολογηθεί στα επόμενα εννέα γκραν πρι, προτού συγκεντρώσει κι άλλους βαθμούς με την όγδοη θέση στην Ιαπωνία. Δέχεται επανειλλημένως κριτική από τους αγωνοδίκες για αρκετές συγκρούσεις.
2013: Δίνει «μάχη» με την έλλειψη ρυθμού της FW35, αλλά δεν καταφέρνει να προκριθεί στο τρίτο μέρος των επίσημων δοκιμαστικών, ενώ συγκεντρώνει μόλις ένα βαθμό σε ολόκληρη τη σεζόν. Υπογράφει στη Lotus για το 2014.
ΤΖΕΝΣΟΝ ΜΠΑΤΟΝ
==============
Ομάδα : ΜακΛάρεν
Χώρα : Βρετανία
Ημερομηνία γέννησης : 19/01/1980
Τόπος γέννησης : Φρόουμ, Σόμερσετ
Συμμετοχές σε γκραν πρι : 249
Παγκόσμια πρωταθλήματα : 1 (2009)
Υψηλότερη θέση τερματισμού : 1η (15 φορές)
Υψηλότερη θέση στην εκκίνηση: 1η (8 φορές)
Φορές στο βάθρο : 49
Βαθμοί : 1072
Καριέρα : Γουίλιαμς (2000), Μπένετον (2001), Ρενό
(2002), BAR (2003-2005), Χόντα (2006-
2008), Brawn GP (2009), ΜακΛάρεν (2010-2013)
Διαδικτυακή διεύθυνση : www.jensonbutton.com
1989: «Τρέχει» σε αγώνες καρτ και τερματίζει πρώτος στο British Super Prix, σε ηλικία 9 ετών.
1997: Μετέχει σε αγώνες καρτ και κατακτά το Ayrton Senna Memorial Cup στη Σουζούκα. Επίσης, γίνεται ο νεώτερος σε ηλικία νικητής του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Super A.
1998: Πρώτος στο βρετανικό πρωτάθλημα Formula Ford και δεύτερος στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Formula Ford.
1999: Τρίτος στο βρετανικό πρωτάθλημα Formula Three.
2000: Κάνει ντεμπούτο στη Φόρμουλα Ενα με τη Γουίλιαμς. Συγκεντρώνει 12 βαθμούς και κατακτά την όγδοη θέση στους οδηγούς.
2001: Δύσκολη πρώτη σεζόν με την Μπένετον, στην οποία συγκεντρώνει μόλις δύο βαθμούς.
2002: Η Μπένετον μετονομάζεται σε Ρενό και ο Μπάτον κατακτά την έβδομη θέση στο πρωτάθλημα οδηγών.
2003: «Μετακομίζει» στην BAR και οι εμφανίσεις του είναι σταθερά καλύτερες από αυτές του πιο έμπειρου «ομόσταυλού» του (και πρώην παγκόσμιου πρωταθλητή), Ζακ Βιλνέβ. Παίρνει για λίγο την πρωτοπορία στο αμερικανικό και το ιαπωνικό γκραν πρι, ενώ κατακτά την τέταρτη θέση σε δύο αγώνες και την ένατη στη βαθμολογία των οδηγών.
2004: Ίσως ο καλύτερος οδηγός της χρονιάς, ο οποίος «νικήθηκε» μόνο από τους «πιλότους» της Φεράρι στη βαθμολογία. Παίρνει την «παρθενική» -για τον ίδιο και την BAR- pole position στην Ίμολα. Βαθμολογείται σε κάθε αγώνα, στον οποίο τερματίζει, και ανεβαίνει 10 φορές στο βάθρο των νικητών. Η προσπάθειά του να «μετακομίσει» στη Γουίλιαμς για το 2005 αποτυγχάνει, μετά τη διαμάχη με τη BAR για το συμβόλαιό του.
2005: Κακή χρονιά με ένα σχετικά μη ανταγωνιστικό μονοθέσιο, ωστόσο οδηγεί την αντεπίθεση της BAR στο δεύτερο μισό της σεζόν, όπου συγκεντρώνει τους 36 από τους 37 βαθμούς της ομάδας και κατακτά την ένατη θέση στο πρωτάθλημα οδηγών. Εξαγοράζει το συμβόλαιο που είχε υπογράψει με τη Γουίλιαμς για το 2006 και συνάπτει νέα πολυετή συμφωνία με τη Χόντα.
2006: Σημειώνει την «παρθενική» νίκη της καριέρας του στο γκραν πρι της Ουγγαρίας, ενώ ανεβαίνει στο βάθρο σε Βραζιλία και Μαλαισία. Οι εμφανίσεις του είναι καλύτερες από αυτές του «ομόσταυλού» του, Ρούμπενς Μπαρικέλο, και κατακτά την έκτη θέση στη βαθμολογία των οδηγών.
2007: Δεν μπορεί να ξεπεράσει τις αδυναμίες του μονοθεσίου της Χόντα και καταβάλλει έντονη προσπάθεια για να μείνει στη μέση της βαθμολογίας των οδηγών. Παρότι συγκεντρώνει έξι βαθμούς, κυριαρχεί έναντι του «ομόσταυλού» του, Ρούμπενς Μπαρικέλο, και η πέμπτη θέση σε μεικτές συνθήκες στην Κίνα δείχνει το αληθινό ταλέντο του.
2008: Η πορεία της Χόντα συνεχίζει την κάμψη της και ο Μπάτον συγκεντρώνει μόλις τρεις βαθμούς στη σεζόν, με την έκτη θέση στην Ισπανία.
2009: Η απόφασή του να μείνει στην Brawn GP (πρώην Χόντα) επιβραβεύεται. Παίρνει τη νίκη στους έξι από τους πρώτους επτά αγώνες της χρονιάς και αποκτά ένα σημαντικό προβάδισμα στη βαθμολογία των οδηγών. Στα μέσα της χρονιάς η ομάδα χάνει το πλεονέκτημα στην απόδοση του μονοθεσίου, ωστόσο ο ίδιος συνεχίζει να βαθμολογείται και κατακτά τον τίτλο, έναν αγώνα πριν από το τέλος της σεζόν. «Μετακομίζει» στη ΜακΛάρεν για το 2010.
2010: Διαψεύδει τις προβλέψεις ότι θα έμενε στη «σκιά» του νέου «ομόσταυλού» του, Λιούις Χάμιλτον, αφού πήρε δύο νίκες στους πρώτους τέσσερις αγώνες. Στη συνέχεια καταβάλλει έντονη προσπάθεια στα δοκιμαστικά και επηρεάζονται τα αποτελέσματά του στους αγώνες, ωστόσο η σταθερότητά του, η ταχύτητά του στα γκραν πρι και η επιτυχημένη στρατηγική από πλευράς ομάδας τον κρατούν στη διεκδίκηση του τίτλου των οδηγών έως τον προτελευταίο αγώνα της χρονιάς. Τελικά κατακτά την πέμπτη θέση στην κατάταξη.
2011: Βγαίνει από τη «σκιά» του Χάμιλτον και γίνεται το «πρώτο βιολί» της ΜακΛάρεν, προσθέτοντας ρυθμό και επιθετική διάθεση στη φημισμένη ικανότητά του να υπερνικά τις μεταβαλλόμενες συνθήκες στους αγώνες. Σημειώνει τρεις νίκες και ανεβαίνει στο βάθρο σε ακόμη εννέα γκραν πρι, με αποτέλεσμα να κατακτήσει τη δεύτερη θέση στη βαθμολογία των οδηγών.
2012: Η σεζόν ξεκινάει εξαιρετικά, με τη νίκη στη Μελβούρνη, ωστόσο τα αποτελέσματά του στη συνέχεια δεν είναι το ίδιο καλά, καθώς αντιμετωπίζει προβλήματα με τα ελαστικά και το «στήσιμο» του μονοθεσίου. Έτσι, βαθμολογείται σπάνια, προτού ανακάμψει στα μέσα της σεζόν. Παίρνει τη δεύτερη θέση στη Γερμανία, ενώ ακολουθεί η «πρωτιά» στο Βέλγιο και άλλη μια νίκη στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, στη Βραζιλία.
2013: Οδηγεί τη ΜακΛάρεν σε μια δύσκολη χρονιά, κατά την οποία η MP4-28 δεν έχει τον απαιτούμενο ανταγωνιστικό ρυθμό. Συχνά εμπλέκεται σε «μάχες» εντός πίστας με τον νέο «ομόσταυλό» του, Σέρχιο Πέρες, αλλά είναι με διαφορά καλύτερος από τον Μεξικανό στην τελική κατάταξη (73 βαθμοί έναντι 49).
ΚΕΒΙΝ ΜΑΓΚΝΟΥΣΕΝ
================
Ομάδα : ΜακΛάρεν
Χώρα : Δανία
Ημερομηνία γέννησης : 05/10/1992
Τόπος γέννησης : Ρόσκιλντε
Συμμετοχές σε γκραν πρι : -
Παγκόσμια πρωταθλήματα : -
Υψηλότερη θέση τερματισμού : -
Υψηλότερη θέση στην εκκίνηση: -
Φορές στο βάθρο : -
Βαθμοί : -
Καριέρα : -
Διαδικτυακή διεύθυνση : kevinmagnussen.com
2008: Κατακτά τον τίτλο στο πρωτάθλημα Formula Ford της Δανίας με απολογισμό 11 νίκες, 12 ανόδους στο βάθρο, έξι pole positions και 10 ταχύτερους γύρους.
2009: Μετέχει σε αγώνες Formula Renault 2.0, όπου κατακτά τη δεύτερη θέση στο Northern European Cup (NEC) και την έβδομη στο Eurocup. Στο NEC έχει απολογισμό μια νίκη, 12 ανόδους στο βάθρο και δύο pole positions και κατακτά τον τ