Διαπραγμάτευση με ρεαλισμό

Τα τελευταία στοιχεία της Eurostat σχετικά με την πορεία της ευρωπαϊκής οικονομίας δικαιολογούν την έντονη ανησυχία που επικρατεί στην έδρα της Κομισιόν, στις Βρυξέλλες, αλλά και στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, για τη διόγκωση της ύφεσης.
Στην Ελλάδα, βεβαίως, έχουμε ήδη βιώσει κατά την τελευταία τριετία τις συνέπειες της ύφεσης με τον πλέον ακραίο και δραματικό τρόπο, καθώς η συρρίκνωση των εισοδημάτων και η υπερφορολόγηση έχουν παγώσει την αγορά και έχουν καταδικάσει τους πολίτες στη φτώχεια και την ανέχεια.Το γεγονός, όμως, ότι η βαθιά ύφεση δεν είναι πλέον μια υπόθεση που αφορά μόνο στον ευρωπαϊκό Νότο, αλλά χτυπάει ήδη και την πόρτα των χωρών του Βορρά, φαίνεται ότι δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη διαμόρφωση ενός νέου πλαισίου δημοσιονομικής πολιτικής, το οποίο θα περιλαμβάνει λιγότερες δόσεις λιτότητας και περισσότερη ανάπτυξη.
Η αισιοδοξία για μια τέτοια στροφή μπορεί να μετατραπεί σε βεβαιότητα, εάν ληφθεί υπόψη ότι ακόμα και η πανίσχυρη Γερμανία κινδυνεύει να πέσει θύμα της πολιτικής σκληρής λιτότητας που η ίδια έχει επιβάλει στο σύνολο της ευρωζώνης, καθώς οι εξαγωγές της μειώνονται συνεχώς, από τη στιγμή που η εσωτερική κατανάλωση στον Νότο έχει καταρρεύσει και το ισχυρό ευρώ φρενάρει τις γερμανικές εξαγωγές σε τρίτες χώρες.
Μέσα σε αυτό το νέο διεθνές οικονομικό περιβάλλον που φαίνεται να διαμορφώνεται, η Ελλάδα, που είχε την ατυχία να γίνει το «πειραματόζωο» της κρίσης, είναι πολύ πιθανό να έχει την ευκαιρία να γίνει η χώρα από την οποία θα ξεκινήσει η χαλάρωση της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής που οδήγησε στη βαθιά ύφεση.
Στο καινούργιο αυτό πλαίσιο και πέρα από τακτικισμούς, αποκτά νόημα η επαναδιαπραγμάτευση από πλευράς των όρων, αλλά και των στόχων, της μνημονιακής πολιτικής σε μια νέα ρεαλιστική βάση που θα βασίζεται σε επιμέρους αλλαγές προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης και της ανάκαμψης και όχι σε μια συνολική ανατροπή, η οποία, βεβαίως, δεν είναι δυνατή και θα έθετε σε κίνδυνο την πορεία της χώρας.