Απαιτείται εθνικό σχέδιο

Το τοπίο που διαμορφώνεται στη διεθνή πολιτική και οικονομική σκακιέρα είναι ιδιαίτερα σύνθετο και κρύβει αρκετές παγίδες για τα ελληνικά συμφέροντα. Η Ελλάδα θα μπει, όπως φαίνεται, στη μέση της διελκυστίνδας μεταξύ Ευρώπης και Ηνωμένων Πολιτειών για το ποια πολιτική θα επικρατήσει για την πορεία της διεθνούς οικονομίας.

Κοινό χαρακτηριστικό της μεγάλης αυτής μάχης είναι ότι οι βασικοί της παίκτες είναι αποδυναμωμένοι. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν ακόμη σοβαρά οικονομικά προβλήματα, παρά τον πακτωλό κεφαλαίων που διέθεσε η Ομοσπονδιακή Τράπεζα. Η αδυναμία αυτή είναι εμφανής στο διπλωματικό πεδίο, όπου ο αμερικανικός παράγοντας έχει χάσει τον έλεγχο των κινήσεων σε ευαίσθητες περιοχές όπως η Μέση Ανατολή.

Η Ευρώπη, από την πλευρά της, έχει βυθιστεί σε ύφεση, ενώ μετά τις μικρές περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης, η απειλή ενός «πιστωτικού ατυχήματος» έχει επεκταθεί και σε μεγάλες δυνάμεις, όπως είναι η Γαλλία. Εάν σε αυτούς τους δύο πόλους ανησυχίας ενταχθούν και οι φόβοι για τις αντοχές των αναδυόμενων οικονομιών (Bραζιλία, Κίνα, Τουρκία), που αποτελούσαν έως τώρα το μαξιλάρι ασφαλείας για την παγκόσμια ανάπτυξη, τότε εύκολα κανείς μπορεί να συμπεράνει ότι οι κίνδυνοι για την ευστάθεια του οικονομικού συστήματος είναι μεγάλοι.

Η Ελλάδα καλείται να κινηθεί σε αυτό το διεθνές ναρκοπέδιο συμφερόντων έχοντας ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάκαμψης. Η συζήτηση για τη διαχείριση του χρέους θα πάρει τη μορφή ανοικτής σύγκρουσης του ΔΝΤ με την Ε.Ε. και η Ελλάδα οφείλει να διατυπώσει συγκεκριμένες προτάσεις για ουσιαστικές ελαφρύνσεις του Προϋπολογισμού. Οι τελικές αποφάσεις που θα ληφθούν το φθινόπωρο ή στις αρχές του 2014, όπως επιθυμεί η Γερμανία, θα προσδιορίσουν και το εάν η οικονομία μας θα μπορέσει να αναπτύξει δυναμική, προσελκύοντας επενδύσεις και νέα κεφάλαια.

Δεν είναι εύκολο να έχεις υψηλές απαιτήσεις όταν εξαρτάσαι από δανεικά άλλου, όμως η προσπάθεια που έχει γίνει προκειμένου να μειωθούν σημαντικά τα ελλείμματα πρέπει να αναγνωρισθεί από την υπόλοιπη Ευρώπη. Και το σπουδαιότερο βέβαια είναι να γίνει απολύτως κατανοητό ότι εάν υπάρξουν λύσεις με μπαλώματα για τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους, οι επιπτώσεις θα είναι επώδυνες, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά συνολικά για την Ευρώπη.