Όταν ο Ράιχενμπαχ ήταν «γερμανός Διοικητής της χώρας»

Πέρασε στα ψηλά, ήταν όμως είδηση «γκράντε». Την Τρίτη το απόγευμα στη βουλή, το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ συνάντησε τον Χορστ Ράιχενμπαχ . Η αξιωματική αντιπολίτευση μετατοπίζεται προς το κέντρο με μια ταχύτητα που ξεπερνάει τη φαντασία.   Το ποιος είναι ο Ράιχενμπαχ και το τι ακριβώς κάνει στη χώρα μας είναι μάλλον θολό για τους περισσότερους Έλληνες. Και σίγουρα οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ακούσει τα καλύτερα γι’ αυτόν. Όταν ανέλαβε επικεφαλής της Task Force, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ τον υποδέχτηκε με ερώτηση για τις αρμοδιότητες του, για τις οποίες υποστήριζε ότι «ταιριάζουν περισσότερο σε ρόλους τοποτηρητών και ιδιόμορφης άτυπης υπερκυβέρνησης της χώρας». Μάλιστα στην ιστοσελίδα iskra.gr, η οποία εκφράζει – αν δεν γράφεται – από το «Αριστερό Ρεύμα» και τον Λαφαζάνη , δημοσίευσε για το θέμα αυτό άρθρο στο οποίο υποστήριζε μεταξύ άλλων ότι «ο  Ράιχενμπαχ , αναλαμβάνει ουσιαστικός τοποτηρητής-υπερκυβερνήτης της χώρας» ότι «αναλαμβάνει το ρόλο του Γερμανού Διοικητή της χώρας» και ότι «θα κινείται, περίπου, ως άτυπος υπερπρωθυπουργός». «Είναι προφανές ότι η Ελλάδα μετατρέπεται γοργά σε νεοαποικία εντός της ΕΕ , ενώ η περίφημη πολιτική ενοποίηση της ΕΕ υλοποιείται υπό την γερμανική ηγεμονία και την απώλεια, σχεδόν, κάθε έννοιαςκυριαρχίας από τις άλλες χώρες, ιδιαίτερα δε από χώρες όπως η Ελλάδα!», κατέληγε η iskra. gr. Στον ένα χρόνο που μεσολάβησε, το κλίμα στην Αριστερά δεν έγινε πιο θερμό για τον Ράιχενμπαχ, στην προεκλογική περίοδο ο κ. Τσίπρας εκφράστηκε πολύ απαξιωτικά για την Task Force, λέγοντας ότι δεν την έχουμε ανάγκη. Το πώς από την απόρριψη φτάσαμε στη συνάντηση και σε όλα αυτά τα συγκινητικά που αναφέρονται στο δελτίο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ , ότι δηλαδή η αντιπροσωπεία του από τον κ. Ράινχεμπαχ «να συμπεριλάβει στην έκθεσή του ειδικό κεφάλαιο που θα αφορά στις κοινωνικές επιπτώσεις της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα» και επιβεβαίωσε «την πρόθεσή της να έχει σταθερές επαφές με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ», έχει μια προϊστορία, που δεν είναι άσχετη με το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας διαπίστωσε μετά τις εκλογές ότι δεν έχει συνομιλητές στην Ευρώπη και ότι οι κορυφαίοι θεσμικοί παράγοντες της ΕΕ αρνούνται να τον δουν. Αυτό που διαμηνύθηκε στην Κουμουνδούρου ήταν, ότι για να αποκτήσει συνομιλητές θα πρέπει να αλλάξει στάση απέναντι στην τρόικα.   Η άρνηση του Τσίπρα να δει την τρόικα δεν του στοίχισε, ικανοποίησε τους δικούς του. Δεν τον ωφέλησε όμως κιόλας. Η διαμαρτυρία έχει εξαντλήσει τη δυναμική της και ούτως ή άλλως σε αυτό το πεδίο ο κ. Τσίπρας έχει ισχυρό ανταγωνισμό από τους ΑΝΕΛ και τη ΧΑ. Στους μετριοπαθείς ψηφοφόρους, η ευρωπαϊκή απομόνωση του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί απωθητικά. Με κάποιον τρόπο, ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να κάνει ένα βήμα πίσω, για να ανοίξει δίαυλους. Τον τρόπο να γίνει αυτό, τον βρήκε και τον δρομολόγησε το γραφείο της ΕΕ στην Αθήνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάστηκε να δει τη ν τρόικα, όχι ακόμα τουλάχιστον. Αυτό που μπορούσε να κάνει είναι να δει τον Ράιχενμπα