Οι βολεμένοι του συστήματος εμφανίζονται ως όψιμοι επαναστάτες

Ο εκφυλισμός του ρόλου των εκπροσώπων των εργαζομένω ν δεν ξεκίνησε σήμερα, ούτε χθες αλλά από τη στιγμή που έγινε συνδιαχειριστής της εξουσίας. Οι μεγαλόσυνδικαλιστές τα βρήκαν με την εξουσία , μοιράστηκαν αμειβόμενες θέσεις σε Δ.Σ, διαχειρίστηκαν πακτωλό χρημάτων από επιχορηγήσεις και κρατήσεις, αρκετοί εξασφάλισαν πολιτική καριέρα και Υπουργικές καρέκλες. Τα προβλήματα των εργαζομένων της χώρας είναι δυσεπίλυτα και πλέον μπαίνουν στη μέγγενη μια μονεταριστικής οικονομικής πολιτικής. Οι εργατικοί αγώνες της μεταπολίτευσης είχαν ως αποτέλεσμα αυξήσεις στα μεροκάματα και πρωτόγνωρα δικαιώματα για τον κόσμο της εργασίας. Παράλληλα είχαμε και την ενσωμάτωση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στην κομματική και κρατική γραφειοκρατία. Αυτό ήταν η αρχή του τέλους για τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που τόσο ανάγκη έχουν σήμερα οι εργαζόμενοι που δέχονται την ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα τους. Τα μνημόνια λειτουργούν ως «δούρειοι ίπποι» για την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων ενώ παράλληλα ανοίγουν τον δρόμο για την αυταρχικοποίηση της κρατικής εξουσίας. Τις τελευταίες ημέρες ζούμε αυτήν την απαξίωση με τις απεργίες στα ΜΜΜ και κυρίως στο ΜΕΤΡΟ. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που έχουν χάσει την επαφή τους με την υπόλοιπη κοινωνία κάνουν ότι μπορούν για να «προβοκάρουν» τους δικούς τους αγώνες. Τι στιγμή που συνταξιούχοι και μισθωτοί έχουν εξαθλιωθεί οικονομικά με τις περικοπές μαθαίνουν ότι κάποιοι εργαζόμενοι αποτελούσαν εξαίρεση του κανόνα του μνημονίου για περικοπές αναλογικά σε όλους. Ο ιδιωτικός τομέας σχεδόν καταστρέφεται, 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι είναι στην ανεργία οι περισσότεροι έλληνες, κι όχι οι δημόσιοι υπάλληλοι, θίγονται από την οικονομική κρίση και τα μέτρα . Οι δημόσιοι υπάλληλοι, έστω και μειούμενο, έχουν εξασφαλισμένο εισόδημα, οι υπόλοιποι; Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν θα ήθελε να έπαιρναν όλοι μισθό σαν κι αυτό που παίρνουν οι εργαζόμενοι στο μετρό. Το σωματείο του μετρό είναι από τα δυναμικότερα και ο υποψήφιος με τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ Σταματόπουλος ο ηγέτης του. Η κατασκευή και οι επεκτάσεις του ΜΕΤΡΟ χρηματοδοτούνται σε ποσοστό που κυμαίνεται από 43 έως και 50% από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Η θέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι έξοδος από την ΕΕ. Είναι από τις ιδεολογικές αντιφάσεις ενός πολιτικόσυνδικαλιστικού συστήματος με ακραίες αριστερές απόψεις αλλά με δεξιά τσέπη… Ας κοιτάξουν στις σοβιετικού τύπου οικονομίες τα δικαιώματα και τα ημερομίσθια και μετά ας ξεκινήσουν την επανάσταση. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο αρμόδιος Υπουργός, για το μισθολογικό κόστος ο μέσος μικτός μισθός στο μετρό είναι 3.083 ευρώ, στον ΗΣΑΠ 4.095 ευρώ και στο Τραμ 2.200 ευρώ. Δεν διαψεύστηκαν τα στοιχεία από τους συνδικαλιστές. Μπαίνουμε ξανά σε μια περίοδο απεργιακών κινητοποιήσεων με καταλήψεις και απεργίες διαρκείας. Η κατάχρηση του δημοκρατικού τους δικαιώματος, γυρίζει μπούμερανγκ και αφαιρεί ένα όπλο από τα χέρια των εργαζομένων. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να καταταλαιπωρούν την υπόλοιπη κοινωνία διεκδικώντας δίκαια ή άδικα αιτήματα. Τώρα ετοιμάζονται και οι αγρότες , άλλη χαϊδεμένη τάξη που επιδοτήθηκε με απίστευτα Ευρωπαϊκά κονδύλια χωρίς να καταφέρουν να μετατρέψουν την παραγωγή τους σε σύγχρονη και ανταγωνιστική. Οι βολεμένοι του συστήματος εμφανίζονται ως όψιμοι επαναστάτες. Ενώ θα έπρεπε να βλέπουμε απεργίες αδύναμων, ανασφάλιστων, ανέργων, ιδιωτικών υπαλλήλων και συνταξιούχων που είναι οι περισσότερο αδικημένες ομάδες, άλλους βλέπουμε να απεργούν. Για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα δε ενδιαφέρθηκε κανένας, οι οποίοι δουλεύουν για πολύ λιγότερα χρήματα από τους δημόσιους υπαλλήλους και χωρίς να απολαμβάνουν τα προνόμια τους σχετικά με άδειες, μητρότητα, ημιαργίες, συντάξεις, εφάπαξ κλπ. Ποιος θα μιλήσει για τους χιλιάδες μικροεπαγγελματίες , που δεν έχουν καμία κοινωνική προστασία. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι , οι πραγματικά αδικημένοι θα έπρεπε να είναι στους δρόμους και όχι τα ρετιρέ του δημοσίου. Οι συνδικαλιστές κατώτεροι των περιστάσεων εξαντλούν τη δύναμη τους τραβώντας χειρόφρενο, κατεβάζοντας διακόπτες και αποσύροντας συρμούς του ΜΕΤΡΟ. Είναι αγώνας που δημιουργεί προβλήματα στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας, εναντίον των υπόλοιπων εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Και αυτή η κυβέρνηση, όπως και όλες οι υπόλοιπες πριν έρθουν στην εξουσία υπέθαλπε τέτοιες κινητοποιήσεις , καλείται τώρα να θερίσει τις θύελλες που έσπειρε όντας αντιπολίτευση, και επιτέλους να φέρει το δίκαιο της εργασίας σε όλη την Ελληνική κοινωνία. Η αντιπολίτευση οφείλει να βοηθήσει και αυτή στην ίδια κατεύθυνση, πριν δούμε μια γενικευμένη έκρηξη από άνεργους πτυχιούχους, εργάτες, υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, μικροεπαγγελματίες και γενικά από πληβείους που έχτισε η μεταπολίτευση. Αλήθεια κύριε Πρωθυπουργέ όταν δηλώνατε, υπό βροχή, έξω από το Μαξίμου ότι: «Ο Ελληνικός Λαός έχει κάνει θυσίες. Τεράστιες θυσίες. Και εξαιρέσεις δεν μπορώ να επιτρέψω….Γι’ αυτό, ας το καταλάβουν όλοι: Τα λάθη του παρελθόντος δεν θα ξαναγίνουν! Καθαρές κουβέντες!»,το εννοούσατε; Μπορείτε να ρωτήσετε ποιες είναι οι αμοιβές στην ΕΡΤ; Πόσα παίρνουν τα στελέχη σε ΔΕΚΟ; Ποιες είναι οι αμοιβές στα «εκλεκτά» Υπουργεία; Μήπως γίνονται εξαιρέσεις που σας εκθέτουν και σας ακυρώνουν; Νίκος Παναγιωτόπουλος