Η Ρεπούση αφορίζει τη Χρυσή Αυγή

Ένα τουλάχιστον... αιχμηρό άρθρο , στο οποίο εξηγεί τους λόγους της συνεχούς ανόδου της Χρυσής Αυγής και τελειώνει με κατάρες, αφορισμούς και απόφθεγμα του Μπρεχτ, έγραψε η βουλευτής της ΔΗ.ΜΑΡ, Μαρία Ρεπούση . Η κυρία Ρεπούση που έχει πολέμιους αλλά και φανατικούς για τον... συνωστισμό στο λιμάνι της Σμυρνής στο βιβλίο Ιστορίας του Δημοτικού. Αναλυτικά το άρθρο:  «Το φαινόμενο «Χρυσή Αυγή», εκτός από αποδοκιμασία, χρειάζεται ερμηνεία. Διαφορετικά δεν αντιμετωπίζεται. Μια ερμηνευτική ατραπός είναι αυτή που συνδέει την άνοδο της Χρυσής Αυγής, με την οικονομική κρίση και τις ανατροπές που αυτή φέρνει στη ζωή των πολιτών. Προσωπικοί και οικογενειακοί σχεδιασμοί ανατρέπονται άρδην και μεγάλα στρώματα του πληθυσμού αντιμετωπίζουν πια πολύ σοβαρά ενδεχόμενα που δεν υπήρχαν ούτε στα χειρότερα όνειρά τους. Η εκτροπή αυτή οδηγεί σε ακραίες επιλογές. Και η κατεξοχήν ακραία, είναι αυτή της Χρυσής Αυγής. Αφού καταστρέφεις τη ζωή μου, σκέπτεται ο πολίτης, «γαία πυρί μιχθήτω». Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για ν’ αναμειχθεί το χώμα με τη φωτιά, από την εδραίωση της Χρυσής Αυγής. Η Δημοκρατία μας, όπως και κάθε Δημοκρατία, δοκιμάζεται σε περιόδους οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Και τραυματίζεται. Αυτός ο τραυματισμός είναι πολύ επικίνδυνος, αν κακοφορμίσει. Η Χρυσή Αυγή είναι η εγγύηση για το χειρότερο σενάριο. Μια άλλη πορεία ερμηνευτικής πλεύσης, αποδίδει την άνοδο της Χρυσής Αυγής στην απουσία του κράτους από τον έλεγχο της μετανάστευσης και της εγκληματικότητας, στο σοβαρό έλλειμμα για τη διασφάλιση της ασφάλειας των πολιτών. Πράγματι, το κράτος απουσιάζει από πολλές γειτονιές και η Χρυσή Αυγή τρυπώνει εκεί που απουσιάζει το κράτος. Γίνεται μ’ αυτόν τον τρόπο απαραίτητη στους πολίτες, που αισθάνονται ανασφαλείς είτε διότι απειλούνται, είτε διότι αισθάνονται ότι απειλούνται, είτε διότι χρησιμοποιούν την απειλή ως τροφή για το ρατσισμό τους. Η Χρυσή Αυγή είναι για κάποιους κάτι σαν τα κανάλια της προηγούμενης δεκαετίας. Πολύ πιο σοβαρό βέβαια. Θα φωνάξουμε τα κανάλια, απειλούσαν οι αδικημένοι του κόσμου αυτού όταν αισθάνονταν ότι η δικαίωσή τους συναντούσε εμπόδια. Η απειλή των καναλιών και η συγκάλυψή της από τμήμα των ΜΜΕ, αποτέλεσε συστατικό στοιχείο ενός από τους βασικούς αντιπάλους της δημοκρατίας, του λαϊκισμού. Τώρα, η προσφυγή στην προστασία της Χρυσής Αυγής εκτρέφει τον κατεξοχήν αντίπαλο του δημοκρατικού πολιτεύματος, τον εκφασισμό. Η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί τη δύναμη που αντλεί από τους πολίτες, για να πλήξει τους δημοκρατικούς θεσμούς και να τους εθίσει σε ακραίες φασιστικές νοοτροπίες και συμπεριφορές. Αναμφίβολα λοιπόν η απουσία του κράτους είναι μια βασική ερμηνεία για να εξηγήσουμε και να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο που λέγεται Χρυσή Αυγή. Να μη γελιόμαστε, όμως. Αρκεί η ανάληψη της ευθύνης από την πολιτεία για να περιθωριοποιήσει τη Χρυσή Αυγή; Μπορεί το κράτος να λειτουργήσει με τρόπο που να ικανοποιήσει αυτόν που απειλείται, ή που χρησιμοποιεί την απειλή; Ισχυρίζομαι πως όχι. Η πολιτεία οφείλει να προστατεύει τους πο