Αντιδράσεις προκαλεί ο σφικτός «εναγκαλισμός» Βενιζέλου με Σαμαρά

Ο σφικτός «εναγκαλισμός» του Βαγγέλη Βενιζέλου με τον Αντώνη Σαμαρά παραμονές του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ που θα συζητηθεί από μηδενική βάση όλο το πολιτικό αποτύπωμα του κόμματος, προκαλεί αντιδράσεις σε ορισμένα στελέχη, που λένε ότι μετά από τόσα χρόνια στο ΠΑΣΟΚ δεν θα γίνουν, «τσιράκι» της ΝΔ . Η απόφαση του Βαγγέλη Βενιζέλου , να ταυτιστεί πλήρως με τον πρωθυπουργό, στο θέμα της επίταξης των απεργών στο Μετρό, ΗΣΑΠ και Τραμ και παράλληλα να εμφανίζεται η ΔΗΜΑΡ κατηγορηματικά αντίθετη από τη κυβέρνηση αν και εταίρος , είναι θέμα που συζητείται πολύ έντονα σε όλα τα πολιτικά γραφεία κάνοντας κακή εντύπωση για ένα κόμμα που θέλει να λέγεται ότι είναι κεντροαριστερό. Στελέχη της Ιπποκράτους , μέλη της ΚΟΕΣ , πρώην υπουργοί, όταν άκουσαν τον κ. Βενιζέλο να υποστηρίζει- με άλλα λόγια, ότι καλά έκανε ο Σαμαράς με την απόφαση που έλαβε να επιστρατεύσει τους απεργούς και στη συνέχεια να παίρνει σαφείς αποστάσεις από την ΠΑΣΚΕ και τους συνδικαλιστές, χωρίς να υπολογίζει το κόμμα και οποιονδήποτε άλλον αφού δεν ήταν απόφαση κάποιου κομματικού οργάνου παρά μόνο προσωπική του, στο όνομα της συγκυβέρνησης και της συνοχής της έλεγαν ότι την ταύτιση με τη ΝΔ το ΠΑΣΟΚ θα την «πληρώσει» πολύ ακριβά. Μάλιστα, όταν πληροφορήθηκαν τη στροφή της ΔΗΜΑΡ, ενοχλήθηκαν ακόμη περισσότερο καθώς ο Φώτης Κουβέλης τους βγήκε από αριστερά. Ο κ. Βενιζέλος, στη δευτερολογία του προς τα μέλη της ΚΟΕΣ, δικαιολόγησε την απόφαση του μένοντας ιδιαίτερα πάνω σε τέσσερα σημεία: 1. Το ΠΑΣΟΚ έκανε πολύ μεγάλη προσπάθεια να γίνουν σημαντικές διορθωτικές κινήσεις που επιλύουν σημειακές, καταφανείς αδικίες που υπάρχουν στην μισθολογική αντιμετώπιση ορισμένων μικρών κατηγοριών προσωπικού. Γι’ αυτό καταθέσαμε και σχετική πρόταση νόμου και τροπολογία που έδιναν λύση, χωρίς να επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό, ούτε να επιβάλουν καμία περαιτέρω δημοσιονομική επιβάρυνση. 2. Τώρα που ανέκυψε το πρόβλημα, κάναμε μια σοβαρή διαμεσολαβητική προσπάθεια εκτόνωσης, η οποία δυστυχώς δεν απέδωσε. 3. Από την άλλη, η απεργία αυτή είναι μια λανθασμένη επιλογή εκ μέρους των συνδικαλιστών. Δεν μπορείς πλέον στις κοινωφελείς υπηρεσίες, όταν έχεις απέναντί σου την κοινωνία, να εφαρμόζεις τέτοιες συνδικαλιστικές πρακτικές. Δεν κατεβάζεις διακόπτες, δεν ακυρώνεις το αγαθό της δημόσιας συγκοινωνίας ή της δημόσιας υγείας. Δεν το αντέχει αυτό η κοινωνία, η οποία ενοχλείται και από τις επαμφοτερίζουσες, παλαιοσυνδικαλιστικές θέσεις κομμάτων. 4. Έτσι, αφού φτάσαμε στο σημείο να μην γίνονται σεβαστές οι δικαστικές αποφάσεις, η μόνη λύση που επέμεινε ήταν η επίταξη, η οποία προβλέπεται από το νόμο και λειτουργεί εκτονωτικά, γιατί επιτρέπει και στην απεργία να λήξει και στο συνδικαλιστικό κίνημα να μη φανεί ότι ανακαλεί τις αποφάσεις του. Άρτεμις Παραδείσου