Αλέξης Τσίπρας: Συντριπτική καταδίκη της λιτότητας, το μήνυμα των ιταλικών εκλογών

Η συντριπτική καταδίκη της λιτότητας, η συντριπτική αποδοκιμασία του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και ότι οι κοινωνίες υγιώς αναζητούν το καινούργιο, προκύπτουν από τις ιταλικές εκλογές , δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας και πρόσθεσε ότι οι Ιταλοί , αναζητούν νέες πολιτικές δυνάμεις που θα εκφράσουν την αγανάκτηση με το παλιό και σάπιο πολιτικό σύστημα, που μας οδήγησε στη καταστροφή. Υπό το πρίσμα αυτό, είπε ο κ. Τσίπρας, «εμείς έτσι εκτιμούμε το φαινόμενο Γκρίλο στην Ιταλία και, παρά τις σημαντικές πολιτικές διαφορές που έχουμε, αυτή την εξέλιξη όχι μόνο δεν τη θεωρούμε απεχθή, αλλά τη θεωρούμε υγιή και ελπιδοφόρα». Αναφερόμενος στη στάση της κυβέρνησης, ο κ. Τσίπρας αναρωτήθηκε με ποιούς ακριβώς στην Ιταλία είναι οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος, σημειώνοντας ότι ο πρωθυπουργός κυβερνάει με γραμμή Μόντι και το κόμμα του είναι κόμμα Μπερλουσκόνι. «Δεν μας είπε», πρόσθεσε, «άραγε προχθές έστειλε συγχαρητήρια επιστολή στον ομογάλακτό του κ. Μπερλουσκόνι για την επιτυχία του; Ή μήπως αρκέστηκε σε λόγια παρηγοριάς προς στον κ. Μόντι ; Και ο - στα όρια της γραφικότητας - παραληρηματικός κ. Βενιζέλος », είπε ο κ. Τσίπρας. Και προσέθεσε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ότι «χθες μας είπε ότι είναι συντηρητική εξέλιξη το αποτέλεσμα στην Ιταλία. Γιατί, πέραν του Μπερλουσκόνι, το κίνημα του Γκρίλο, είπε, είναι λαϊκιστικό, αντιδραστικό και απεχθές. Αλλά αυτόν που απεχθάνεται ο κ. Βενιζέλος, προσκαλεί ο κ. Μπερσάνι για να κάνουν μαζί κυβέρνηση». Καταλήγοντας ο κ. Τσίπρας υποστήριξε: «Θα μου πείτε ότι άλλο ο κ. Βενιζέλος και άλλο ο κ. Μπερσάνι. Διότι αυτό που θα συμβούλευε ο κ. Βενιζέλος στον κ. Μπερσάνι θα ήταν να κάνει κυβέρνηση με τον Μπερλουσκόνι, όπως κάνει ο ίδιος στην Ελλάδα με τον κ. Σαμαρά. Και σε ποιά γραμμή; Στη γραμμή Μόντι, βεβαίως, βεβαίως. Δηλαδή, στη γραμμή της λιτότητας και του μνημονίου. Μας λένε, λοιπόν, που είναι η αριστερά στην Ιταλία; Στην Ιταλία, δυστυχώς, η αριστερά δεν έχει ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ . Είναι κατακερματισμένη, όπως ήταν κι εδώ, για πολλά χρόνια, σε ποσοστά, όμως, που αθροιστικά δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα, αφού υπερβαίνουν το 30%».