Το δίδαγμα του Περάματος

Tweet

Τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα για τη Νέα Δημοκρατία. Η υπόθεση Μπαλτάκου στοιχειώνει το κόμμα του κ. Σαμαρά και αποδίδει στη Χρυσή Αυγή τον ρόλο του ρυθμιστή στα εσωτερικά της δεξιάς πολυκατοικίας. Αλλιώς δεν μπορεί κανείς να εξηγήσει τη φούρια

του πρωθυπουργού να προλάβει την απόφαση της δικαιοσύνης, και να δηλώσει τρεις μέρες προτού ανακοινωθεί η κρίση του Αρείου Πάγου, ότι δεν πρέπει να απαγορευτεί η κάθοδος της ναζιστικής οργάνωσης στις εκλογές.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στη Μαρία Χούκλη και τον Δημήτρη Κοτταρίδη (ΑΝΤ1, 6.5.2014) ο πρωθυπουργός –με δυσκολία είναι αλήθεια- έσπευσε να προκαταλάβει την απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου, υποδεικνύοντας, χωρίς να τη δικαιολογεί, την απόρριψη κάθε ένστασης για τη συμμετοχή του ναζιστικού μορφώματος στις εκλογές.

Αξίζει να δει κανείς το σχετικό βίντεο για να διαπιστώσει από το κόμπιασμα και από τη γλώσσα του σώματος ότι ο κ. Σαμαράς έλεγε κάτι για το οποίο ούτε ο ίδιος δεν ήταν πεισμένος. Αισθάνθηκε μάλιστα την ανάγκη να παραπέμψει και σε δηλώσεις του κ. Παπαμιμίκου για να στηρίξει τη θέση του! Το σχετικό απόσπασμα της συνέντευξης είναι το ακόλουθο:

Ερ.: Πιστεύετε ότι πρέπει να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή;

Σαμαράς: Εγώ προσωπικά δεν το πιστεύω.

Ερ.: Να μην τεθεί, δηλαδή.

Σαμαράς: Να μην τεθεί. Εγώ το λέω. Το είπε και ο κύριος… ο γραμματέας του κόμματος προ ημερών, ο κ. Παπαμιμίκος, αυτή είναι η θέση η δικιά μου.

Πώς μπορεί να ερμηνευτεί αυτή η ευθεία παρέμβαση στη δικαιοσύνη στο πιο κρίσιμο σημείο της εκλογικής διαδικασίας; Και πώς είναι δυνατόν να προχωρά ο πρωθυπουργός σε μια παρόμοια κίνηση, τη στιγμή που έχει κατηγορηθεί για παρεμβάσεις με την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Από πού κι ώς πού θεώρησε χρέος του να δικαιολογήσει εκ των υστέρων τον κ. Μπαλτάκο;

Η απάντηση βρίσκεται στη δήλωση του κ. Παπαμιμίκου που προηγήθηκε (σε συνέντευξη στην Κατερίνα Κατσαβού, «Ελεύθερος Τύπος», 4.5.2014). Ο γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας ήταν πιο προετοιμασμένος από τον κ. Σαμαρά: «Σε κάθε περίπτωση δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης α λα καρτ. Τις σεβόμαστε και δεν τις αμφισβητούμε, είτε μας βολεύει αυτό, είτε όχι. Το έχουμε αποδείξει και στο παρελθόν και θα το κάνουμε και τώρα. Ομως για να απαντήσω στην ερώτησή σας, θα επαναλάβω αυτό που έχω πει από τον περασμένο Σεπτέμβρη: Θεωρώ πολιτικά λάθος να απαγορευτεί η λειτουργία ενός κόμματος. Να διωχθούν όσοι ευθύνονται για τις αξιόποινες πράξεις που διέπραξαν. Δίωξη, λοιπόν, για φρονήματα δεν πρέπει να γίνεται σε καμία περίπτωση. Η αντιμετώπιση λοιπόν, του φαινομένου αυτού, πρέπει να είναι πολιτική».

Με δυο λόγια, η Νέα Δημοκρατία αρνείται τώρα το δικαίωμα στη δικαιοσύνη να προχωρήσει στη διερεύνηση του εγκληματικού χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής. Ο κ. Παπαμιμίκος και ο κ. Σαμαράς με τις δηλώσεις τους γυρίζουν πίσω από τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν ξεκίνησε από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου η προκαταρκτική εξέταση που οδήγησε σε όσα όλοι γνωρίζουμε. Γιατί αυτή η θεωρία της «δίωξης του φρονήματος» είναι ακριβώς αυτό που επικαλείται σήμερα η ηγεσία της ναζιστικής οργάνωσης, εντός και εκτός Κορυδαλλού. Και είναι η ίδια θεωρία που τύφλωνε επί δεκαετίες την πολιτική ηγεσία του τόπου, αλλά και την ηγεσία της δικαιοσύνης που αδυνατούσαν να συνδέσουν τα ορατά εγκλήματα με το χέρι που όπλιζε τους δράστες.

Η παλινδρόμηση στη θεωρία ότι πρέπει να διωχθούν οι φυσικοί αυτουργοί των πράξεων και να μην αναζητηθεί το ναζιστικό κίνητρο στην κορυφή της οργάνωσης και στη στρατιωτική της δομή, μας γυρίζει χρόνια πίσω, όταν η δικαιοσύνη απέδιδε κατηγορίες για απόπειρες ανθρωποκτονίας σε φάλαγγες της οργάνωσης, χωρίς κανείς να διανοηθεί να εξετάσει έστω και ως μάρτυρα τον Φίρερ και τη στενή ομάδα των Φαλαγγαρχών του.

Διχασμός σε βαθμό κακουργήματος

Ζούμε, δηλαδή, τις μέρες αυτές το δεύτερο μέρος του «δράματος Μπαλτάκου». Διχασμένη η κυβέρνηση ανάμεσα στις κινήσεις της δικαιοσύνης που η ίδια ενίσχυσε και επιτάχυνε, μέσω της σύνδεσης των 32 δικογραφιών, και την ανάγκη της να διαφυλάξει κάποια δικά της στεγανά που κινδυνεύουν να πλημμυρίσουν με αποκαλύψεις, έχει επιλέξει εδώ και πολλές βδομάδες να καθυστερήσει την ανάκριση. Παρά το γεγονός ότι οι εφέτες ανακρίτριες υποχρεώθηκαν να επισημάνουν την καθυστέρηση της διαδικασίας και να ζητήσουν από το προεδρείο της Βουλής να δώσει προτεραιότητα στην αντιμετώπιση των αιτημάτων άρσης ασυλίας βουλευτών, έτσι ώστε να ολοκληρωθεί η ανάκριση, ο κ. Μεϊμαράκης άφησε το ζήτημα να σέρνεται, με αποτέλεσμα να μετατοπιστεί η υπόθεση για τις αρχές καλοκαιριού, ενώ στην ουσία η ανάκριση έχει τελειώσει από τον Μάρτιο.

Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες ήταν επόμενο να αναθαρρήσουν και πάλι οι ιθύνοντες της ναζιστικής ομάδας. Και μάλιστα, αυτή τη φορά βγάζουν τη γλώσσα στο σύστημα, προβάλλοντας ως υποψήφιους εκείνους που γνωρίζουν ότι θα συμβολίσουν τη σχέση της οργάνωσης με το βαθύ κράτος. Εκτός από τους δύο ανώτερους αξιωματικούς που μπήκαν στο ευρωψηφοδέλτιο (Ελευθέριος Συναδινός, κορυφαίο στέλεχος των Ειδικών Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού, που αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του υποστράτηγου και είχε διατελέσει διευθυντής της Διεύθυνσης Ειδικών Δυνάμεων και Γεώργιος Επιτήδειος, τ. διευθυντής Τμήματος Χειρισμού Κρίσεων του Ευρωστρατού), υπάρχουν διάφορα άλλα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και της ΕΛ.ΑΣ. διάσπαρτα στα ψηφοδέλτια των αυτοδιοικητικών εκλογών: ο Νικόλαος Τσουμαρέλης, στρατηγός ε.α. ως υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης του Ν. Ροδόπης, ο επίσης απόστρατος Χαρίλαος Μέξας, ως υποψήφιος δήμαρχος στον Αλιμο, ο απόστρατος στρατιωτικός Κωνσταντίνος Αναγνώστου ως υποψήφιος περιφερειάρχης Ηπείρου, ο απόστρατος αστυνομικός Σπύρος Μπαρτζώκας, ως υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Πρέβεζας, ο συνταξιούχος αστυνομικός Σάββας Σπυρίδης, ως υποψήφιος περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου (βρέθηκε εκτός Αστυνομίας μετά τη δημοσίευση φωτογραφιών του, στις οποίες εμφανιζόταν να εκπαιδεύει μέλη της Χρυσής Αυγής και έχει κληθεί από τις εφέτες ανακρίτριες στις 30/5 να απολογηθεί με την κατηγορία της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση), και τέλος ως υποψήφιος περιφερειάρχης στην Κρήτη ο Γεώργιος Σπυρόπουλος, εν ενεργεία αστυνομικός, μέλος της οργάνωσης, για τον οποίο έχει διαταχθεί ΕΔΕ.

Στην ουσία, με τις υποψηφιότητες αυτές η οργάνωση «δίνει τα ρέστα της» σ’ αυτό τον ιδιότυπο εμφύλιο της δεξιάς πολυκατοικίας που προκάλεσε η ίδια με τη δημοσιοποίηση του βίντεο Μπαλτάκου. Μπορεί να «καίει» αυτά τα πρόσωπα, για τα οποία δεν ήταν μέχρι στιγμής γνωστές οι διασυνδέσεις τους με τη Χρυσή Αυγή, αλλά ταυτόχρονα δείχνει και τη δύναμή της στο εσωτερικό του συντηρητικού στρατοπέδου και τον πυρήνα του βαθέος κράτους. Αυτή είναι η εξήγηση για την υπαναχώρηση Σαμαρά και τα αλληλοσυγκρουόμενα μηνύματα που στέλνει η κυβέρνηση προς τη δικαιοσύνη και τους πολίτες.

Στο κυνήγι των συνδικάτων

Αλλά υπάρχει και μια άλλη δύναμη της οργάνωσης που πιέζει με διαφορετικό τρόπο την κυβέρνηση. Είναι η υπόγεια διασύνδεσή της με επιχειρηματικά συμφέροντα και η δράση της ως συμπληρωματικού βραχίονα των μνημονιακών πολιτικών σε κρίσιμες περιοχές της χώρας. Πιο χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Περάματος. Είναι γνωστή η αιματηρή επίθεση 50 μελών της οργάνωσης εναντίον 20 αφισοκολλητών του ΠΑΜΕ, λίγες μέρες πριν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Αποκαλύπτουμε σήμερα στοιχεία από τη συμπληρωματική κατάθεση του προέδρου του Συνδικάτου Μετάλλου Σωτήρη Πουλικόγιαννη, στην οποία γίνονται γνωστά τα αίτια και το πολιτικό πλαίσιο αυτής της επίθεσης. Στην κατάθεση αυτή ο κ. Πουλικόγιαννης τεκμηριώνει όχι μόνο το γεγονός ότι η επίθεση ήταν προσχεδιασμένη, αλλά τη συνδέει με πολύ συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα στην περιοχή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΕΔΩ

Tags: Χρυσή αυγήφασισμόςιός Tweet

View the discussion thread.