Τα αγιασμένα στυλό!

Αρθρογράφος: Νίνα Γεωργιάδου

Είναι φορές που θέλω να πω, "δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερη". Και σε χρόνο μηδέν όπου μπορώ, σε σφραγισμένα μπουκάλια, σε πλακάτ, ένα σύνθημα σε τοίχο, σε κουβέντες με φίλους, στο κομπόστ του φατσοβιβλίου, βάζω το "ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ". Γιατί με αυτή την περιρρέουσα μούχλα, αν δεν ελπίσεις κιόλας, χάθηκες.

Και φοβάμαι κιόλας! Φοβάμαι όλον αυτό τον ιμιτασιόν μεσαίωνα που επελαύνει καλπάζοντας, πάνω σε "αγιασμένα στυλό", σε καθαγιασμένες καβαλαρίες, σε πρόωρα αφυδατωμένα μυαλά νέων ανθρώπων.

Και τώρα μάλιστα με τη ζέστη, φοβάμαι διπλά τις πυρές των μαγισσών, Οπότε αφήνω τη μεγαλειώδη ρήση του Καζαντζάκη για άλλους, πιο άφοβους και λιγότερο ελπιδομανείς.

Άσε που, με τούτα και με κείνα, φουντώνει και κάτι ανεξήγητα βίαιο μέσα μου κι ας γεννήθηκα με φυσιολογικό τοκετό.

Ετικέτες: Νίνα Γεωργιάδου