Ποιους απογοήτευσε ο κ. Τσίπρας

Αρθρογράφος: Κλειώ Ιωάννου

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η επικοινωνιακή τακτική του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα του προέδρου του, να μπει σε μια διαδικτυακού επιπέδου συνομιλία με την κοινωνία, αποτελεί μια πρωτότυπη κίνηση. Όπως επίσης και ότι τα ερωτήματα τα οποία «πέρασαν» από την συντακτική ομάδα της "Αυγής" μέσα στο στούντιο, ήταν καίρια και αιχμηρά.

Αυτό όμως που επίσης δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, είναι η απογοήτευση που έσπειρε στο αριστερό τμήμα του «αμφιθεάτρου» με τις απαντήσεις του, ειδικά σε μια σειρά από

ευαίσθητα σημεία τα οποία σηματοδοτούν στοιχεία της πολιτικής ταυτότητας του παραδοσιακού ακροατηρίου του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι γεγονός, ότι στην τελική ευθεία λίγο πριν από τις εκλογές, η στρατηγική του Αλέξη Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας της αξιωματικής αντιπολίτευσης στήνεται περισσότερο κόντρα στο προηγούμενο παρά στο επόμενο που θα έρθει. Ο λόγος, είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απεύθυνση και συγκρότηση δεσμών εμπιστοσύνης με το πιο δύσπιστο τμήμα του εκλογικού δυναμικού. Οι προσεκτικές διατυπώσεις, οι ισοροπισμοί και η λείανση της εκφώνησης μιας σειράς από θέσεων ιστορικής αναφοράς για το ριζοσπαστικοποιημένο δυναμικό της κοινωνίας ωστόσο, δυσαρεστεί αρκετούς.

Αυτό, σε καμία περίπτωση δεν έχει να κάνει με τις θέσεις του για την Ευρωπαϊκή Ένωση ή για την αταλάντευτη στάση που θα κρατήσει σε περίπτωση μιας ενδεχόμενης άρνησης των δανειστών να ικανοποιήσουν τα αιτήματά της επόμενης κυβέρνησης. Είναι, σαφώς και αυτό, μεγάλο ζήτημα, αλλά η δυσαρέσκεια έχω την αίσθηση πως προκαλείται από την αναδίπλωση που διαφαίνεται –έστω και διακηρυκτικά- σε θέσεις όπως αυτή για τα διεθνή ζητήματα, τη σχέση της χώρας μας με το Ισραήλ, το ρόλο που θα έχει η Ελλάδα στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς (ΝΑΤΟ), η σχέση εκκλησίας κράτους και η ασάφεια πάνω στο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων και των επενδύσεων.

Η προτεραιότητα της αντιμνημονιακής πάλης απέναντι σε όλα τα άλλα μέτωπα και ζητήματα είναι σαφής στον τρόπο με τον οποίο φαίνεται να αρθρώνει τον άμεσο πολιτικό του λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό όμως δεν αρκεί όταν δεν εκφράζει, έστω και στο επίπεδο των συμβολισμών, το δυναμικό εκείνο που όλο το προηγούμενο διάστημα έδωσε μεγάλους αγώνες στο δρόμο, θυσίασε σε συνθήκες δύσκολες το βόλεμα μιας εκλογικής και μόνο αναμονής και ενίσχυσε τα αγωνιστικά μπλόκ, που την επόμενη μέρα θα είναι αναγκαία στο πλευρό αυτής της κυβέρνησης κόντρα στους εκβιασμούς που ενδεχομένως θα υποστεί.

Ο κ. Τσίπρας, απογοήτευσε κατά βάση αυτούς που δεν θέλουν να τον βλέπουν ως μια επιλογή του λιγότερου κακού αλλά ως μια σύγχρονη αριστερή ριζοσπαστική δύναμη που μπορεί να απελευθερώσει κοινωνικές δυναμικές και να γίνει το εφαλτήρια για μια ουσιαστική τροποποίηση του συσχετισμού δύναμης προς όφελος της πληττόμενης πλειοψηφίας.

Ετικέτες: Κλειώ ΙωάννουΣΥΡΙΖΑΤσίπρας