Πιστεύω εις έναν Αδόλφο

Tweet Κατηγορία: Κοινωνία

Γράφει ο "ΙΟΣ" της Εφ.Συν.

 

Τους πιστούς χριστιανούς υποδύονται οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής. Αλλά ο μοναδικός Σταυρός αυτής της οργάνωσης είναι ο αγκυλωτός. Και ο μοναδικός τους Μεσσίας και οδηγός, ο Γερμανός Φίρερ.   Με διαφορά λίγων βδομάδων, το ίδιο μεγάλο αμφιθέατρο της Νομικής Σχολής της Αθήνας φιλοξένησε δύο ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις. Η πρώτη είχε οργανωτή το γερμανικό Ιδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, το οποίο πρόσφατα εγκαινίασε ελληνικό παράρτημα, και έφερε τίτλο «Ο κίνδυνος του νεοναζισμού στην Ελλάδα και την Ευρώπη».   Στο πάνελ και το ακροατήριο ξεχώριζαν στελέχη του γερμανικού κόμματος Die Linke και του ΣΥΡΙΖΑ που συνεργάζονται με το Ιδρυμα. Η δεύτερη είχε ως οργανωτή το Ιδρυμα Βιβλικών Μελετών Αρτος Ζωής και έφερε τίτλο «Νεοναζιστικός παγανισμός και Ορθόδοξη Εκκλησία».   Στην εκδήλωση μίλησε ο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμος, ο θεολόγος Σταύρος Γιαγκάζογλου, ο θεολόγος-ψυχίατρος π. Βασίλειος Θερμός και ο εκπρόσωπος των οργανωτών Σταύρος Ζουμπουλάκης. Στο πυκνό ακροατήριο ξεχώριζαν αρκετοί ιερωμένοι. Στην πρώτη σειρά και ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος.   Αυτές οι δυο εκδηλώσεις, που οργανώθηκαν από τόσο διαφορετικούς πνευματικούς φορείς, είχαν, δηλαδή, ένα κοινό σημείο: την ανησυχία για την ανάπτυξη του ναζιστικού φαινομένου και την αναζήτηση τρόπων αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής.   Αλλά αν η Αριστερά ήδη προβληματίζεται για τα είδη του «αντιναζισμού», ποιο ρόλο μπορεί να παίξει (ή ήδη παίζει) σ’ αυτή την κατεύθυνση η διοικούσα Εκκλησία; Και, τελικά, ποια είναι η σχέση της ναζιστικής οργάνωσης με την ορθοδοξία και τον χριστιανισμό;     Μια σκόπιμη σύγχυση     Τι ακριβώς σημαίνει για τη Χρυσή Αυγή η σχέση της με την Εκκλησία; Η πιο επεισοδιακή μετεκλογική παρέμβαση της οργάνωσης ήταν ασφαλώς η επί μέρες επαναλαμβανόμενη βίαιη παρεμπόδιση μιας θεατρικής παράστασης με το πρόσχημα ότι είναι βλάσφημη. Κραυγάζοντας, βρίζοντας και βιαιοπραγώντας εις βάρος των συντελεστών και των υποψήφιων θεατών του έργου, οι χρυσαυγίτες κατόρθωσαν στο τέλος να το ματαιώσουν.   Είχαν δίπλα τους και μέλη παραθρησκευτικών οργανώσεων, τα οποία συνηθίζουν να πρωταγωνιστούν σε δικές τους παρόμοιες παραστάσεις, μόνο που αυτή τη φορά είχαν και «στρατιωτικό βραχίονα».   Αλλά και η επίθεση της οργάνωσης στη λαϊκή αγορά της Ραφήνας έγινε στο πλαίσιο ενός θρησκευτικού πανηγυριού, ενώ οι ναζιστές τραμπούκοι που έσπαγαν τους πάγκους των μικροπωλητών, ακολουθώντας τις διαταγές των βουλευτών Γερμενή και Ηλιόπουλου, δήλωσαν ότι στη συνέχεια επρόκειτο να ακολουθήσουν τη λιτανεία της τοπικής Παναγίας Παντοβασίλισσας που γιόρταζε εκείνο το βράδυ.   Αν σκεφτεί κανείς τους στίχους στα τραγούδια του Γερμενή, ασφαλώς θα παραξενευτεί γι’ αυτή την εκδήλωση ευλάβειας. Πώς κρατάει την εικόνα της Παναγίας σε λιτανεία ο ίδιος που τραγουδάει τους παρακάτω στίχους:   «Οι εκκλησίες μπορεί να αποφασίσουν τι θα απογίνει ο άνθρωπος στον άλλο κόσμο / Σ’ αυτό τον κόσμο εμείς, τ