Ολιγοθέσια σχολεία - Διαφύλαξή τους "ως κόρη οφθαλμού" και όχι υποβιβασμός τους, της Ελένης Μιτζιφίρη

Tweet

ΟΛΙΓΟΘΕΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΟΥΣ « ΩΣ ΚΟΡΗ ΟΦΘΑΛΜΟΥ» ΚΑΙ ΟΧΙ ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΣ ΤΟΥΣ.

Έχει αναρωτηθεί ίσως κάποιος από τους υπεύθυνους τη δουλειά που γίνεται στα ολιγοθέσια σχολεία και μάλιστα σ’ έναν νομό με τη γεωγραφική μορφολογία της Εύβοιας;

Τι αγώνας καθημερινής βάσεως από γονείς, εργαζόμενοι οι περισσότεροι και απασχολούμενοι με τη γεωργία, την πτηνοτροφία

και την κτηνοτροφία, δασκάλους που έχουν επιφορτιστεί όλη τη διαδικασία στήριξης της μορφωτικής και καθοδηγητικής διαδικασίας των παιδιών γιατί απλά οι γονείς δεν έχουν τη δυνατότητα που κάποιοι άλλοι στέρησαν από τους ίδιους στέλνοντάς τους από νωρίς στο μεροκάματο και στη δουλειά. Την εποχή που χρειάζονταν «χέρια» στην ελληνική αγροτική οικογένεια για να μεγαλώσει και να αναθρέψει τα παιδιά της.

Κι ερχόμαστε τώρα, οι δάσκαλοι των μικρών χωριών, που κρατάμε τα παιδιά που έρχονται μόνα τους σχολείο, που το μεσημέρι φεύγουν μόνα τους, αν και ευτυχώς , τον θεσμό του ολοήμερου σχολείου και τον τιμούν και βοηθιούνται και από αυτόν.

Έχει νομίζετε ο γονέας, τη βιολογική αντοχή ερχόμενος με τη δύση του ηλίου σπίτι του , να ασχοληθεί με τα μαθήματα των παιδιών του.

Πέρα από τις ασχολίες τις καθημερινές και τις ετοιμασίες για την άλλη μέρα πιστέψτε με, όσο και να θέλει δεν μπορεί να ανταπεξέλθει.

Ευτυχώς, η αδικία που έχει φέρει η κατάργηση του θεσμού του ολοημέρου στα 6/θέσια και κάτω σχολεία, σιγά-σιγά με την κατ’ εξαίρεση λειτουργία σε σχολεία μικρότερης οργανικότητας, προσπαθεί να επιφέρει την μαθησιακή ισορροπία στον μαθητικό πληθυσμό.

Αν σκεφθεί κανείς, ότι σχολεία με οργανικότητα 6/θεσίων και άνω(100 και πλέον δηλ μαθητών)βρίσκονται σε αστικά κέντρα με δυνατότητα εκμάθησης και εκτός σχολείου είτε ξένων γλωσσών είτε και ακόμη περαιτέρω στήριξης και βοήθειας στα μαθήματα της ελληνικής, καταλαβαίνετε την αδικία στα παιδιά των μικρών σχολείων που δεν δικαιολογούνται, ή αν δικαιολογούνται σπάνια καλύπτονται, με καθηγητές αγγλικής, γαλλικής, γερμανικής, πληροφορικής είτε ακόμη και εικαστικών, μουσικής και θεατρικής αγωγής.

Πολυτέλεια θα πει κανείς και ειδικά στα χρόνια της κρίσης.

Κι όμως ό χ ι. Η μάθηση και η διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας, δεν πρέπει να μπαίνει ούτε σε πολιτικές διαμάχες, ούτε σε πολιτικές αντιπαραθέσεις.

Πρέπει να είναι αυτονόητο δικαίωμα του Έλληνα πολίτη, του Έλληνα φορολογούμενου, της Ελληνικής ταλαιπωρημένης οικογένειας, της οποίας δομή και δυναμική μας «κρατάει» ακόμη ενωμένους.

Από τη μια υπάρχουν, πλειοψηφία, γονέων με φανερή την ανάγκη ύπαρξης και παραμονής του σχολείου στον τόπο κατοικίας τους και από την άλλη γονείς, με δυνατότητα μετακίνησής τους προς το πολυθέσιο σχολείο του πλησιέστερου αστικού κέντρου των παιδιών τους. Νομικά έχει το δικαίωμα αυτό ο γονέας αλλά για 1/θέσια ή 2/θέσια σχολεία και πάντα με δική του υποχρέωση μετακίνησης των παιδιών του.

Κι όμως, αν οι γονείς έτσι ονειρεύονται κάτι καλύτερο για τα παιδιά τους, επιβάλλεται οι Διευθυντές των σχολείων υποδοχής να κρατήσουν τις πόρτες κλειστές.

Κάτι τέτοιο δε γίνεται φυσικά, γιατί σκέφτονται κάποιοι να κρατήσουν ανοιχτά τα σχολεία των μικρών αγροτικών χωριών, αλλά κάποιοι άλλοι σκέφτονται πώς να βρουν τρόπους να χωρίσουν τα τμήματά τους διαιωνίζοντας και συντηρώντας το

φαινόμενο της διαρροής χωρίς να σκέφτονται τον συνάδελφο που θα αναγκαστεί εκ’ των πραγμάτων να μετακινηθεί αν, στην καλύτερη των περιπτώσεων μειωθεί οργανικά το σχολείο και δεν κλείσει με μαθηματική ακρίβεια στην πορεία.

Συνάδελφοι και αγαπητοί γονείς. Κάποιοι δάσκαλοι αγωνίζονται για κεκτημένα δικαιώματα χρόνων, όπως η εκπαίδευση και η μόρφωση των παιδιών. Κάποιοι, πίσω και κάτω από την προβιά του συνδικαλισμού και των επαναλαμβανόμενων καταστροφικών μονολόγων για την κατάντια της παιδείας, προσπαθούν αγγίζοντας εντέχνως την πιο ευαίσθητη χορδή σας, τα παιδιά σας, να σας παραπλανούν, να σας τα παρουσιάζουν όλα άσχημα και μαύρα σαν υπέρμαχοι άλλωστε οι ίδιοι της ύπαρξης πάντα «καμένης γης».

Ο συντονισμός των κινήσεων προς τη σωστή κατεύθυνση μέσα από παραγωγή έργου, στη σχολική μονάδα, σωστής ενημέρωσης και συνεργασίας με τους υπόλοιπους συνεργαζόμενους επίσημους φορείς, σύλλογος γονέων και κηδεμόνων, σχολική επιτροπή, Δήμο και διεύθυνση εκπαίδευσης, θα καταφέρουμε να ενισχύσουμε τα σχολεία για το καλό πάντα των παιδιών και από την άλλη να εξαλειφθούν φαινόμενα που δεν συνάδουν με την ιδιότητά μας, σαν εκπαιδευτικών.

Στη δύσκολα συγκυριακά εποχή που ζούμε, ας αφήσουμε τον χώρο της παιδείας

εκτός πολιτικής μάχης και ας τον εντάξουμε στο πεδίο των προσωπικών μαχών και αγώνων του εκάστοτε υπεύθυνου σχολικής μονάδας.

Μιτζιφίρη Ελένη

Διευθύντρια 5/θεσίου Ολοήμερου Δημοτικού

Σχολείου Αγίου Ιωάννη- Αλιβερίου.

Tags: ολιγοθέσιο σχολείοολοήμερο δημοτικόΕλένη Μιτζιφίρη Tweet Share on

View the discussion thread.