Οι "καλά τους κάνανε" τουρίστες, του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη

Σαν τα στεφάνια που καταθέτει η Χρυσή Αυγή στους τόπους μαρτυρίου, στο Κοντομαρί, στο Δίστομο, στο Μεσόβουνο, στα Γιαννιτσά, στον Χορτιάτη. Με τον εκπρόσωπό της σε στάση προσοχής να απονέμει τιμή στα αθώα θύματα, ενόσω κλείνει συνωμοτικά το μάτι στους ξένους και ντόπιους θύτες. Μια "μεγαλόψυχη" χειρονομία "συμφιλίωσης" στην καθημερινή μάχη των σημείων, που έλκει την καταγωγή της από τον "καλά τους κάνανε τουρίστα" του Γιώργου

Ιωάννου μπροστά στα φρεσκοσκαμμένα μνήματα των Καλαβρύτων, και υλοποιεί επιτυχέστερα την ιδεολογική της λειτουργία απ' ό,τι οι εκδηλώσεις μίσους στο Γράμμο και στο Βίτσι.

Γιατί, ως γνωστόν, το να καμώνεσαι ότι τιμάς τον νεκρό που εχθρεύεσαι είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασύρεις την επέτειο της μνήμης του.

Δεν θυμάμαι άλλη επέτειο του Πολυτεχνείου σε τόσο εχθρικό και αφιλόξενο κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον. Ούτε όταν η αστυνομία του Ράλλη επιβεβαίωνε στα κεφάλια της Σταματίνας Κανελλοπούλου και του Ιάκωβου Κουμή τη συνέχεια του χουντικού κράτους ούτε όταν διαλύονταν στα χυμένα μυαλά του Μιχάλη Καλτεζά οι ψευδαισθήσεις της παπανδρεϊκής αλλαγής.

Αναρωτιέμαι αν ο αγορητής του κοινοβουλίου που ανακάλυψε δυνάμει τρομοκράτες πίσω από τους διαδηλωτές, αν τα κλεισμένα μικρόφωνα της Βουλής προς απαγόρευση του ενοχλητικού αντιλόγου, αν η εκφοβιστική επίδειξη κρατικής βίας στα σπασμένα κεφάλια των φοιτητών, αν το προληπτικό κλείσιμο πανεπιστημιακών σχολών, αν η αφόρητη αστυνομοκρατία του αθηναϊκού κέντρου, αν το ναπολεόντειο ύφος κάποιων πρυτάνεων, αν η συντεταγμένη μονοφωνία των συστημικών μέσων ενημέρωσης περιποιούν τιμή στη μνήμη των νεκρών του Πολυτεχνείου ή στο τεντωμένο χέρι του Ντερτιλή που σημαδεύει με το περίστροφο το κεφάλι του Μιχάλη Μυρογιάννη – και επαίρεται μετά για την ευστοχία του.

Ο διασυρμός βέβαια του Πολυτεχνείου καλά κρατεί εδώ και δεκαετίες. Αλλά ειδικά φέτος το λουλουδάκι που θα αποτεθεί από ορισμένους πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής στο κομμένο κεφάλι της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας, αν δεν έχει μια υπόγεια ομοιότητα με τα στεφάνια της Χρυσής Αυγής, αποτελεί τη συμβολική πράξη ενταφιασμού ενός ενοχλητικού πτώματος, που επανέρχεται τον τελευταίο καιρό πιο ζωντανό από ποτέ άλλοτε – για άλλους σαν εφιάλτης και για άλλους σαν ελπίδα.

ΠΗΓΗ: http://ixnilasies.blogspot.gr/

Tags: επέτειος Πολυτεχνείου17 νοέμβρηΠαναγιώτης Χατζημωυσιάδης Tweet

View the discussion thread.