Μ-Λ ΚΚΕ: Η επιχείρηση ασύστολης δημαγωγίας και παραπλάνησης για "καθαρή έξοδο" ακυρώνεται από την ίδια την πραγματικότητα

Καθώς πλησιάζουμε στον Αύγουστο, το αφήγημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την υποτιθέμενη καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, την κρίση και την επιτροπεία διαψεύδεται από τις εξελίξεις. Η επιχείρηση ασύστολης δημαγωγίας και παραπλάνησης του λαού ακυρώνεται από την πραγματικότητα.

Η κυβερνητική προπαγάνδα προσαρμόζεται και προσπαθεί απεγνωσμένα να προετοιμάσει το έδαφος για να δικαιολογήσει την πασιφανή πλέον διαιώνιση της μνημονιακής βαρβαρότητας. Παράλληλα με τις θριαμ­βολογίες για το πρωτογενές πλεόνασμα του πρώτου διμήνου

του 2018 που υπερέβη, κατά πολύ, το στόχο, μαζί με τους κομπασμούς περί "ανάκαμψης" και "δίκαιης ανάπτυξης", οι δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων πως "δεν θα περάσουμε αυτόματα στον παράδεισο" πληθαίνουν.

Το επερχόμενο κύμα των 88 προαπαιτούμενων της τέταρτης αξιολόγησης -μετά τα 110 της προηγούμενης- έρχεται να πλήξει ξανά τα πλατιά εργατολαϊκά στρώματα, να διευρύνει τη φτωχοποίηση και εξαθλίωσή τους, να κλιμακώσει τη μνημονιακή επέλαση. Και ακολουθεί πληθώρα αντιλαϊκών μέτρων που έχουν ήδη ψηφιστεί και δεν έχουν εφαρμοστεί ακόμη. Η πλήρης κατάργηση του ΕΚΑΣ, οι νέες μειώσεις των συντάξεων και του αφορολόγητου, η αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών που θα επιβαρύνει τις λαϊκές συνοικίες κ.ά. είναι μπροστά μας, μετά το τέλος του Τρίτου Μνημονίου.

Όσο για το περίφημο μεταμνημονιακό "αναπτυξιακό πρόγραμμα", μάταια προσπαθεί η κυβέρνηση να το παρουσιάσει σαν το "δικό της πρόγραμμα" για την "επιστροφή στην κανονικότητα". Κορδώνεται, μάλιστα, πως θα είναι επιτέλους(!) "ελληνικής ιδιοκτησίας". Στην πραγματικότητα, καταστρώνεται κάτω από την άγρυπνη εποπτεία και τις εντολές των δανειστών, διασφαλίζοντας τη νεοαποικιακή υποδούλωση της χώρας και του λαού.

Οι δεσμεύσεις είναι συγκεκριμένες, έχουν αναληφθεί, και σε αυτές έχει συναινέσει και ευθυγραμμιστεί η εγχώρια οικονομική ολιγαρχία και σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό της. Η χώρα θα είναι κάτω από ενισχυμένη εποπτεία μέχρις ότου το 75% των δανείων επιστραφεί – κάτι που τοποθετείται χρονικά, με τα σημερινά δεδομένα και την πιο αισιόδοξη εκτίμηση, γύρω στο 2060!

Όλοι οι παράγοντες της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας -βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, μεγαλοξενοδόχοι, μεγαλέμποροι κ.ο.κ.-, με έμφαση, επαναλαμβάνουν ότι όλα τα μνημονιακά μέτρα που συρρίκνωσαν μισθούς και κατάργησαν εργατικά δικαιώματα και ελευθερίες, θα παραμείνουν σε ισχύ και μετά τον Αύγουστο.

Όλοι οι εκπρόσωποι της ΕΕ, της ΕΚΤ, του ESM και του ΔΝΤ αποσαφηνίζουν, κατηγορηματικά, ότι η λεηλασία της χώρας και του λαού θα συνεχιστεί και διατυμπανίζουν πως η επιτροπεία δεν τελειώνει, σε καμιά περίπτωση, με την ολοκλήρωση του Τρίτου Μνημονίου. Μετά το γερμανικό "κενό", μάλιστα, λόγω της μεγάλης καθυστέρησης στο σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνησης, ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός Οικονομικών Όλαφ Σολτς έσπευσε να διευκρινίσει πως θα συνεχίσει την "πολιτική σταθερότητας" του προκατόχου του, του γνωστού Σόιμπλε. Οι γερμανοί ξανάρχονται!

Και αυτή η περίφημη διευθέτηση του χρέους, την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανήγαγε σε υπέρτατο εθνικό στόχο, εξελίσσεται σε όχημα σκληρών εκβιασμών και διαρκούς ιμπεριαλιστικής επέμβασης. Όποιος συμβιβασμός μεταξύ των δανειστών (ΕΕ και ΔΝΤ) και αν επιτευχθεί, θα προϋποθέτει και θα απαιτεί απαρέγκλιτη τήρηση των μέχρι τώρα μνημονιακών δεσμεύσεων και νέο πρόγραμμα με αδιανόητους ρυθμούς ανάπτυξης και πλεονάσματα.

Τα αδιέξοδα του αστικού πολιτικού συστήματος

Το ελληνικό αστικό πολιτικό σύστημα, πλήρως απαξιωμένο στη συνείδηση του λαού, βρίσκεται σε μεγάλη κρίση και αστάθεια. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αντιμετωπίζει την αυξανόμενη λαϊκή απαξίωση, δυσαρέσκεια και οργή. Οι προσπάθειες του Α. Τσίπρα να επιβραδύνει την πολιτική της φθορά, να κλείσει το ενδοκυβερνητικό ρήγμα ανάμεσα στα δυο συγκυβερνώντα κόμματα, να εξομαλύνει τις αντιθέσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και να σταθεροποιήσει, τελικά, την εύθραυστη και οριακή κυβερνητική πλειοψηφία, συναντούν πλέον δυσκολίες.

Ιδιαίτερα οι τελευταίες εξελίξεις με το όνομα της πΓΔΜ και τη σύλληψη και φυλάκιση των δυο Ελλήνων στρατιωτικών, οι γενικότεροι κυβερνητικοί χειρισμοί στο μέτωπο της ελληνοτουρκικής κρίσης, η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ για τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών, το ζήτημα Ιβάν Σαββίδη, δημιουργούν εντάσεις, τριβές και αποκλίνουσες πορείες μεταξύ των δυο κυβερνητικών εταίρων και δοκιμάζουν σοβαρά την κυβερνητική συνοχή. Το μέλλον και η διάρκεια της ανθεκτικής μέχρι τώρα κυβερνητικής συνεργασίας δεν μπορούν να προδιαγραφούν.

Το «προοδευτικό προσκλητήριο» που έχει απευθύνει ο Α. Τσίπρας στην Κεντροαριστερά και η προτροπή του, την ώρα που το ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, να "πάρουν στρατηγικές αποφάσεις για την επόμενη μέρα", η επισήμανση σε αυτό του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Γιάννη Δραγασάκη, ότι "τώρα μετά τα μνημόνια οι διαχωριστικές γραμμές μνημόνιο-αντιμνημόνιο υποχωρούν και επανέρχονται αξιακές διαχωριστικές γραμμές, η πρόοδος και η συντήρηση", επιχειρούν να δημιουργήσουν γέφυρες συνεργασίας και συνθήκες προσεταιρισμού του χώρου αυτού ώστε να λειτουργήσει συμπληρωματικά σε ενδεχόμενο μελλοντικό_κυβερνητικό σχήμα με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η γενικευμένη κρίση και σήψη του αστικού πολιτικού συστήματος -του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανόμενου πλέον- και τα μεγάλα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει καθώς τα κόμματα του νέου δίπολου (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ) δεν διασφαλίζουν -κατά τα φαινόμενα- αυτοδυναμία στις επικείμενες εκλογές, οδηγούν τα αστικά και ιμπεριαλιστικά επιτελεία να εντείνουν τις πολιτικές διεργασίες, προσπαθώντας να δημιουργήσουν αξιοποιήσιμες πολιτικές εφεδρείες για να χειραγωγήσουν τις πολιτικές εξελίξεις, ώστε να μη διαταραχθεί η αντιλαϊκή επέλαση.

Η απόπειρα ανασύστασης της Κεντροαριστεράς, ύστερα από πολύχρονες και επίμονες προσπάθειες ισχυρών κέντρων εξουσίας, σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται. Η τρέχουσα κατάληξη των διεργασιών αυτών, το περίφημο Κίνημα Αλλαγής, παρά τους αρχικούς πανηγυρισμούς από ισχυρούς ρυθμιστές του αστικού πολιτικού σκηνικού περί "ολικής επαναφοράς" της σοσιαλδημοκρατίας, δείχνει ήδη, εν τη γενέσει του, συμπτώματα μεγάλης κρίσης και αυξανόμενης απαξίας.

Η όποια δυναμική εμφανίστηκε στην αρχή -κάτω από ισχυρές παρεμβάσεις πριμοδότησής του- εξανεμίστηκε. Η πανσπερμία κομμάτων, κομματιδίων και επίδοξων αρχηγών που το συναπαρτίζουν, τεχνητά συγκολλημένων με βασικό κορμό το αμετάκλητα ευτελισμένο ΠΑΣΟΚ, με τις ίντριγκες και τις αλληλοϋπονομεύσεις να επικρατούν και τις αναπόφευκτες ισορροπίες να είναι εξαιρετικά εύθραυστες, καταδικασμένο να παράγει ιδεολογική και πολιτική θολούρα και διχασμένο ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν δημιουργεί δεδομένα και εγγυήσεις ομαλής πολιτικής πορείας και επιτυχούς έκβασης.

Ο συμπληρωματικός του ρόλος σε μελλοντικά κυβερνητικά σχήματα εξουσίας αποτελεί το στοιχείο που ενώνει και διχάζει ταυτόχρονα την καιροσκοπική συγκρότησή του.

Η απάντηση στο δίλημμα ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σίγουρα περιπετειώδης.

Μ-Λ ΚΚΕ