Και τώρα τι γίνεται; του αιρετού Ιωάννη Βλάνδου

Ανακοινώσεις

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;

Του αιρετού Ι. Βλάνδου

Με το φόβο μην διαταραχθεί η ομαλή διεξαγωγή των Πανελλαδικών, το Υπουργείο αφού πρώτα επιστράτευσε προληπτικά τους καθηγητές στη συνέχεια αποφάσισε να τους απασχολήσει σχεδόν όλους στη διαδικασία των εξετάσεων, έτσι ώστε να τους τρομοκρατήσει και να έχει τον ασφυκτικό τους έλεγχο ανά πάσα στιγμή. Και εδώ μπαίνουν τα εξής ερωτηματικά.

Το Υπουργείο δεν θεωρεί ικανή από μόνη της την επιστράτευση για να γίνουν οι εξετάσεις; Θεωρεί πως οι καθηγητές δεν θα υπακούσουν;Χρειάζονται όλοι αυτοί οι εκπαιδευτικοί για τη διεξαγωγή των Πανελλαδικών;

3. Πως θα καλυφθεί το κόστος έστω αυτής της πενιχρής αποζημίωσης τόσων πολλών ανθρώπων;

4. Πως ξαφνικά θα βρεθούν όλα αυτά τα χρήματα;

5. Γιατί αυτά τα χρήματα αφού υπάρχουν δεν διατέθηκαν στα σχολεία για λειτουργικές ανάγκες στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς;

6. Πως θα γίνουν οι ενδοσχολικές εξετάσεις των σχολείων που δεν είναι εξεταστικά κέντρα για την Α και Β λυκείου (οι οποίες γίνονται παράλληλα) αφού οι καθηγητές απασχολούνται στις Πανελλαδικές; Πως μπορούν καθηγητές ταυτόχρονα να βρίσκονται στην επιτήρηση των Πανελλαδικών, στην εξέταση των φυσικώς αδυνάτων, στην επιτήρηση των ενδοσχολικών, στην επιτροπή εξεταστικού κέντρου και στο βαθμολογικό; Πως μπορούν οι καθηγητές των απογευματινών ή βραδινών σχολείων το πρωί να βρίσκονται στις Πανελλαδικές και το απόγευμα να είναι στο σχολείο τους για τις ενδοσχολικές; Υπάρχουν συγκεκριμένα παραδείγματα συναδέλφων που ενώ είναι στην επιτροπή των εξεταστικών, ταυτόχρονα με νεώτερο έγγραφο έχουν κλιθεί και ως επιτηρητές στο ίδιο κέντρο, αλλά και ως εξεταστές των φυσικώς αδυνάτων.

Μέσα στην πρεμούρα «μαντρώματος» του επιστρατευμένου κλάδου, αυτά είναι αστεία πράγματα και δείχνουν πανικό .

Και εδώ μπαίνει επίσης ένα άλλο κεφαλαιώδες ερώτημα.

Οι εξετάσεις κινδυνεύουν από τους καθηγητές; Η απάντηση είναι πως οι εξετάσεις κινδυνεύουν από συγκεκριμένες πολιτικές των εκάστοτε κυβερνόντων.

Φθάσαμε ως εδώ γιατί το Υπουργείο επέλεξε το χρόνο. Γνωρίζοντας πως οι καθηγητές θα αντιδράσουν όχι για τις δύο επιπλέον ώρες, αλλά για τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν με το δίωρο (απολύσεις, μεταθέσεις), ¨πόνταρε¨ στον κοινωνικό αυτοματισμό, λόγω του φετίχ των Πανελλαδικών εξετάσεων. Όταν διαπίστωσε πως ο κλάδος στη συντριπτική του πλειοψηφία ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει να περάσουν τα σχέδια του Υπουργείου (είδαμε πρωτόγνωρη συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις και συντριπτικές ομόφωνες αποφάσεις για αγώνα), έδειξε για άλλη μια φορά το αντιδημοκρατικό του πρόσωπο επιστρατεύοντας προληπτικά όλο τον κλάδο των καθηγητών.

Και εδώ μπαίνουν άλλα ερωτηματικά.

Αφού ο κλάδος ψήφισε στις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ συντριπτικά υπέρ της απεργίας γιατί τελικά αυτή δεν έγινε; Η δικαιολογία ότι δεν μπορούσε να συρθεί ο κλάδος η ο κάθε απεργός σε περιπέτειες λόγω της επιστράτευσης η οποία ήταν ήδη γνωστή, δεν μπορεί να σταθεί, γιατί ο καθένας όταν ψηφίζει ,όλα αυτά, θεωρητικά, τα λαμβάνει υπόψη του. Οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ που ψήφισαν απεργία, είχαν υποχρέωση στη συνέλευση των προέδρων να ψηφίσουν απεργία άνευ όρων. Αυτή ήταν η εντολή που είχαν από τις συνελεύσεις. Όλα τα υπόλοιπα είναι για κατανάλωση. Τα δεδομένα ήταν εξ αρχής γνωστά.

Η πρόταση « και τώρα πρακτικά τι κάνουμε» που έκανε η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ στη συνέλευση των προέδρων, έπρεπε να είχε μπει, στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ, για να αποφασίσει ο κόσμος έχοντας κατά νου και αυτό το δεδομένο. Ποιός μπορεί να πείσει τον κακοπροαίρετο ότι αυτό δεν έγινε είτε από κακή εκτίμηση, που σημαίνει ότι το ΔΣ είναι ανίκανο, είτε από σκοπιμότητα που σημαίνει ίσως πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των συναδέλφων. Και οι δύο εκδοχές οδηγούν σε παραίτηση. Αυτός είναι ο δρόμος της αξιοπρέπειας για την οποία ολόκληρος ο κλάδος αγωνίζεται.

Tags: αιρετόςΙωάννης Βλάνδος