Η.Λιβάνης στο alfavita.gr: Σέβομαι τον Ανδρέα Παπανδρέου, όμως το ΠΑΣΟΚ έχει υποστεί πλήρη αλλοτρίωση

Συνέντευξη του Ηλία Λιβάνη, υποψηφίου με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β' Αθήνα, στο alfavita.gr και την Κλειώ Ιωάννου

1) Κύριε Λιβάνη στις επερχόμενες εκλογές θα είστε υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Β’ περιφέρεια της Αθήνας. Πώς πήρατε την απόφαση να μετέχετε στον πολιτικό στίβο;

Καταρχάς θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι το οποίο κρίνω αναγκαίο. Δεν είμαι ένας επαγγελματίας πολιτικός. Από το πρωί μέχρι το βράδυ βρίσκομαι στο κτήριο των εκδόσεων στην οδό Σόλωνος, αγαπάω το βιβλίο και πάνω σε αυτό έχω αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Δραστηριοποιούμαι στον εκδοτικό κλάδο τα τελευταία τριάνταπέντε χρόνια και γνωρίζω από πρώτο χέρι τις προκλήσεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πραγματική οικονομία, η αγορά. Οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίες και μεσαίες επιχειρήσεις χτυπήθηκαν ανελέητα από τις υφεσιακές πολιτικές, οι οποίες βαπτίστηκαν «πρόγραμμα διάσωσης». Η αλήθεια είναι ότι στα χρόνια της μνημονιακής πραγματικότητας, όλοι αυτοί οι άνθρωποι δέχθηκαν μια επίθεση, επιχειρήσεις έκλεισαν, κόποι μιας ζωής εξαϋλώθηκαν και πολλοί σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι καταδικάστηκαν σε μια κατάσταση αναξιοπρέπειας. Ποτέ μου δεν φανταζόμουν ότι θα μετείχα στον πολιτικό στίβο ως υποψήφιος, παρά το γεγονός ότι ήμουν έντονα πολιτικοποιημένος από τα μαθητικά μου χρόνια. Αλλά δυστυχώς νιώθω ντροπή για ότι έχει συμβεί στη πατρίδα μας. Νιώθω λοιπόν την ανάγκη να μιλήσω για όσα βιώσαμε όλοι όσοι δραστηριοποιούμαστε στην πραγματική οικονομία. Γιατί δυστυχώς τα προβλήματα μας δεν έχουν εισακουσθεί. Η αγορά δεν είναι μόνο στατιστικές παρατηρήσεις, τραπεζικές αναλύσεις και άκρατη χρεομετρία. Οι άνθρωποι δεν είμαστε αριθμοί και δεν μας αξίζει όλο αυτό, γιατί δουλέψαμε πολύ σκληρά για να πετύχουμε το οτιδήποτε. Και ότι πετύχαμε, κόποι χρόνων, το είδαμε να χάνετε μέσα σε πέντε χρόνια. Αυτό δεν ήταν διάσωση, ήταν η απόλυτη καταστροφή. Το 2010 με την έναρξη του προγράμματος «διάσωσης» το χρέος της χώρας μας ήταν στο 125% του ΑΕΠ. Σήμερα είναι στο 185% του ΑΕΠ. Θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν «μην μας σώνετε άλλο».

2) Μέσα σε αυτή τη σύντομη προεκλογική περίοδο, ποιό είναι το κλίμα που επικρατεί, τι αντιμετωπίσατε κατά την προεκλογική σας εκστρατεία και τη περιοδεία σας στην περιφέρεια σας;

Η Β’ εκλογική περιφέρεια της Αθήνας είναι και η μεγαλύτερη της χώρας, με ενάμισι εκατομμύριο ψηφοφόρους και τριάντατέσσερις δήμους. Δυστυχώς για την κατάσταση που επικρατεί στις γειτονιές μας ισχύει η φράση «η εικόνα μιλάει από μόνη της». Μια βόλτα μόνο να κάνει κάποιος στο Μοσχάτο, στο Περιστέρι, στην Πετρούπολη, στην Αργυρούπολη, στην Νέα Ιωνία, θα καταλάβει για τι κατάσταση μιλάμε. Λουκέτα, απογοήτευση, άνθρωποι που νιώθουν προδομένοι. Θα μπορούσε να πεί κανείς ότι έχει παγιωθεί μια κατάσταση «εθνικής κατάθλιψης». Αυτή η κατάσταση δεν έχει πλήξει όμως μόνο τις συνοικίες που αποτελούσαν των πυρήνα του κόσμου της εργασίας στην Αττική. Ας δούμε και στον βόρειο τομέα τι γίνεται. Στα Βριλήσσια, στο Ηράκλειο, την Κηφισιά και το Μαρούσι, ακόμη και στην Γλυφάδα στα νότια. Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Και μέσα σε όλα αυτά γινόμαστε θεατές σε μια εκστρατεία φόβου και προπαγάνδας άνευ προηγουμένου. Ξεπέρασαν ακόμη και την προσπάθεια τρομοκράτησης του λαού που είχε λάβει χώρα στις εκλογές του 2012. Μιλάνε για δραχμή, για Grexit, για αστάθεια, για αποτυχία. Όμως δεν χρειάσθηκε να κάνουμε το οτιδήποτε. Ήδη τους «άδειασαν» κορυφαίοι παράγοντες σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Πληθαίνουν τα δημοσιεύματα στον ξένο τύπο για αλλαγή στην Ευρώπη με μια ενδεχόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο τρόμος δεν πέρασε, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να νικήσει την ελπίδα. Αυτό λοιπόν είναι το πιο σημαντικό για μας. Να αλλάξει η ψυχολογία, να επιτευχθεί μια αλλαγή ικανή να εμπνεύσει την ελληνική κοινωνία, μια εθνική στρατηγική για το παραγωγικό μας μοντέλο ως χώρα.

3) Δεδομένης της σχέσης του πατέρας σας με τον Ανδρέα Παπανδρέου και την γενικότερη πορεία της οικογένειας σας στα πολιτικά πράγματα, εύλογα θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς γιατί θέτετε υποψηφιότητα με τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι με το ΠΑΣΟΚ;

Το συγκεκριμένο ερώτημα μου έχει τεθεί ξανά κατά τη διάρκεια της σύντομης αυτής προεκλογικής περιόδου, αλλά καλό είναι να ξεκαθαρίσω και εγώ ορισμένα πράγματα. Σέβομαι και τιμώ τον πατέρα μου και την πορεία του. Σέβομαι και τιμώ τον Ανδρέα Παπανδρέου. Θεωρώ όμως πως η παράταξη την οποία ίδρυσαν από κοινού μαζί με άλλους αγωνιστές του δημοκρατικού χώρου έχει υποστεί μια πλήρη αλλοτρίωση. Αρκεί να διαβάσει κανείς τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, για να καταλάβει πως το σημερινό ΠΑΣΟΚ, καθώς και τα κόμματα που ευαγγελίζονται πως βρίσκονται στο χώρο της κεντροαριστεράς, δεν έχουν καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες που μπόλιασαν αυτόν τον χώρο στο ξεκίνημα του. Δυστυχώς αποτελούν δεκανίκια της ακραία νεοφιλελεύθερης Νέας Δημοκρατίας, δίχως πατριωτικό λόγο, με μοναδική αποστολή την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ευρωιερατείου. Ο λόγος τους είναι κενός, άνευ επιχειρημάτων και το μόνο το οποίο κάνουν είναι να τρομοκρατούν την κοινωνία μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δυστυχώς τα επιχειρήματα τους δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, την οποία δεν γνωρίζουν, δεν κυκλοφορούν στην αγορά, δεν έχουν επαφές με την κοινωνία. Επίσης, όσον αφορά την δική μου στάση, πιστεύω ότι αν δείτε τα πρωτοσέλιδα του εντύπου «Επίκαιρα», θα καταλάβετε πως από την πρώτη στιγμή αντιτάχθηκα μαζί με τους συνεργάτες μου απέναντι στην επίθεση που εξαπέλυσαν συγκεκριμένα κέντρα προς την πατρίδα μας. Ήδη από την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου διαχώρισα την θέση μου και βρέθηκα απέναντι, γιατί ήξερα πως όλα αυτά τα μέτρα «διάσωσης» είχαν ως στόχο να καταστρέψουν όχι μόνο την οικονομία μέσα από τη λιτότητα, αλλά πάνω απ’όλα είχαν ως στόχο την υποταγή της ελληνικής κοινωνίας σε μια νέα, άγρια και ακραία νεοφιλελεύθερη πραγματικότητα. Θα έπρεπε να ξέρουν όμως πως οι Έλληνες είμαστε υπερήφανος λαός και ξέρουμε πολύ καλά πότε να λέμε «όχι». Η αλήθεια είναι αυτή, η πολιτική τους απέτυχε και αποτελούν ήδη παρελθόν.