Για τη θεσμική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος

Tweet Κατηγορία: ΆρθραΑρθρογράφος: Μιχάλης Κουρουτός

 

Αθήνα, 20/11/2012

ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΜΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

ΟΙ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Οι αλλαγές στην πολιτική γεωγραφία και η μεταβολή των συσχετισμών στη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων, επιβεβαιώνουν και επιπροσθέτως

επικαιροποιούν το αίτημα για μια ριζική αλλαγή των δομών, της νοοτροπίας καθώς και του αξιακού πλαισίου μέσα στο οποίο κινήθηκε τα τελευταία χρόνια το συνδικαλιστικό κίνημα. Σ΄ αυτή την ιστορική συγκυρία,  ο οργανωμένος χώρος του κόσμου της εργασίας οφείλει να διαμορφώσει τους όρους της εκ βάθρων θεσμικής ανασυγκρότησης ολόκληρου του συνδικαλιστικού χάρτη με στόχο τον εξορθολογισμό, την πολιτική εξυγίανση, την υπέρβαση των δεινών που η παρακμή της μεταπολίτευσης επέφερε στον τόπο.

Στοιχεία όπως η διαφθορά, η γραφειοκρατικοποίηση, η παθητική εξάρτηση από τους κομματικούς μηχανισμούς, η αδιαφάνεια, οι συνδικαλιστικές επετηρίδες, η λογική των «ημετέρων», η ουσιαστική αδρανοποίηση των θεσμικών οργάνων και διαδικασιών, η περιφρόνηση των θεσμών και των καταστατικών αρχών αποτελούν μερικά μόνο από τα εμφανή συμπτώματα που πλήγωσαν το συνδικαλιστικό κίνημα όλα αυτά τα χρόνια και το οδήγησαν σε μια παθητική ταύτιση με τα τεκταινόμενα στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Σήμερα που η κρίση βαθαίνει, που η ανεργία, η φτώχεια, η αποστέρηση, η  περιθωριοποίηση και  η αποδόμηση του κράτους πρόνοιας  κερδίζουν  έδαφος, γινόμαστε μάρτυρες της θεμελίωσης μιας κοινωνίας της ζούγκλας με τις ευλογίες της τρόικας και των ντόπιων εκφραστών της.

Αντί λοιπόν στην κρίση αυτή το συνδικαλιστικό κίνημα να αντιταχθεί με σθένος και ορμή αποτελώντας τη νέα μορφή πρωτοπορίας για τη χώρα, συμπεριφέρεται αμυντικά αδυνατώντας να διαμορφώσει από θέση ισχύος τους όρους μιας νέας κοινωνικής  συμφωνίας προς όφελος των εργαζομένων και του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου. Και το χειρότερο; Καθημερινά βλέπουμε τη  συνδικαλιστική πυκνότητα να μειώνεται, το εργατικό μέτωπο να αποδυναμώνεται, τους πολίτες να στρέφονται σε ακραίες θέσεις, σε πολιτικά  και ιδεολογικά αδιέξοδους δρόμους.

Η ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Είναι λοιπόν η στιγμή το οργανωμένο κίνημα των εργαζομένων να ανακαταλάβει τον κοινωνικό χώρο που ιστορικά του αναλογεί σε τούτες τις δύσκολες μέρες που διάγει ο τόπος.

Να γίνει εκ νέου ο γνήσιος εκφραστής του δίκαιου αγώνα των κοινωνικά αδύναμων, των ανέργων και των νέων, των μισθωτών και των ελαστικά εργαζόμενων.

Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει μόνο με ευχολόγια και καταστατικά μανιφέστα. Είναι η ώρα που οφείλουμε έμπρακτα να αποδείξουμε ότι ήρθε η ώρα της μεγάλης αλλαγής, της ανατροπή