Φρούδες ελπίδες; Απάντηση σε άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη, του Γιώργου Τσούπρα

Tweet

Φρούδες ελπίδες;

Απάντηση σε άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη.

Διαβάζοντας το Βήμα της Κυριακής 15/9, σταμάτησα με δέος λίγο πριν το τέλος, στο άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη «Απόφαση εκτροπής». Το δέος προκλήθηκε από την υπεραπλουστευτική εξήγηση των κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών, τις οποίες θέτει απλώς στην υπηρεσία μιας απόφασης για εκτροπή που πάρθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να καταλήξει σε εμφύλιο πόλεμο.

Κυρίως

η καταληκτική ερώτησή του «να γίνουν τυχοδιώκτες οι δάσκαλοι;» με χτύπησε κατακέφαλα! Δηλαδή κάθε κλάδος ο οποίος πλήττεται από την κρίση και αγωνίζεται με αιτήματα για τη διόρθωση των αδικιών, καταντάει τυχοδιωκτικός; Μήπως η απεργία δεν είναι συνταγματικό δικαίωμα; Ή ακόμη περισσότερο μήπως η κατάσταση στην παιδεία και την κοινωνία είναι σε τέτοια άριστη κατάσταση που η απεργία των λειτουργών της θα της κάνει κακό; Δε νομίζω!

Έχω την ελπίδα ότι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας καθηγητής σήμερα. Και οι δυσκολίες αυτές δεν έχουν να κάνουν με το ποιόν της δουλειάς του, όσο με τις συνθήκες που επικρατούν στην εκπαίδευση σε διοικητικό και οργανωτικό επίπεδο.

Έχω την ελπίδα ότι θα δοθεί σημασία στη δυσλειτουργία τμημάτων με 27 μαθητές, ιδίως στο Λύκειο, στην αναγκαστική μετακίνηση μαθητών σε άλλα σχολεία εξαιτίας της μη συμπλήρωσης των κατευθύνσεων λόγω της αγκύλωσης του υπουργείου, στη μεταγραφή μαθητών των ΕΠΑΛ σε άλλους τομείς από αυτούς που επέλεξαν, λόγω της διαθεσιμότητας των καθηγητών τους, στη σχολική απόρριψη που προωθείται με το εξεταστικοκεντρικό σύστημα που προτείνει το υπουργείο και που προωθεί περαιτέρω την αμάθεια και την ανεργία.

Έχω την ελπίδα ότι θα ακουστώ ευνοϊκά όταν αναφέρομαι στην απουσία οποιασδήποτε υποδομής στα σχολεία για την εργασία μου σʼ αυτά, την ανυπαρξία γραφείων εργασίας, υπολογιστών, εκτυπωτών, φωτοτυπικών και χαρτιού, τηλεφώνων, αξιοπρεπών τουαλετών, κλιματιστικών, όρων απαραίτητων για την καλή λειτουργία οποιασδήποτε υπηρεσίας, συνθήκες που καθιστούν την εργασία μου στο σχολείο περισσότερο περιπέτεια παρά δουλειά.

Έχω την ελπίδα ότι θα γίνει κατανοητή η δυσκολία του καθηγητή, που έχει κάτω από οκτώ ή δέκα έτη υπηρεσίας (κατά μέσο όρο), να μετακινείται κάθε χρόνο και σε άλλο σχολείο, σε άλλη πόλη, σε άλλο νησί, σε άλλη επαρχία ή ακόμη και σε μεγάλες αποστάσεις εντός του ίδιου νομού (σε απόσταση 150 χλμ. πηγαινέλα καθημερινά όπως στην περίπτωσή μου) κι όλα αυτά με μισθό από 650-850 ευρώ, χωρίς την παραμικρή πρόβλεψη για έκπτωση στις συγκοινωνίες ή κάποια οδοιπορικά και χωρίς την οποιαδήποτε σκέψη για μετάθεση σε σχολείο κοντά στον τόπο μόνιμης διαμονής του, λόγω της πολιτικής που ξεκίνησε από την Διαμαντοπούλου και καταργεί εντελώς τις μεταθέσεις ακόμη κι όταν υπάρχουν κενά.

Έχω την ελπίδα ότι θα καταλάβουν οι δημοσιογράφοι την αγωνία μου, όταν δεν γνωρίζω φέτος σε ποιο σχολείο θα διδάξω, αφού τίποτε δε γίνεται στην ώρα του, οι τοποθετήσεις έχουν κολλήσει, οι υποχρεωτικές μετακινήσεις που ευαγγελίζεται το υπουργείο δεν έχουν ολοκληρωθεί μέσα Σεπτεμβρίου, αποσπάσεις δεν έγιναν καθόλου. Την ίδια στιγμή άλλοι έγγαμοι συνάδελφοι δε γνωρίζουν σε ποια πόλη θα νοικιάσουν σπίτι, σε ποιο σχολείο θα πάνε τα παιδιά τους ή σε ποια γιαγιά θα τα αφήσουν, μέχρι να καταλήξει η υπηρεσία για το που θα τους στείλει. (Παράδειγμα αποτελούν 60 συνάδελφοι στη Σάμο και την Ικαρία).

Έχω την ελπίδα ότι οι 2000 και πλέον συνάδελφοι που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα δεν θα ριχθούν στον καιάδα της ανεργίας ή της ωρομισθίας, εγκαινιάζοντας ένα νέο τύπο καθηγητή, αυτού με το μπλοκάκι, που θα καλύπτει όλες τις τρύπες για να μη γίνονται καθόλου προσλήψεις ακόμη και στα εμφανέστατα κενά, όπως ονειρεύεται η νέα ηγεσία του υπουργείου, μόνο και μόνο για την ενίσχυση των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων - που κατά τον υπουργό αποτελούν πυλώνα της Παιδείας, ίσως και τον κύριο φορέα παροχής επαγγελματικής εκπαίδευσης στο μέλλον- με την κατάλληλη διασύνδεση με τον επιχειρηματικό κόσμο και την δωρεάν εργασία των μαθητών σε επιχειρήσεις, για την αύξηση της κερδοσκοπίας τους, της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και τέλος την εκτίναξη της ανεργίας.

Έχω ακόμη πολλές ελπίδες για την ανόρθωση της κοινωνίας και το σταμάτημα της εξαθλίωσης του λαού μας, που επιτελείται προς ικανοποίηση των πιστωτών και των «σωτήρων» μας. Δεν θα έφτανε όμως μια επιστολή για να τις εκφράσω. Εξάλλου η πρόσφατη γνωστή δολοφονία που εκτελέστηκε από τη Χρυσή Αυγή έδειξε με καταφανέστατο τρόπο το ποιος οδηγεί τη χώρα στον εμφύλιο, και αυτοί δεν είναι οι καθηγητές.

Οι ελπίδες μου δε είναι φρούδες. Απόδειξη το μεγαλειώδες ποσοστό της συμμετοχής στην απεργία των καθηγητών, που άγγιξε σε πολλές περιπτώσεις το 100%. Σύσσωμη, λοιπόν, η κοινότητα των καθηγητών φώναξε με τον τρόπο αυτό ότι ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ! Δεν μπορεί το υπουργείο να αντιμετωπίζει τους καθηγητές ως «τσιράκια» του Σύριζα ή ως ευνοημένους δημόσιους υπαλλήλους.

Είναι καιρός να αλλάξει τη γραμμή του, δημιουργώντας το κατάλληλο κλίμα διαλόγου όχι για την ικανοποίηση των μνημονιακών υποχρεώσεων αλλά για την αλλαγή της καταστροφικής "σωτηρίας" της χώρας, κάτι που θα σημαίνει και αναβάθμιση της εκπαίδευσης και διόρθωση όσων λαθών υπάρχουν, για τα οποία πάντως δεν ευθύνονται καθηγητές αλλά οι πολιτικές των εκάστοτε υπουργών.

Είναι καιρός να συνταχθεί ένα εθνικό σχέδιο για την παιδεία, με σοβαρή μελέτη και ανάλυση, συνεννόηση και κοινωνική συμφωνία, για να εφαρμοστεί σε βάθος χρόνου, όπως συμβαίνει σε ευνομούμενες χώρες.

Είναι καιρός να παύσει η συνεχής παρουσίαση «νέου Λυκείου» από κάθε υπουργό, όπως και οι συνεχείς «εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις», χωρίς σχέδιο, με προχειρότητα και αγκυλώσεις παλαιοκομματικές.

Είναι καιρός να ανοίξουμε όλοι τα μάτια μας και να δούμε τα πραγματικά προβλήματα της παιδείας και όχι να καμωνόμαστε ότι όλα πάνε καλά και κάποιοι κακοί καθηγητές αντιδρούν για κομματικά οφέλη.

Γεώργιος Β Τσούπρας

Διδάκτωρ Εκκλησιαστικής Ιστορίας

Καθηγητής θεολόγος στο Λύκειο Ερυθρών Αττικής

ΥΓ.

Η απάντηση του Πρετεντέρη:

Αγαπητε φιλε,

Ασφαλως η απεργια ειναι συνταγματικο δικαιωμα. Αλλα δεν υπαρχει κανενα δικαιωμα που να ασκειται απεριοριστα ή ανεξελεγκτα. Ακομη περισσοτερο οταν η ασκηση ενος δικαιωματος χρησιμοποιειται για την υλοπόιηση των πολιτικων στοχων ενος κομματος.

Οι εκπαιδευτικοι εχουν ολο το δικιο με το μερος τους. Δεν χρειαζεται να το χανουν με εναν συνδικαλιστικο μαξιμαλισμο οπως εγινε και τον περασμενο Ιουνιου, στις εξετασεις.

Φιλικα

ΙΚΠ

Tags: Γιώργος ΤσούπραςΓιάννης Πρετεντέρης Tweet Share on

View the discussion thread.