Εθελοντές Εκπαιδευτικοί: Τι λέτε κε υπουργέ; του Μιχάλη Πετρόπουλου

Το να πούμε ότι η παιδεία στην Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση είναι σαν να κομίζεις γλαύκας εις Αθήνας. Αλλά ότι θα ήταν σε τέτοιο χάλι, δεν το διανοείτο (ή μάλλον δεν ήθελε να το διανοηθεί) ουδείς, ακόμα και οι γνώστες των εκπαιδευτικών θεμάτων εκ των έσω.

Η πρωτοφανής και ανεκδιήγητη δήλωση του λαλίστατου και διαρκώς αυτοαναιρούμενου υπουργού παιδείας περί εθελοντών εκπαιδευτικών με αντάλλαγμα. κοπανιστό αέρα, προκάλεσε θυμηδία

και σχόλια, που στέλνουν τους συγγραφείς των επιθεωρήσεων στα αζήτητα. Η οργή, που δικαίως εκδηλώθηκε πανταχόθεν, φαίνεται να θέτει την πρόταση, επί του παρόντος, στο αρχείο και τους ανοργάνωτους και ανέμπνευστους προϊσταμένους του υπουργείου να ψάχνουν για άλλες λύσεις, πιθανώς το ίδιο προκλητικές και επικίνδυνες.

Ο υπουργός παιδείας (σκόπιμα, πλέον, με μικρό πι), εκών άκων εξέθεσε ανεπανόρθωτα την κυβέρνησή του. Κι αυτό, διότι η κυνική του ομολογία περί αδεκαρίας κουρέλιασε σε μία στιγμή το παραμύθι περί επερχόμενης οικονομικής ευρωστίας, εξόδου από το τούνελ, εξόδου στην αγορά, κλπ γραφικών αυτο-διαφημίσεων μιας παραπαίουσας κυβέρνησης. Κυβέρνηση που αναλώνεται σε υποσχέσεις παροχολογίας στους πολλούς, συμπεριφερόμενη με πολλαπλά μέτρα και σταθμά, ανάλογα με τον ποιον θέλει να ευνοήσει και ποιον θέλει να εξουθενώσει κάθε φορά. Οι εξαγγελίες ότι θυσίες πιάνουν τόπο, ότι ο κατήφορος τελειώνει, ότι η χώρα ανακάμπτει κατέρρευσαν με μερικές λέξεις ενός υπουργού που αδυνατεί να συγκρατήσει το στόμα του, όπως κάνουν οι πιο ευέλικτοι του είδους του.

Ετέρα αλήθεια που αποκάλυψε ο υπουργός είναι η αδιαφορία της κυβέρνησης για την Παιδεία (τώρα πάει μεγάλο πι). Τη γνωρίζαμε αυτήν την αλήθεια. Η προκλητική ανοργανωσιά, η καταρρέουσα υλικοτεχνική υποδομή, η αναδιοργάνωση επί τα χείρω όλων των δομών, η οικονομική ταπείνωση, η επιστημονική και κοινωνική απαξίωση των εκπαιδευτικών, γκεμπελικά σχεδιασμένη και εξαιρετικά εκτελεσμένη από τα παπαγαλάκια των γνωστών διαύλων παραπληροφόρησης, με αφορμές κάποιους ελαχίστους αναξίους λειτουργούς (λες και αλλού είναι μόνο οι άριστοι.) εδώ και χρόνια αποδεικνύει την εκτίμηση της εξουσίας προς το σπουδαιότερο των λειτουργημάτων. Αλλά άλλο να το εικοτολογείς κι άλλο να το βεβαιώνεσαι. Αναγκαίο κακό για τους κυβερνώντες η Παιδεία, και η αποδιοργάνωσή της είναι αναγκαίο ζητούμενο για να συνεχίσουν απρόσκοπτα κι ανέλεγκτα το πλιάτσικο που συνεχίζουν ανερυθρίαστα, συναγωνιζόμενοι κάποιους γραφικούς δικτατορίσκους αφρικανικών προτεκτοράτων. Οι μεγαλοστομίες για αύξηση παροχών για την εκπαίδευση και το ενδιαφέρον γι' αυτήν περιορίζονται στις προεκλογικές δεσμεύσεις των δέκα, είκοσι, τριάντα σημείων (όσα τους κατεβαίνουν στο κεφάλι κάθε φορά). Πολιτικοί, που θέλουν το βέλτιστο για τη δημόσια εκπαίδευση, αλλά όλοι στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά (ακόμα κι οι αριστερίζοντες και οι συνδικαλιστές). Που θέλουν να φθάσουν την εκπαίδευση σε επίπεδο Φινλανδίας, αλλά με πόρους Σουαζιλάνδης (αν και η συμπαθής χώρα μπορεί να διαθέτει περισσότερους.). Ξεχνώντας, ηθελημένα, ότι η Φινλανδία όταν βρέθηκε σε βαθύτατη οικονομική κρίση, έδωσε και την τελευταία δεκάρα για την Παιδεία, δρέποντας τους καρπούς των επιλογών της μόλις μέσα σε μια δεκαετία. Ενώ εμείς, άρτον και θεάματα. Αν κι από τον πρώτο αρχίζουν οι στερήσεις.

Καταλήγουμε, έτσι, στην εξευτελιστική πρόταση του διεκπεραιωτή υπουργού, που εκστομίσθηκε ανάλαφρα, ρίχνοντας τον σπόρο και αναμένοντας σε βάθος χρόνου τον καρπό. Ο υπουργός παιδείας, αν και νομικός, αγνοεί ότι η πρότασή του είναι κατ' εξοχήν αντισυνταγματική. Καταστρατηγεί την επιβεβλημένη εκ του συντάγματος υποχρέωση του κράτους να διασφαλίζει την εργασία και τις αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης στους πολίτες του, κι όχι μόνο στους ημετέρους. Ποια αξιοπρέπεια θα έχει ο άμισθος διδάσκοντας; Πως θα επιβιώσει; Πρόκειται για πρωτοφανή διαστρέβλωση της έννοιας του εθελοντισμού, προσπαθώντας το υπουργείο να ξεφύγει των νομικών κωλυμάτων που αναδύονται, και που θα ακυρώσουν την πρόταση μετατροπής της εργασίας σε δουλεία.

Ο υπογράφων θεωρεί δεδομένο ότι σε περίπτωση εφαρμογής της απερίσκεπτης αυτής πρότασης, θα βρεθούν ουκ ολίγοι εθελόδουλοι, οι οποίοι θα παρασυρθούν από το δόλωμα των μορίων. Όσοι δεχθούν την ανίερη αυτή πρόταση, πως θα αντέξουν το βάρος της θέσης που θα αναλάβουν; Με ποιο δικαίωμα και ποια ψυχικό και ηθικό έρεισμα θα διδάξουν τις νέες ψυχές την υποχρέωση στον αγώνα και τη διεκδίκηση στην ισότητα και την ισονομία; Πως θα αντέξουν τις ματιές των μαθητών; Τι θα πουν στους συναδέλφους τους για την οσφυοκαμψία τους; Για την απεμπόληση δικαιωμάτων, που η κατάκτησή τους επιτεύχθηκε μετά από μακροχρόνιους αγώνες, συνήθως ποτισμένους στο αίμα και το δάκρυ;

Είναι τόσοι οι απελπισμένοι αυτήν την περίοδο, που είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν κάθε κατακτημένο ιδεώδες και κοινωνικό δικαίωμα, προκειμένου να αποκτήσουν μια πιθανότητα στην ελπίδα. Γιατί εδώ πρόκειται για στυγνό εμπόριο ελπίδων. Για δώρο αντίδωρο. Θα πάρουν, λέει ο υπουργός, μόρια για το διορισμό τους, όταν και αν. Θα. Αμάν αυτό το θα. Μας βύθισε, μας πνίγει. Και να είναι σίγουροι ότι θα πάρουν μόρια. Αλλά δεν θα τους μπουν στον πίνακα των αναπληρωτών (οποία πατέντα.) αλλά κάπου αλλού. Όσοι ενδώσουν να γνωρίζουν ότι θα συμπαρασύρουν όχι μόνο τον κλάδο, αλλά ολόκληρη την κοινωνία στο βάραθρο. Γιατί να μη πει ο όποιος υπουργός, αργότερα, ότι αφού επιβιώνετε ως άμισθοι, θα ζήσετε μεγαλεία με μισθό 100?!!! Και τότε τι θα πείτε; Ότι εξαπατηθήκαμε, εκποιώντας τα πάντα, για μια θέση στην ανυποληψία;

Το μόνο βέβαιο στην Ελλάδα είναι ότι με τους πολιτικούς που επιλέγουμε δεν πλήττουμε. Μας έχουν διαρκώς σε ένταση, αγωνιώντας να μάθουμε ποιο θα είναι το επόμενο κτύπημα. Ποια σκέψη τους θα μας κάνει ακόμα πιο δυσχερή την κατάστασή μας. Επ, μισό λεπτό. Τώρα που το σκεπτόμαστε, μας ήρθε κι εμάς μια πρόταση κε υπουργέ. Πως σας φαίνετε να είστε οι πολιτικοί εθελοντές και να σας αμείβουμε με μια υπόσχεση ψήφων στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν; Για να συζητούμε επί ίσοις όροις. Τι λέτε;

Μιχάλης ΠετρόπουλοςTags: εθελοντισμόςεθελοντές εκπαιδευτικοίΜιχάλης Πετρόπουλος Tweet

View the discussion thread.