Επιστολή προς τον υπ. Παιδείας για την αναγνώριση της προϋπηρεσίας, της Ουρανίας Χάτσιου

προς τον Υπουργό Παιδείας, κύριο Λοβέρδο

Αγαπητέ κύριε Υπουργέ,

Λέγομαι Ουρανία Χάτσιου και είμαι αριστούχος του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Επιπλέον είμαι κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού διπλώματος Αγγλικής Φιλολογίας από Πανεπιστήμια του εξωτερικού και συνάμα έχω διδάξει Αγγλική Λογοτεχνία επι οχτώ έτη στο Πανεπιστήμιο του Σουόνσι της Ουαλίας. Έχω επίσης κάνει πολλές ομιλίες σε διεθνή συνέδρια και άρθρα μου έχουν δημοσιευθεί σε διεθνή ακαδημαϊκά περιοδικά.

Επέστρεψα στην Ελλάδα πριν από δύο έτη και φέτος έκανα τα χαρτιά μου για να προσληφθώ ως αναπληρώτρια στον Κλάδο Αγγλικής Γλώσσας (ΠΕ06). (Προσθέτω ότι είχα λάβει μέρος στον πρώτο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και ήμουν ανάμεσα στους επιτυχόντες, αλλά μη διοριστέους).

Πιθανότατα να υπάρχουν κι άλλοι με τα ίδια προσόντα. Δεν είναι κρίμα όλοι εμείς να έχουμε την αίσθηση ότι χαραμιζόμαστε όταν δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε τόσο τις γνώσεις μας όσο και τη διδακτική μας εμπειρία; Έχουμε άραγε την πολυτέλεια να μην αξιοποιείται ο κάθε πολίτης εκεί ακριβώς όπου η προσφορά του μπορεί να είναι η μεγίστη;

Πώς είναι δυνατόν η Δευτεροβάθμια εκπαίδευση να μην αναγνωρίζει ως διδακτική προϋπηρεσία για ένταξη στους πίνακες αναπληρωτών την προϋπηρεσία σε αναγνωρισμένα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μάλιστα στα πλαίσια του ιδίου αντικειμένου;

Δεν χρήζει λοιπόν τροποποίησης το εδάφιο της εγκυκλίου αναπληρωτών και ωρομισθίων που αφορά στην αναγνώριση προϋπηρεσίας στο εξωτερικό μιας και αναφέρεται μόνο σε προϋπηρεσία σε «σχολεία» της Ε.Ε.; Πώς καλύπτει το συγκεκριμένο εδάφιο εμένα από τον κλάδο της Αγγλικής Γλώσσας, με οχταετή διδακτική εμπειρία πάνω στο αντικείμενό μου και μάλιστα σε φορέα ανώτερης βαθμίδας από αυτή της Δεθτεροβάθμιας;

Πώς είναι δυνατόν στο χώρο της εκπαίδευσης όπου η περαιτέρω κατάρτιση είναι σημαντικότατη και άμεσα λειτουργική σε καθημερινό επίπεδο να μην αναγνωρίζεται με εξασφάλιση μόνιμης εργασίας στο χώρο του Δημοσίου και , συνεπώς, να μην δίνεται γι αυτή κανένα σοβαρό κίνητρο;

Τέλος, τη στιγμή που όλοι οι νέοι Έλληνες επιστήμονες ξενιτεύονται για μια ίσως πιο εύκολη επαγγελματική αποκατάσταση, εγώ εγκαταλείπω μια εξασφαλισμένη ακαδημαϊκή καριέρα στο εξωτερικό, και επιστρέφω για να εργαστώ στην Ελλάδα. Γιατί θα πρέπει να αισθάνομαι ότι έκανα μεγάλο λάθος, ενώ στην πραγματικότητα έκανα το πιο σωστό;

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την προσοχή σας.

Περιμένω απάντησή σας.

Ουρανία Χάτσιου

View the discussion thread.