Έντονη κινητικότητα για την αναστήλωση του "κεντροαριστερού" πόλου

Από τα πρώτα μνημονιακά χρόνια, όταν η ισχυρή οικονομική κρίση μετατράπηκε και σε πολιτική κρίση και η μεταπολιτευτική μορφή διακυβέρνησης του αστικού δικομματικού συστήματος -ΝΔ,ΠΑΣΟΚ-κλονίστηκε, κυρίως, από την αποσύνθεση του ενός πυλώνα του, του ΠΑΣΟΚ, έχουν ξεκινήσει διάφορες προσπάθειες (“πρω­τοβουλία των 58” για ένα “νέο φορέα της Κεντρο­αριστεράς” το 2013, δημιουργία του ¨Ποταμιού” το 2014 κ.ο.κ) για το “ξαναμάζεμα” το πολιτικού δυναμικού που στεγάζονταν

Σύμφωνα με αναλυτικό δημοσίευμα της εφημερίδας Λαϊκός Δρόμος, οι προσπάθειες αυτές περάσαν διάφορες φάσεις, αλλά αποδείχθηκαν ως τώρα ανεπιτυχείς. Όχι μόνο λόγω του ότι η μεγάλη πολιτική και ηθική φθορά και οι ανταγωνισμοί στο χώρο της κεντροαριστεράς έχουν κάνει δύσκολη την ανάκαμψή του, αλλά και γιατί, στο μεταξύ, τα επιτελεία του ιμπεριαλισμού και της εγχώριας ολιγαρχίας, μπροστά στην αναπαραγόμενη πολιτική κρίση και για διατηρήσουν τον πολιτικό έλεγχό τους πάνω στον λαϊκό παράγοντα, ευνόησαν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία. Η ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ έγινε με κάλυψη μεγάλου μέρους του σοσιαλδημοκρατικού χώρου, και από πλευράς ιδεολογίας και πολιτικής και από πλευράς άλωσης της άλλοτε εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ. Το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ -ΝΔ ήλθε στη θέση του δίπολου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, γεγονός που έχει θέσει τη λεγόμενη κεντροαριστερά υπό πίεση. Ωστόσο, δεν παύει να αποτελεί ένα βασικό πολιτικό προσωπικό, δοκιμασμένο στην υπηρεσία της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, το οποίο διατηρεί μηχανισμούς και ερείσματα σε πολλούς τομείς, ένα πολιτικό προσωπικό που έχει επί χρόνια φτιάξει δεσμούς με εγχώρια και ξένα κέντρα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, τα οποία σε κάθε περίπτωση, για την προώθηση, πρώτα απ’ όλα των συμφερόντων τους, ενδιαφέρονται για την επαναφορά της “κεντροαριστεράς” σε θέση που να μπορεί να αξιοποιηθεί σε κυβερνητικούς ρόλους.

Αν αυτός είναι ένας λόγος που εξηγεί την ένταση των κινήσεων για επανασυγκόληση της “κεντροαριστεράς”, ο άλλος είναι η κυβερνητική αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ που υποχρεώνει το αστικό πολιτικό σύστημα να προετοιμάσει εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις, οι οποίες να συμπεριλάβουν το ισχυρό ενδεχόμενο μη ανάδειξης αυτοδύναμης κυβέρνησης στις εκλογές, οπότε θα χρειαστεί συνεταίρος στην εξουσία για να επιτευχθεί πολιτική διακυβέρνηση. Η “κεντροαριστερά” είναι ένα “σίγουρο” και “καλό” υλικό για μια τέτοια αποστολή και το αστικό σύστημα έχει γενικό συμφέρον να την ξαναστήσει στα πόδια της.

Οι πιέσεις -πολύ ορατές στην αρθρογραφία των μεγάλων μέσων ενημέρωσης- προς την κατεύθυνση να επιτευχθεί αυτός στόχος μέσα από το σχήμα της “Δημοκρατικής Συμπαράταξης”(ΔΗ.ΣΥ) έχουν δυναμώσει, και ένα πρώτο αποτέλεσμά τους είναι ότι στη διαδικασία για την εκλογή αρχηγού της ΔΗ.ΣΥ, η οποία έχει προαναγγελθεί για το Νοέμβρη, συμμετέχουν αρκετά (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΚΙΔΗΣΟ, ΔΗΜΑΡ κλπ)-αν και όχι όλα- από τα κομμάτια στα οποία έχει κατακερματισθεί ο χώρος.

Το πού θα καταλήξει αυτή η προσπάθεια είναι ένα ανοικτό ζήτημα καθώς οι ανταγωνισμοί παραμένουν ισχυροί και τα επιδιωκόμενα δεν συμπίπτουν. Οι διαφωνίες αν η ΔΗ.ΣΥ θα είναι κόμμα της “ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας” ή “μεταρρυθμιστικό κέντρο”, αν θα γίνει “ενιαίο κόμμα” ή “πολυκομματικός φορέας”, αν θα κάνει κυβερνητική συν­εργασία με τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ τροφοδοτούν διαμάχες, ενώ, όπως, φαίνεται και από τις 10 υποψηφιότητες για αρχηγία που έχουν κατατεθεί, οι τέσσερις εκ των οποίων είναι από το ίδιο κόμμα, από το ΠΑΣΟΚ, οι διαγκωνισμοί καλά κρατούν, όπως και τα τερτίπια των πολλών υποψηφιοτήτων, που πέρα από προσωπικές φιλοδοξίες αποβλέπουν μεταξύ των άλλων και σε σκοπιμότητες και ανταλλάγματα του δεύτερου γύρου της εκλογής. Το ίδιο δείχνει και η διαμάχη που ξέσπασε για το αν η εκλογή του αρχηγού θα γίνει από απόσταση (με ηλεκτρονική ψηφοφορία). Η ηλεκτρονική ψηφοφορία, αν και πρόσφορη για να φτιαχτεί μια τεχνητή εικόνα “πολλών υποστηρικτών” της ΔΗ.ΣΥ, προσέκρουσε σε όρους του ΠΑΣΟΚ για το πώς θα γίνει, όρους που λόγω της μεγαλύτερης οργάνωσης και δύναμής του το ευνοούν στην ψηφοφορία έναντι των αντιπάλων του στην εκλογή αρχηγού.

Οι εξελίξεις αυτές παρακολουθούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ με παρεμβάσεις που έχουν τις δικές τους στοχεύσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί, από τη μια, να ψαλιδίσει το έδαφος της “κεντροαριστεράς” και να αναχαιτίσει απώλειες που μπορεί να του φέρει μια ανασυγκρότησή της. Αυτόν το ρόλο ήλθαν να παίξουν και παίζουν οι έπαινοι του Αλ. Τσίπρα προς τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και η επικοινωνιακή ανδρεο­παπανδρεϊκή μασκαράτα του.

Από την άλλη πλευρά, επιχειρεί να στήσει γέφυρες μαζί της με επαναλαμβανόμενες τοποθετήσεις στελεχών του ότι “είναι απαραίτητο να υπάρξει μια σύγκλιση δυνάμεων”, “ανα­ζήτηση κοινών τόπων στο μέτωπο του ευρύτατου προ­οδευτικού χώρου” που “να καταλήξουν ή και όχι σε κοινές προτάσεις για κυβερνητικές, εκλογικές ή και πολιτικές συμμαχίες”.

Ο Κ. Μητσοτάκης, παράλληλα, για να φτιάξει ένα πολιτικό μέτωπο απομόνωσης της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ διατυπώνει εκκλήσεις σύμπλευσης προς τη ΔΗ.ΣΥ, ζητώντας της “συνεννόηση στα μεγάλα” γιατί “αυτά που μας χωρίζουν είναι λιγότερα από αυτά που μας ενώνουν”.

Τόσο η στάση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της ΝΔ είναι φανερό ότι αντικρίζουν τη ΔΗ.ΣΥ ως μπαλαντέρ του μελλοντικού κυβερνητικού παιχνιδιού, καταμαρτυρώντας και με αυτόν τον τρόπο το ποιες είναι οι βλέψεις του προωθούμενου σχεδίου να ανακτήσει η “κεντροαριστερά” ενιαία πολιτική έκφραση.

Σε μια περίοδο βαθιάς οικονομικής και πολιτικής κρίσης, η οποία έχει δείξει στις λαϊκές μάζες την ευθυγράμμιση ΝΔ, “κεντροαριστεράς” και ΣΥΡΙΖΑ με τη μνημονιακή πολιτική και έχει κάνει δυσεπίτευκτη την κυβερνητική αυτοδυναμία τους και τη διακυβέρνησή τους ασταθή και βραχύβια, η δημιουργία πολιτικών εφεδρειών που να παγιδεύουν και να χειραγωγούν τον λαϊκό παράγοντα για τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής έχει γίνει μια διαρκής ανάγκη για τη διατήρηση της σταθερότητας του κυρίαρχου αστικού πολιτικού συστήματος.

Αν στην προηγούμενη φάση ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιήθηκε για να την καλύψει, τώρα που μπήκε σε φθίνουσα πορεία προετοιμάζεται η κάλυψή της με ανακύκλωση των σάπιων υλικών της καλούμενης κεντροαριστεράς, που φορώντας το περιτύλιγμα της ΔΗ.ΣΥ. θα επιχειρήσουν για μια ακόμα φορά να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό και να βγουν στο πολιτικό σκηνικό με περισσότερες αξιώσεις κυβερνητικού συνεταίρου.