Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής: "Αυτοαξιολόγηση" - "Αξιολόγηση"; Οχι, ευχαριστώ!

Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής (ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΕΙΡΑΙΑ &ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ)ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ 3, ΠΕΙΡΑΙΑΣ 10-1-2014

«ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ» - «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ»; ΟΧΙ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Εμείς «αξιολογούμε» - Εσείς αξιολογείτε

Αυτοί αποφασίζουν, διατάζουν, απολύουν, κατηγοριοποιούν εκπαιδευτικούς και σχολεία

Δε συγκροτούμε ομάδες – οργανώνουμε ένα μεγάλο αγώνα κόντρα σε απολύσεις – διαθεσιμότητες – αξιολόγηση

ΟΛΟΙ στη γενική συνέλευση της ΕΛΜΕ Τετάρτη 22/1, 1.30

Με την 190089/Γ1 εγκύκλιο στις 10– 12 – 2013 προωθείται η διαδικασία αυτοαξιολόγησης για το 2013 – 14. Η αυτοαξιολόγηση δεν είναι «αθώα», όπως εκ του πονηρού διαδίδουν οι πρόθυμοι υποτακτικοί της κυβέρνησης, αλλά συνδέεται άρρηκτα με την αξιολόγηση. (ν.4024/11 για το μισθολόγιο -βαθμολόγιο, ν.4142/13 για την «Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας στην Εκπαίδευση», ΠΔ 152/13 για την «Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών», ν.3848/10, ν. 3679/10). Πίσω από χίλιες δυο «αθώες» έννοιες κρύβεται ένα ασφυκτικό σύστημα αξιολόγησης που αποτελεί κεντρικό μηχανισμό ανατροπής εργασιακών σχέσεων, ιδεολογικής χειραγώγησης και κατηγοριοποίησης σχολείων εκπαιδευτικών και μαθητών, εργαλείο απολύσεων και βαθμολογικής-μισθολογικής καθήλωσης.

Ειδικότερα με την εγκύκλιο στις 10 – 12 – 2013 προβλέπεται υποβολή Ετήσιας Έκθεσης Αξιολόγησης από τον Διευθυντή τον Ιούνιο του 2014. Επίσης «οι διαδικασίες της ΑΕΕ εμπλουτίζουν χωρίς να ανατρέπουν το σχολικό πρόγραμμα και τη λειτουργία του σχολείου». Αυτό σημαίνει για τους εκπαιδευτικούς πρόσθετη εργασία, σπάσιμο του ωραρίου εργασίας και μετατροπή του εκπαιδευτικού σε υποτακτικό - όμηρο του κάθε Διευθυντή, Σχολικού Συμβούλου και Στελέχους του διοικητικού μηχανισμού της εκπαίδευσης. Μάλιστα στην εγκύκλιο προβλέπεται ο καθορισμός «ομάδων εργασίας» που θα συνεδριάζουν «εκτός ωραρίου εργασίας». Και βέβαια η υπερεργασία δεν αφορά την πρόοδο των μαθητών μας, αλλά κάθε είδους γραφειοκρατική ή πνευματοκτόνα «καινοτομία» των γραφειοκρατών του Υπουργείου. Δεν ενδιαφέρονται για το εκπαιδευτικό έργο και τη μόρφωση των παιδιών, για αυτό και «αγνοούν» ουσιαστικά μια σειρά κοινωνικούς (ανισότητες – φτώχεια – απομακρυσμένες – υποβαθμισμένες περιοχές κ.α) και εκπαιδευτικούς (χρηματοδότηση – υλικοτεχνική υποδομή – διορισμοί εκαιδευτικών – Α. Π. – μέθοδοι διδασκαλίας κ.α.) παράγοντες που το καθορίζουν, αλλά αναφέρονται σε τεχνοκρατικά – γραφειοκρατικά θέματα, όπως: «η δημιουργία, βελτίωση και επικαιροποίηση της ιστοσελίδας του σχολείου, η διαμόρφωση ή ο εκσυγχρονισμός του εσωτερικού κανονισμού του σχολείου, η οργάνωση της λειτουργίας του συλλόγου διδασκόντων και η βελτίωση των σχέσεων με το σύλλογο γονέων και την μαθητική κοινότητα.»

Δείκτες και κριτήρια αξιολόγησης

«Το εκπαιδευτικό έργο αποτιμάται με δείκτες ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου» (άρθρο 3) επιμένουν οι πάσχοντες από ποσοτικοφρένεια αν-εγκέφαλοι του Υ.ΠΑΙ.Θ.Π.Α. Δέσμιοι μιας παραγωγίστικης και ακραίας νεοφιλελεύθερης αντίληψης θεωρούν το σχολείο ως επιχείρηση, όπου εφαρμόζονται μοντέλα αξιολόγησης και ελέγχου με «πιστοποιητικά ποιότητας» (ISO 9000), σύμφωνα με τα πρότυπα της βιομηχανίας και του εμπορίου. Οι επιδόσεις των υποκειμένων της εκπαιδευτικής διαδικασίας και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων χρησιμοποιούνται ως μονάδες μέτρησης της παραγωγικότητας και αποδοτικότητας, ως δείκτες προαγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας. Μια τέτοια θεώρηση απορρέει από τη γενικότερη αντίληψη περί εμπορευματοποίησης των πάντων στα πλαίσια της καπιταλιστικής κοινωνίας, όπου όλα εμπορευματοποιούνται και κάθε εμπόρευμα έχει και την τιμή του.

Οι αναλυτικές – ερμηνευτικές κατηγορίες που θα αξιολογούνται από τον επόμενο και κάθε χρόνο από τον Σύλλογο και τον Διευθυντή του σχολείου είναι:

· Δεδομένα του σχολείου

· Εκπαιδευτικές Διαδικασίες

· Εκπαιδευτικά Αποτελέσματα

· Ειδικότερα η Αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου (ΑΕΕ) περιλαμβάνει:

►Την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου

►Τον προγραμματισμό δράσεων βελτίωσης

►Την υλοποίηση, παρακολούθηση και αξιολόγηση των δράσεων

►Την αξιολόγηση και αξιοποίηση των αποτελεσμάτων των δράσεων.

Η πρώτη γενική παρατήρηση είναι ότι με αυτό τον τρόπο κατακερματίζεται και ποσοτικοποιείται η εκπαιδευτική διαδικασία. Και ακόμα χειρότερα επιχειρείται η ποσοτικοποίηση και μέτρηση χαρακτηριστικών της προσωπικότητας μαθητών και εκπαιδευτικών. Επιδιώκεται να επικυρωθούν ως αντικειμενικά μετρήσιμα στοιχεία της προσωπικότητας και νοητικές λειτουργίες των υποκειμένων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως η διδακτική ή μαθησιακή ικανότητα, η πνευματική και επιστημονική συγκρότηση, η ικανότητα επικοινωνίας και ο τρόπος συμπεριφοράς, οι διαπροσωπικές σχέσεις, οι ιδέες, η φαντασία, η πρωτοβουλία κ.ά. Τα πάντα θα μπαίνουν σε «κουτάκια» και θα πολλαπλασιάζονται με συντελεστές.

H εκπαιδευτική διαδικασία και η προσωπικότητα μαθητών και εκπαιδευτικών δεν μπορούν να διασπαστούν σε επιμέρους αξιολογούμενα στοιχεία και να μετρηθούν. H εκπαιδευτική διαδικασία έχει χαρακτήρα δυναμικό και όχι στατικό, επηρεάζεται από πλείστους όσους κοινωνικούς και εκπαιδευτικούς παράγοντες και άρα δεν μπορεί να διασπαστεί και να μετρηθεί. Είναι σαφές, ότι δεν υπάρχουν απόλυτοι κανόνες παιδαγωγικής και συμπεριφορών.

Σε συνθήκες «αξιολογικής δικτατορίας» το παιδαγωγικό και διδακτικό έργο των εκπαιδευτικών μετατρέπεται σε ένα στεγνό διοικητικό μηχανισμό, συμπλήρωσης αριθμών και φορμών, το σημαντικότερο είναι ότι οι «αντικειμενικές» μετρήσεις θα παράγουν ενοχοποιήσεις, κατάταξη και ανταγωνισμό. Η σχολική κοινότητα από χώρος συνεργασίας και συμβιωτικής προσπάθειας θα γίνει βαθμιαία χώρος απόκρυψης, προσωπικής προβολής και διαρκούς ανταγωνισμού.

Για ποια ποιότητα;

Για τις κυβερνήσεις των μνημονίων και της υποταγής στην ΕΕ και στους διεθνείς τοκογλύφους «Βελτίωση της εκπαίδευσης» σημαίνει να στρέψουμε την εκπαίδευση με στόχο να δημιουργήσουμε νέες συνθήκες στην αγορά εργασίας και στον ανταγωνισμό. Κατά τα σχέδιά τους χρειάζονται εργάτες απόλυτα εξειδικευμένους σε συγκεκριμένα αντικείμενα, χωρίς ευρύτητα γνώσεων, ευέλικτους εργασιακά και αναλώσιμους, χωρίς δικαιώματα και χωρίς ταξική συνείδηση. Αυτούς τους στόχους καλείται να υπηρετήσει ένα φτηνό σχολείο, ένα σύστημα που εξαναγκάζει ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών να στραφεί από τη γενική εκπαίδευση στην τεχνολογική (ετοιμάζουν ήδη τους νόμους - εργαλεία γι’ αυτό), που περιορίζει το ποσοστό εισαγωγής στα ΑΕΙ της χώρας και που ενισχύει την ιδιωτική εκπαίδευση για λίγους κι εκλεκτούς. Παράλληλα ένα τέτοιο σχολείο θα στελεχώνεται από εκπαιδευτικούς που «η αποτελεσματικότητα» της δουλειάς τους σε αυτή την κατεύθυνση θα κρίνεται μέσω της αξιολόγησης.

Η ποιότητα στην εκπαίδευση για μας τους μαχόμενους εκπαιδευτικούς δεν είναι η μετρήσιμη αποδοτικότητα που σχετίζεται με τις προτεραιότητες των «αγορών». Η ποιότητα συμβαδίζει με την ενίσχυση και όχι την αποδόμηση της δημόσιας παιδείας, την προσπάθεια άμβλυνσης των κοινωνικών φραγμών με τους οποίους είναι συνδεδεμένη. Και όλα αυτά δε χωράνε στα κουτάκια τους και στους «δείκτες ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου».

Μέσα πόροι - υλικοτεχνική υποδομή και μαθητική διαρροή

Οι δαπάνες στα σχολεία έχουν μειωθεί κατά 33% (2009 – 2013) και κατά 47% μέχρι το 2016, όπου το σύνολο των δαπανών για τη δημόσια εκπαίδευση θα συρρικνωθεί στο 2,15% του ΑΕΠ. Σχολεία κλείνουν, το σχολικό δίκτυο συρρικνώνεται στο όνομα του «μνημονιακού εξορθολογισμού» και η υλικοτεχνική υποδομή υποβαθμίζεται. Την ίδια στιγμή ζητείται στα πλαίσια της αυτοαξιολόγησης, η αναζήτηση πόρων και αποτιμάται η χορηγία των γονέων και άλλων φορέων.

Άμεσος στόχος, που αποκρύπτεται επιμελώς, είναι καταρχήν η εξεύρεση πόρων για την εκπαίδευση έξω από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτό οδηγεί στην προσαρμογή του επιπέδου της παρεχόμενης εκπαίδευσης, στις οικονομικές δυνατότητες της τοπικής κοινωνίας, ενώ ταυτόχρονα μειώνει ακόμη πιο πολύ την κρατική επιχορήγηση και καταργεί σταδιακά τον όποιο ενιαίο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Δηλαδή, ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για ένα πιο φτωχό και διαφοροποιημένο περιεχόμενο σπουδών και αναλυτικό πρόγραμμα (ιδιωτικοποίηση - κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών).

Ό,τι μετριέται στον τομέα «εκπαιδευτικά αποτελέσματα», όπως η «φοίτηση και διαρροή των μαθητών» η κυβερνητική πολιτική απορρίπτεται. Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος της πρόωρης σχολικής εγκατάλειψης βρίσκεται στο 14,8%. Αν ρίξουμε μια ματιά στα ελληνικά στοιχεία με βάση την ετήσια έκθεση του ΚΑΝΕΠ/ΓΣΕΕ για την εκπαίδευση την περίοδο 2002-2007, θα διαπιστώσουμε ότι από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση διέκοψαν τη φοίτησή τους περίπου 24.588 μαθητές, ενώ από τα Γυμνάσια 82.719 μαθητές αντίστοιχα. Με άλλα λόγια, η διαρροή την ίδια περίοδο από την υποχρεωτική εκπαίδευση ξεπέρασε τους 100.000 μαθητές. Ταυτόχρονα, στη βαθμίδα της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης εμφανίζεται ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα, αφού η διαρροή την ίδια περίοδο έφτασε στους 101.744 μαθητές -όση δηλαδή η διαρροή σε ολόκληρη την υποχρεωτική εκπαίδευση- αποδεικνύοντας την απαξίωση της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Όμως αυτά είναι στοιχεία πριν ενσκήψει η μνημονιακή καταιγίδα. Σαν εξετάσουμε την περίοδο 2008 - 1013 τα ποσοστά εγκατάλειψης έχουν εκτοξευτεί στα ύψη. Άραγε η κυβέρνηση χρειάζεται την αυτοαξιολόγηση για να τα καταγράψει ή μήπως μέσα από αυτή θα αποτινάξει από πάνω της τις ευθύνες και τις ενοχές και θα τις φορτώσει στις πλάτες των εκπαιδευτικών;

Όπου εφαρμόστηκε η αξιολόγηση οδήγησε στην εξωτερική αξιολόγηση των μαθητών, δηλαδή σε εξετάσεις. Η γενίκευση της και η μετατροπή της σε βασική πηγή αξιολόγησης για τον εκπαιδευτικό θα μετατρέψει τα σχολεία σε φροντιστήρια εκγύμνασης εν όψει εξετάσεων και θα καταστρέψει όποια μορφωτική αξία έχει διατηρήσει το σχολείο. Ήδη στην Υπουργική απόφαση στον τομέα 7 τα «Αποτελέσματα του Σχολείου» συνδέονται με την «επίτευξη των στόχων του σχολείου» Έτσι μέσα από την αλυσίδα των ωφελιμοθηρικών αντιλήψεων, το «μαθαίνω» μεταφράζεται σε «αποστηθίζω», η παιδεία συρρικνώνεται σε καταναγκαστικό βαθμοθηρικό μηχανισμό

Με τέτοιου είδους μέτρα «αυτοαξιολόγησης» στην Αγγλία και στις ΗΠΑ, έχει κλείσει μεγάλος όγκος σχολείων σε φτωχές λαϊκές περιοχές.

Η λεγόμενη αυτοαξιολόγηση των σχολείων συνδέεται με την εξωτερική αξιολόγησή τους και την ατομική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού. Όπως αναφέρεται στην έκθεση ΟΟΣΑ (σελ. 67), «η αυτοαξιολόγηση πρέπει να οργανωθεί, με τρόπο ώστε να είναι συγκρίσιμη μεταξύ σχολικών μονάδων και ώστε να μπορεί να επικυρώνεται και να συμπληρώνεται από εξωτερική αξιολόγηση».

Η «αξιολόγηση» της σχολικής μονάδας, η οποία στην πιο ακραία έκφραση της θα συνδέεται με τις εξεταστικές επιδόσεις των μαθητών εκτός του ισοπεδωτικού της χαρακτήρα, θα χωρίζει τα σχολεία σε κατηγορίες, θα οξύνει τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, δηλητηριάζοντας εκπαιδευτικές και κοινωνικές σχέσεις, διαφοροποιώντας τους τρόπους χρηματοδότησης, βάζοντας τους χορηγούς από το παράθυρο και τους γονείς να στηρίζουν οικονομικά τη λειτουργία, οδηγώντας πολλά σχολεία στο μαρασμό και τελικά στο κλείσιμο.

Οι επιδόσεις των μαθητών θα συνυπολογίζονται για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αλλά και την παραμονή τους στο σχολείο!

ΟΧΙ κινητοποιήσεις

Στα κριτήρια αυτοαξιολόγησης διαβάζουμε. «Αριθμός ημερών πραγματοποιηθείσας λειτουργίας του σχολείου». Δηλαδή «Καλό σχολείο είναι αυτό που οι εκπαιδευτικοί του δεν απεργούν κι οι μαθητές του δεν κινητοποιούνται ποτέ και για τίποτα». Γονατιστοί κι υπάκουοι. Αυτό είναι το «νέο σχολείο»!

Συλλογικότητα – Αντίσταση

Χωρίς ψευδαισθήσεις για το ρόλο της αξιολόγησης οικοδομούμε μέτωπο αντίστασης – απόρριψης της αξιολόγησης. Οι εκπαιδευτικοί έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να αντισταθούν στον ασφυκτικό έλεγχο της αξιολόγησης. Γιατί «ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους» (Δ.Γληνός).

Καμιά συμμετοχή σε διαβουλεύσεις και άλλες διαδικασίες που εξωραΐζουν το αυταρχικό πρόσωπο μιας αδίστακτης εξουσίας που δια πυρός και σιδήρου υλοποιεί μια πολιτική εξαθλίωσης του λαού και κονιορτοποίησης δικαιωμάτων και κατακτήσεων ολόκληρου αιώνα. Να πάρουμε συλλογικές αποφάσεις κάλυψης, ώστε με αποφάσεις του συλλόγου διδασκόντων κανένα σχολείο να μη συμμετέχει σε προγράμματα αυτοαξιολόγησης και αξιολόγησης. Η μάχη δεν μπορεί να αποφευχθεί.

Πρέπει να δοθεί με στόχο την ανατροπή όλου του θεσμικού πλαισίου απολύσεων, πειθαρχικών και διάλυσης των εργασιακών σχέσεων.

· Να γίνουν μαζικές γενικές συνελεύσεις.

· Να βγουν τα σωματεία προς την κοινωνία και να εξηγήσουν τη σημασία της αξιολόγησης όχι μόνο σε σχέση με τις απολύσεις και τις εργασιακές σχέσεις αλλά και σε σχέση με το ρόλο που καλείται να παίξει ο εκπαιδευτικός απέναντι στους μαθητές σε ένα περιβάλλον διάλυσης της δημόσιας δωρεάν παιδείας και ουσιαστικού αποκλεισμού των παιδιών των λαϊκών οικογενειών από την εκπαιδευτική διαδικασία.

· Και να αποφασιστούν οι πρώτες απεργίες συγκρότησης - οργάνωσης του κλάδου που θα στοχεύουν στην εξυπηρέτηση της επείγουσας ανάγκης κλιμάκωσης των απεργιών και των άλλων κινητοποιήσεων.

· ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ, ΤΗΣ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΘΗΛΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ. ΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΕΣ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΜΑΣ

ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗ ΤΙΣ ΕΛΜΕ, ΘΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΩΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΩΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ

View the discussion thread.