Εκπαιδευτική Παρέμβαση Α Αχαΐας: Η αργία των συναδέλφων και η …ξεχασμένη διαγραφή της διευθύντριας.

Η αργία των συναδέλφων και

η …ξεχασμένη διαγραφή της διευθύντριας.

Η συνάδελφος και Διευθύντρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΔΕ) Αχαΐας, με ανακοίνωσή της (6/2/2015), εγκαλεί την Α’ ΕΛΜΕ Αχαΐας σχετικά με την υπόθεση των εννέα συναδέλφων μας, που με βίαιο τρόπο τέθηκαν σε καθεστώς υποχρεωτικής και αναδρομικής αργίας. Ισχυρίζεται ότι «η Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας ήταν απολύτως ενημερωμένη για το συγκεκριμένο

θέμα και είχε υπάρξει πνεύμα πλήρους συναίνεσης, σε σχέση με τις ενέργειες της ΔΔΕ Αχαΐας»! Επιπλέον, εκφράζει την απορία της για σημείο της ανακοίνωσης της ΕΛΜΕ (2/2/15), το οποίο χαρακτηρίζει «ανακριβές και προσβλητικό», αναφορικά με τις ενέργειες στις οποίες ως Διευθύντρια προέβη. Τέλος, ζητά από την ΕΛΜΕ να ανακαλέσει όσα «ανακριβή» δημοσίευσε εις βάρος της και να «αποκαταστήσει την αλήθεια».

Αναφαίρετο ανθρώπινο και υπηρεσιακό δικαίωμα της συναδέλφου Διευθύντριας να προασπιστεί τη «νομιμότητα και την αναγκαιότητα» των επιλογών και των ενεργειών της. Όμως, από συναδελφική και συνδικαλιστική άποψη η ανακοίνωσή της θέτει σοβαρά ζητήματα τόσο για την ίδια, όσο και για το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ· ζητήματα που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε. Η αντιπαράθεση για το επίμαχο απόσπασμα στην ανακοίνωση της ΕΛΜΕ, που αφορά στο διαδικαστικό και μόνο σκέλος της υπόθεσης και τις κατά νόμον αρμοδιότητες της Διευθύντριας, μοιάζει, μάλλον, προσχηματική και παρελκυστική. Και, βεβαίως, το επίδικο δεν είναι… ο βαθμός «συναίνεσης» Διοίκησης και Σωματείου (!) στη διαχείριση των ολέθριων συνεπειών των πολιτικών που εφαρμόστηκαν στο χώρο της εκπαίδευσης αλλά οι ευθύνες ενός εκάστου, την κρίσιμη περίοδο της μεγάλης δοκιμασίας. Η ευαισθησία, άλλωστε, για τους συναδέλφους - θύματα του κατάπτυστου και αντιδημοκρατικού πειθαρχικού «δικαίου», δεν είναι σημαία ευκαιρίας και δεν θα γίνει κολυμβήθρα εξιλέωσης για όσα προηγήθηκαν…

Η Διευθύντρια Εκπαίδευσης στη διάρκεια της θητείας της, κλήθηκε ως επιτελικό και εκτελεστικό όργανο της διοίκησης, να εφαρμόσει όλες τις καταστροφικές για το σχολείο, τους μαθητές και τους καθηγητές μνημονιακές πολιτικές: κλείσιμο σχολείων, αξιολόγηση, κατάργηση ειδικοτήτων, διαθεσιμότητες, μισθολόγιο, υποχρεωτικές μετατάξεις, νέο πειθαρχικό, τράπεζα θεμάτων κ.α. Ως συνάδελφος, ιδιότητα που ποτέ δεν έπαψε να επικαλείται, είχε δυο επιλογές: είτε να υπηρετήσει τη «νομιμότητα» και την «αναγκαιότητα» των προωθούμενων πολιτικών είτε να παραιτηθεί και να επιστρέψει στους συναδέλφους και τους μαθητές της... Το δίλημμα ετέθη από την ίδια τη ζωή! Ως ελεύθερο άτομο έκανε την επιλογή της. Προτίμησε από τη σχολική τάξη, χώρο καταξίωσης κάθε αγωνιζόμενου δασκάλου, μια άλλου είδους… «τάξη»! Την ίδια, πάντως, περίοδο ψήφιζε ανενδοίαστα και υπεροπτικά, σε κάθε εκλογική διαδικασία του σωματείου! Από τη μια, εκτελούσε με πίστη και αφοσίωση τα …διοικητικά της καθήκοντά και από την άλλη, παρέμενε μέλος ενός σωματείου, που έδινε τον υπέρτατο αγώνα απέναντι στον ορυμαγδό που ισοπέδωνε το σχολείο, που στραγγάλιζε θεμελιώδη δημοκρατικά και εργασιακά δικαιώματα και ελευθερίες. Κυρία Διευθύντρια ή απλώς συνάδελφε, τι σημασία έχει αν το «μαύρο» για την εκπαίδευση καλοκαίρι δεν υπογράψατε προσωπικά τις διαθεσιμότητες των δεκάδων συναδέλφων σας; Διεκπεραιώσατε υποδειγματικά και νομιμότατα όλη την απεχθή διαδικασία εξόδου τους από την τάξη. Ως συνάδελφοι δεν σας χρεώνουμε… «παράβαση καθήκοντος», έλλειμμα στοιχειώδους συναδελφικής αλληλεγγύης σας καταλογίζουμε και υποκρισία! Γιατί;

Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ, από την άλλη, μέσα από αντιφάσεις και αντιξοότητες, όλα αυτά τα αδυσώπητα χρόνια της μνημονιακής πλημμυρίδας, έδωσε τον αγώνα του. Συσπείρωσε τον κλάδο, ανέλαβε πρωτοβουλίες. Πρωτόγνωρες οι προκλήσεις, καταιγιστικά τα πλήγματα, αλλεπάλληλες οι επιθέσεις. Ορισμένα μέλη του Δ.Σ. εκδαπανήθηκαν ολοκληρωτικά. Οι συνάδελφοι τους γνωρίζουν! Σίγουρα, δεν έλειψαν λάθη και παραλείψεις. Μη μεμψιμοιρούμε… Όμως, στο ζήτημα των σχέσεων με τη Διοίκηση, επιβάλλεται να σταθούμε με περίσκεψη. Είναι ενδεικτικό και χαρακτηριστικό της παθολογίας και των αντιφάσεων που χαρακτηρίζει τη συνδικαλιστική μας δράση. Μια εκφυλιστική γραφειοκρατική αντίληψη και πρακτική συνδιαχείρισης, που σε καιρό πολέμου… «πίνει καφέ» με τον ταξικό της αντίπαλο στο ίδιο γραφείο, ανταλλάσσοντας ιδέες και επιχειρήματα για καλύτερες… συνθήκες σφαγής! Κάπως έτσι, ο συγχρωτισμός και οι «ακκισμοί» στους διαδρόμους της διοίκησης απομείωσαν το αγωνιστικό φρόνημα του κλάδου, αλλοίωσαν τη φωνή των αγωνιζόμενων στους δρόμους, άμβλυναν ανεπίγνωστα την οργή μας… Την περίοδο εκείνη, που σε συνελεύσεις πρωτοφανούς μαζικότητας και μαχητικότητας, οι συνάδελφοι ομόθυμα επιζητούσαν τη ρήξη με τη διοίκηση και με τους συναδέλφους εκείνους που ως διευθυντές και ως σχολικοί σύμβουλοι μας εγκατέλειπαν άρον άρον επιλέγοντας το απέναντι στρατόπεδο... Με όλη εκείνη τη συμμαχία των προθύμων που σκορπούσε το φόβο στους ασταθείς και υπαινισσόταν κυρώσεις στους ανυπότακτους. Με όλους εκείνους, οι οποίοι, μετά την πρόσφατη πολιτική αλλαγή, μεταλλάχθηκαν εν μια νυκτί σε όψιμους επικριτές πολιτικών, που με αξιοζήλευτη σπουδή υπηρέτησαν. Δεν μνησικακούμε συνάδελφοι, περιμένουμε την αυτοκριτική σας…

Θυμηθείτε, συνάδελφοι, τότε που, από το βήμα των γενικών συνελεύσεων και ενώπιον εκατοντάδων συναδέλφων, κάποιοι «γραφικοί» και «ακραίοι» απαιτούσαμε επιτακτικά την άμεση διαγραφή της Διευθύντριας και των υψηλόβαθμων στελεχών της διοίκησης από το σωματείο. Τότε που κάποιοι άλλοι κωλυσιεργούσαν επικαλούμενοι καταστατικές και θεσμικές διαδικασίες που έπρεπε να τηρηθούν κατά γράμμα! Αλλεπάλληλα ψηφίσματα διαγραφών συντριπτικής υποστήριξης από τη βάση στα αζήτητα… Ολιγωρία ή σκοπιμότητα;

Πέρασε πολύς καιρός έκτοτε, συνάδελφοι, και η διαγραφή της Διευθύντριας ακόμη εκκρεμεί! Αντιλαμβάνεται το Δ.Σ. το έλλειμμα αξιοπιστίας; Τι θα πει στους συναδέλφους της διαθεσιμότητας, στους συναδέλφους της υποχρεωτικής αργίας; Κατανοεί, από την άλλη, το … εύλογο παράπονο της Διευθύντριας για το «πνεύμα πλήρους συναίνεσης», το οποίο τόσο απερίσκεπτα διατάραξε; Η Διευθύντρια στην ακροτελεύτια αποστροφή της ζήτησε από το Δ.Σ. να ανακαλέσει και να αποκαταστήσει την αλήθεια. Από την άλλη, εκκρεμεί η αποκατάσταση των κατάφωρα στιγματισμένων συναδέλφων μας, οι οποίοι δεν μπορούν να διαβούν το κατώφλι των σχολειών τους. Το οφείλουμε στους ίδιους, τα παιδιά και τους μαθητές τους!

Στην τελευταία συνεδρίαση (9/2/15), η πλειοψηφία του Δ.Σ. της Α’ ΕΛΜΕ Αχαΐας (με μειοψηφία της Παρέμβασης) απαντά -δυστυχώς- με τρόπο απαράδεκτα φοβικό και απολογητικό στην ανακοίνωση της Διευθύντριας και με μια νομικίστικου τύπου ανάλυση αποφεύγει να θίξει το κυρίως επίδικο: την πολιτική και συνδικαλιστική πλευρά του ζητήματος! Με πρωτοβουλία, πάντως, και επιμονή της Παρέμβασης, μια άλλη πλειοψηφία μέσα στο Δ.Σ. (Μέτωπο, Παρέμβαση) αποφάσισε να ξεκινήσει, επιτέλους, άμεσα η διαδικασία διαγραφής της Διευθύντριας από το σωματείο. Η επιλογή μας αυτή υπαγορεύεται σαφώς από την απόφαση της εκλογοαπολογιστικής μας συνέλευσης και συνιστά συμβολική πράξη ηθικής δικαίωσης και αποκατάστασης των διωκόμενων συναδέλφων μας που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα και αργία. Αποτελεί, τέλος, μια παραδειγματικού τύπου πράξη απαξίας προς όλους εκείνους που επέλεξαν την ασφάλεια της «θέσης» τους όταν ο κλάδος μάτωνε…

Επιμύθιο: Το 1963 η φιλόσοφος Χάνα Άρεντ έγραψε το βιβλίο "Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ. Η κοινοτοπία του κακού". Αφού παρακολούθησε την πολύμηνη δίκη του συνταγματάρχη των ΕΣ ΕΣ, Άιχμαν, (ο οποίος ακολούθησε πιστά τις οδηγίες των ανωτέρων του οδηγώντας εκατομμύρια Εβραίους στα κρεματόρια) στοιχειοθέτησε την κοινοτοπία του κακού. Το κακό δεν είναι δαιμονικό, κατά την Άρεντ, είναι το φαινόμενο της γραφειοκρατικής - υπαλληλικής διεκπεραίωσης των καθηκόντων με υπευθυνότητα και υπακοή προς την ιεραρχία, χωρίς τη μεσολάβηση της κριτικής σκέψης και των ανθρώπινων αξιών.

Πάτρα, 11/2/2015

Εκπαιδευτική Παρέμβαση Α΄ Αχαΐας, αυτόνομο μέλος των Παρεμβάσεων-Συσπειρώσεων Δ.Ε.

Tags: Εκπαιδευτική Παρέμβαση Α Αχαΐαςαργία εκπαιδευτικώνδιαγραφή