Αριστοτέλειο όνειδος

Tweet Κατηγορία: ΆρθραΑρθρογράφος: Παναγιώτης Σωτήρης

 

Αριστοτέλειο όνειδος

Παναγιώτης Σωτήρης

Μέσα στον ορυμαγδό δημοσιευμάτων για τον κίνδυνο… χολέρας στο ΑΠΘ και την εμφανή «ανακούφιση» των καθεστωτικών ΜΜΕ για την επέμβαση των ΜΑΤ, που υποτίθεται ότι έδωσε τέλος στο πρόβλημα, κινδυνεύουμε να

χάσουμε την ουσία του ζητήματος.

Στα Νοσοκομεία, τα δημόσια κτίρια, τους σταθμούς και τα Πανεπιστήμια είναι πολλά χρόνια τώρα σε εξέλιξη ένα διαρκές έγκλημα. Με μια σειρά από αποφάσεις και ρυθμίσεις οι υπηρεσίες φύλαξης, καθαριότητας, αλλά και σίτισης έπρεπε υποχρεωτικά να ανατίθενται σε ιδιώτες. Ο λόγος δεν ήταν η εξοικονόμηση πόρων, εφόσον ουκ ολίγα είναι τα στελέχη δημοσίων οργανισμών που έχουν δείξει ότι η πρόσληψη και απασχόληση μόνιμου προσωπικού φύλαξης και καθαριότητας κοστίζει λιγότερο από την εργολαβία. Όμως, έπρεπε υποχρεωτικά να φτιαχτεί «αγορά» τέτοιων υπηρεσιών.

Οι εταιρείες αυτές είναι δουλεμπορικές. Προσλαμβάνουν με άθλιες εργασιακές σχέσεις και συστηματικά κατακλέβουν  τους εργαζομένους τους. Είχαν φτάσει σε τέτοιο σημείο παρανομίας που χρειάστηκε ο τότε υφυπουργός Γιακουμάτος να βγάλει ειδική εγκύκλιο που να εξαρτά την ανάθεση από την τυπική τήρηση της εργατικής νομοθεσίας. Μέχρι τότε, συνέβαινε οι προσφορές να είναι ακόμη μικρότερες από το συνολικό νόμιμο κόστος εργασίας που αναλογούσε στην προσφορά. Αλλά και μετά την εγκύκλιο ήταν και είναι συστηματική η προσπάθεια να κλέβουν τους εργαζομένους. Ο λόγος προφανής: με τη διαφορά π.χ. ανάμεσα στην ονομαστική και την πραγματική διάρκεια εργασίας μπορούσα να κερδίζουν (από τη διαφορά στην ασφάλιση) ακόμη και πάνω από 100 ευρώ το μήνα ανά εργαζόμενο, πέραν του νόμιμου κέρδους. Πολλαπλασιάστε το αυτό με τους εκατοντάδες εργαζομένους που κάθε εταιρεία απασχολούσε, προσθέστε και τη χρήση μαύρης εργασίας και θα καταλάβετε για τι μέγεθος κέρδους μιλάμε.

Αυτό εξηγεί γιατί αυτές οι δουλεμπορικές εταιρείες δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο. Το Δεκέμβρη του 2008 η Κωνσταντίνα Κούνεβα έγινε θύμα δολοφονικής επίθεσης με βιτριόλι, ακριβώς επειδή κατήγγειλε τις πρακτικές της δουλεμπορικής εταιρείας ΟΙΚΟΜΕΤ, μιας από τις μεγαλύτερες του κλάδου. Τότε το θέμα ήρθε στο προσκήνιο. Δυστυχώς, στα περισσότερα Πανεπιστημιακή Ιδρύματα οι διοικήσεις προτίμησαν να συνεχίσουν να έχουν τους δουλέμπορους παρά να δώσουν λύση. Εξαίρεση το πανεπιστήμιο Αιγαίου όπου η «εργολαβία» συνέχιζε να δίνεται στους ίδιους τους εργαζομένους της καθαριότητας.

Το ΑΠΘ είχε παραδοσιακά τις μεγαλύτερες εργολαβίες στο χώρο των ΑΕΙ. Ήταν τόσο μεγάλες, ώστε από χρόνια πέραν των εργολαβικών υπαλλήλων στην καθαριότητα, τη φύλαξη κ.λπ. είχαν και διοικητικούς υπαλλήλους που ήταν υπάλληλοι τυπικά των εργολάβων. Τα προβλήματα ήταν για πολλά χρόνια μεγάλα και αφορούσαν την ομηρία, τις αυθαιρεσίες, τις περικοπές δαπανών και πρόσφατα την