Ζυμαρικά σε σάλτσα ντομάτας, με ξιφία. Έκτακτα!!!

Προχθές, που λέτε, βρέθηκα μπροστά σε έναν τεράστιο (τον έβλεπα), φρεσκότατο (με διαβεβαίωναν), ελληνικότατο (σιγά μην το πίστεψα) ξιφία, ξαπλωμένο φαρδύ-πλατύ στο ιχθυοπωλείο της γειτονιάς. Τι μύτη ήταν αυτή!!! Πιο εντυπωσιακή και από της Κλεοπάτρας...

Σκέφθηκα να πάρω δύο καλές φέτες να φτιάξω κάτι για την Έρρικα. Και θυμήθηκα ένα τραγουδάκι που έλεγαν στον παιδικό σταθμό, προ …αμνημονεύτων χρόνων. Γιατί πέντε χρόνια είναι ολόκληρη ζωή σε αυτές τις ηλικίες… “Τα ξαδέρφια του ξιφία”, όταν μάθαιναν να προφέρουν καθαρά τα “δύσκολα” γράμματα, όπως το “ξ”.

“Τα τσαδέρφια του τσιφία έπαιζαν

τσιφομαχία”… Ένα από τα αγαπημένα της. Μαζί με το “μικρό μπιζέλι” που τρελλαινόταν για το τσιφτετέλι, την “Κούλα, την κοτούλα, την πεταχτούλα”, το “αβοκάντο” με τις απιστίες του και βέβαια το “ ελεφαντάκι” του Δεληβοριά.

Πάμε όμως στη συνταγή που έφτιαξα. Που συνδυάζει το ψάρι που ΠΡΕΠΕΙ να φάει ένα παιδί, με τα ζυμαρικά που ΞΕΤΡΕΛΛΑΙΝΟΝΤΑΙ να τρώνε. Σε ένα πιάτο τόσο νόστιμο που θα τα φέρει σε ...αντιπαράθεση με τους γονείς τους, οι οποίοι συχνά δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι να χάσουν τα δικαιώματά τους. Αμ πως...

Όσο για τα “τσαδέρφια του τσιφία”, δείτε όλους τους στίχους στο τέλος της συνταγής…